ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συζουμε πέντε χρόνια. Είναι εργασιομανης. Δεν έχει ούτε μια μέρα μεστην εβδομαδα να ξέρω πχ να κανονίσω ένα θέατρο ή οτιδήποτε. Κάνει δυο δουλειές πάνω στην τέχνη και έχει μανια να βγάζει λεφτα. Ακόμη και μια μέρα να κάτσουμε νιώθει μέσα του το στρες ότι χάνει χρήματα.Μεγάλωσε στην πείνα και ίσως γι'αυτό έχει αυτή τη μανια και το φόβο.Όμως και εγώ έχω κάτσει πόσες φορές να του συζητήσω το πρόβλημα και δεν καταλαβαίνει.Θέλω να χουμε λίγο χρόνο και για μας. Όχι να έρχεται πτώμα να καθόμαστε δυο ώρες με το ζορι το βραδυ ενώ νυστάζει και μετά να κοιμόμαστε αγκαλιά κ αγαπημένοι. Δε μου φτάνει αυτο, είμαι άνθρωπος. Του τα χω εξηγήσει επανειλημμένως και με ομορφο τροπο και με πιο απολυτο και απαιτητικο υφος αλλα όλο υπόσχεται χωρίς αποτελεσμα.Εδώ διακοπές του λέω να κανονίσουμε και μου λέει "Ε δεν ξέρω αν θα έχω λεφτά μέχρι τότε μη με πιεζεις" και του εξηγώ ότι για να κλείσουμε φθηνό ταξίδι θέλει καιρο πριν αλλιώς προφανως και δε θα μπορεί την τελευταία στιγμή που θα'ναι όλα ακριβά. Και παιδιά βγάζει λεφτα αρκετά. Όχι πάααρα πολλά. Αλλά αρκετά.Δεν ξέρω τι να κάνω αλήθεια.. Κουράστηκα αυτή τη ρουτίνα. Ενώ αγαπιόμαστε πάρα πολύ. Όταν είναι εδώ με φροντίζει με προσέχει αλλα τι να το κανω να ζουμε μαζι και να τον βλεπω δυο ωρες την ημερα πτωμα ρε παιδιά με καταλαβαινετε; Ακόμη και το πιο απλό, το σκυλάκι μας που το έχουμε σαν παιδί μας δεν το πάει ποτέ βόλτα και το έχω αναλάβει εγώ εξολοκλήρου. Αλλα οταν ειναι για χαδια και παιχνιδι ειναι πρωτος. Πώς θα κάνω εγώ οικογένεια άμα μια ζωή είναι ετσι; Είμαι 26 ακόμα αλλά γι'αυτό το λόγο θέλω να ζήσουμε όσο μπορούμε οχι να μας φάει η μιζέρια με τα οικονομικά. Κι εγώ δουλεύω αλλά έχω κανόνες και στοπ. Κάποιες φορές κλαίω γιατί νιώθω μοναξιά πολύ... Πείτε μου τις γνώμες σας. Ευχαριστώ για το χρόνο σας.