ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας,θα πω καλή χρονιά,με υγεία και πολλές ευτυχισμένες στιγμές σε όλους σας, αλλά ας αρχίσω την ιστορία μου.Πριν 4 μήνες περίπου γνώρισα ένα παιδί που τώρα είναι το αγόρι μου,με αυτόν που λέτε ένιωσα όπως δεν έχω ξανανιώσει,σε αυτό το σημείο να σας πω ότι εγώ είμαι 23 και το αγόρι μου 21.Εγω σπουδάζω και αυτός δεν έχει σπουδάσει αλλά δουλεύει σε ένα κεντρικό μαγαζί στην πόλη μας.Το κακό έρχεται όταν οι γονείς μου μαθαίνουν από εμένα ότι είμαστε μαζί και κάνουν τα πάντα για να μας χωρίσουν,μου βάζουν λόγια,λένε άσχημα λόγια για το αγόρι μου μέχρι που μου είπαν ότι αν δεν τον χωρίσω να φύγω από το σπίτι,εγώ όμως δεν πρόκειται να το κάνω,το συζητήσαμε και καταλήξαμε να είμαστε μαζί ότι και να γίνει,οι γονείς έχουν πρόβλημα επειδή δεν έχει σπουδάσει και επειδή υπάρχει ένα σημάδι στο πρόσωπο του από ένα ατύχημα που είχε μικρός και δεν τους αρέσει καθόλου καθώς έχουν άλλα όνειρα για το κοριτσάκι τους,τώρα στις γιορτές σταμάτησαν αυτά αλλά από χθές αρχίζουν και λένε τα ίδια.Εχω κουραστεί και εγώ και το αγόρι μου με αυτή τη κατάσταση και πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, δεν μπορώ να τους πάω άλλο κόντρα αλλά τα πράγματα αντί να γίνονται καλύτερα γίνονται χειρότερα.Σε αυτό το σημείο να σας πω ότι δεν δέχονται να τον γνωρίσουν και ότι επιτίθονται χωρίς λόγο.Πιστευετε ότι τα πράγματα θα καλυτερεύσουν ή όχι? Πρέπει να κάνω κάτι δραστικό?