ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χαιρετε-χαιρετε,φιλοι.Eιμαι νεο μελος εδω και θελω κι εγω να σας πω την ιστορια μου.Εχω σχεση εδω και 10 χρονια με εναν ανδρα κατα 2 χρονια μεγαλυτερο μου και εδεησε τωρα να μου προτεινει συμβιωση και γαμο,αφου προεκυψε εγκυμοσυνη! Εγω νιωθω πως ειμαι σε ενα κρισιμο/μεταβατικο σταδιο,οπου καλουμαι να αποφασισω αν θα παω μαζι του ενα βημα παραπερα τη σχεση η αν θα χωρισω(η εγκυμοσυνη δεν θα με αναγκασει να μεινω μαζι του σε κατι δυσλειτουργικο,εννοω αν καταληξω στο οτι θελω να φυγω)..Ας ξεκινησω ΠΑΡΑΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΑΣ,ΟΠΩς ΕΓΩ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ.ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΩ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ.Παρολο που ξερουμε οτι τελειος συντροφος δεν υπαρχει,υπαρχει ομως αγαπη η οποια εμπεριεχει κ την εννοια της αποδοχης,ωστοσο δεν υπαρχει και 100% αποδοχη,δε γινεται αυτο,κατι θα βρεθει να μας ενοχλησει.Η δε εμπιστοσυνη ειναι θεμελιος λιθος του καθε δεσμου,χωρις αυτη η σχεση εκφυλιζεται και τελικα τελειωνει μοιραια καποια στιγμη.Αλλα ουτε κι εδω υπαρχει το απολυτο,στο μαξιμουμ αυτης,καθοτι μεγαλωνοντα γινομαστε λιγοτερο αφελεις,πιο καχυποπτοι κ λογω εμπειριών κτλ,αρκει να το διαχειριστουμε αυτο προς οφελος μας κι οχι να αφηνουμε τις ασκοπες αμφιβολιες να χαλανε την ευτυχια μας.Εκεινο που με προβληματιζει λοιπον ειναι η ζηλεια του(αρα ανασφαλεια κ χαμηλη αυτοπεποιθηση) του,η χρηση ψεμματων για να βγει απο τη δυσκολη θεση,η χειριστικοτητα,η σκληροτητα που μερικες φορες δειχνει σε καποια θεματα,και ο εγωκεντρισμος του.Σαν πολλα δε μαζευονται? Τα θετικα του ειναι η τρυφεροτητα, η στοργη και η ανοιχτη εκφραση των συναισθηματων του στις προσωπικες τους στιγμες,με αγαπαει,το πιστευω,αλλα με τον δικο του περιεργο τροπο,ο οποιος δεν ταυτιζεται παντα με τον τροπο που εγω θελω να εισπρατω την αγαπη.Επισης δε μπορω να τον εχω ψηλα κ να τον θαυμαζω και καποιες φορες ξεστομιζω ασχημα λογια,κατι που δειχνει οτι δεν εχει κερδιζει το σεβασμο μου.Για να πω την αληθεια,εχω καποια απωθημενα,(οπως πχ δεν εχουμε παει διακοπες/ταξιδακια που τοσο τα εχω αναγκη...ειδικα η θεα της θαλασσας με γαληνευει...)...ξερω πως δεν πηγαμε γιατι εκεινος σκεφτοταν "τι,εγω θα της δινω οσα θελει να περναει καλα κι εκεινη θα πηγαινει αλλου?"...ποτε δε με εμπιστευθηκε κ εχω την αισθηση πως θεωρει οτι ολες οι γυναικες ψαχνουν χορηγο.Ηθελα τη γνωμη σας για το αν τα ψεγαδια του μπορουν να παρεβλεφθουν η θα μου δημιουργησουν προβλημα κι αν οι ανθρωποι αλλαζουν(συμπεριφορα,τροπο σκεψης κτλ) τελικα η οχι. Θαρρω πως στη συμβιωση θα φανει το προβλημα στην πραγματικη του διασταση και μετα η θα προχωρησουμε απο κοινου στην αναζητηση λυσεων ωστε να κανουμε πιο λειτουργικη και ανταποδοτικη την καθημερινοτητα μας η αν αποτυχουμε σε αυτο,μοιραια θα χωρισουμε.Προσωπικα,δεν πιστευω στα θαυματα...αλλα επειδη αγαπιομαστε βαθια,θελω να αφησω τη σχεση να περασει απο το τεστ της συμβιωσης,για να μη μας αδικησω και για να δω κι εγω πως θα λειτουργω και πως θα χειριστουμε το οποιο θεμα προκυπτει.Ευχαριστω που με διαβασατε...Μ.Γ.