ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα με παρεις τηλεφωνο. Θα ξυπνησω το πρωι και θα δω την κληση σου. Θα νιωσω αυτο το καρδιοχτυπι, αυτη την αγωνια, την ανυπομονησια να ακουσω τη φωνη σου. Θα περιμενω λιγο πριν σε παρω για να ανασυγκροτηθω και να κανω ολα τα πιθανα σεναρια του τι θα θες να μου πεις. Θα σε καλεσω με την καρδια μου να χτυπα ακομα γρηγοροτερα. Καλει...μετα απο 3 χτυπηματα το σηκωνεις. "Γεια! Τι κανεις;" Θα πουμε ταυτοχρονα. Η φωνη σου θα ειναι γλυκια και λιγο διστακτικη. Θα μου ζητησεις να βρεθουμε κι εγω θα χαρω τοσο πολυ, αλλα θα το παιξω ψυχραιμη. Κλεινουμε, αρχιζω να ετοιμαζομαι βιαστικα. Φτανω στο τρενο και βαζω μουσικη να ηρεμησω. Σε ολη τη διαρκεια σκεφτομαι τι θα σου πω, τι θα κανω οταν σε δω. Να σε αγκαλιασω σφιχτα, να σου πω ποσο μου ελειψες; Η να μαι λιγο ψυχρη μπας και παρεις το μηνυμα οτι με εχει εξαντλησει η ανεξηγητη αποσταση μας? Θα μπω σπιτι σου, θα μυριζει οπως καθε φορα, αιθερια ελαια με λιγο ισογειο... Θα βγαλω τα παπουτσια μου, θα κατσω στον καναπε. Εσυ θα φτιαξεις καφε και θα κατσεις διπλα μου. Πισω παιζει μουσικη. Σε κοιταω, φαινεσαι κουρασμενη αλλα τοσο απελπιστικα ομορφη, οπως παντα. Σε κοιτω στα ματια, ειμαι ετοιμη να κλαψω και να πεσω στην αγκαλια σου. "ΣΑΓΑΠΑΩ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ?" . Αλλα κρατιεμαι. Πινω μια γουλια καφε και μαζι καταπινω το ποσο τρελα και ανυποφορα ερωτευμενη ειμαι μαζι σου. Ισως στο πω, αυριο...