ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κλείνω σήμερα έναν χρόνο με το αγόρι μου, ηλικίες 21 εγώ 24 αυτός και είμαστε πάρα πολύ ερωτευμένοι. Ήταν ο πιο παραγωγικός και ευτυχισμένος χρόνος της ως τώρα ζωής μου και όλη την διαφορά την έκανε αυτός. Ταιριάζουμε πάρα πολύ, συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον, θέλουμε τα ίδια πράγματα και οι εντάσεις ως ώρας ήταν μηδαμινές γιατί υπάρχει πολύ καλή επικοινωνία. Μερικές φορές τον κοιτάω και τα μάτια μου βγάζουν καρδούλες. Βέβαια, μία ψυχή σαν την δική μου δεν θα μπορούσε να μην αγχωθεί και να μην σκεφτεί τα πιθανά προβλήματα και κακά σενάρια. Το αγόρι μου ακόμα αστειέυεται για το πως τον πέρασα από κόσκινο όταν τον γνώρισα και ότι ακόμα τον τεστάρω πολλές φορές ασυναίσθητα. Παρατηρώ λοιπόν όλα τα ζευγάρια γύρω μου που είναι χρόνια μαζί και δεν μου αρέσει καθόλου η εικόνα. Γκρίνια, αδιαφορία, τσακωμοί, καθόλου πάθος, σκέτη συνήθεια... Επίσης κατανοώ ότι σε αυτά τα ζευγάρια το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν ταιριάζουν ή ότι πρέπει να χωρίσουν, θεωρώ ότι έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση και με την φθορά, όχι με λάθος επιλογή, αν και είναι εύκολο να κάνει λάθος επιλογή πολλές φορές. Δεν θα ήθελα να πηγαίνω από σχέση σε σχέση για να γλιτώσω τα παραπάνω, αλλά ούτε θα ήθελα να μείνω σε μία σχέση χωρίς πάθος... Αυτές οι σκέψεις λοιπόν με προβλημάτισαν σήμερα. Καλές γιορτές σε όλους.