ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω πολύ έναν άντρα ο οποιος:-είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον που έβγαζε μάτι σε όλους γύρω, αλλά δεν προχώρησε ποτέ πέρα από φλερτ-μου είχε πει μάλιστα ότι με ήθελε κάτι το οποίο δυστυχώς μετά αρνήθηκε πως ειπωθηκε (τον είχαν ακούσει και άλλοι να το λέει σημειωτέον, όχι δεν ακούω φωνές) -ειχε/έχει σχέση (αυτό εξηγεί πολλά) -δε μιλάμε καθόλου εδώ και καιρό-πλεον ζει στο εξωτερικό -τον θαυμάζω πολύ αναφορικά με τη δουλειά που κάνει Ακόμη θυμάμαι τον τρόπο που με κοιτούσε, το κοκκίνισμά του, όταν μου μιλούσε, την αμηχανία του, όταν πχ τόλμησε να με αγγίξει στο γόνατο τόσο διστακτικά σχεδόν φοβισμένα, όταν έσκυβε και του έλεγα κάτι στο αυτί του, τις κλέφτες ματιές του, τις αντιδράσεις του όταν σχολίαζα κάτι πάνω του και μετά από λίγο το άλλαζε, σαν μικρό παιδάκι έκανε κυριολεκτικα. Αυτά δεν τα κάνει ένας player. Αυτοί είναι σίγουροι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Ξέρω ότι με ήθελε και δυστυχώς προτίμησε την άλλη. Δεν έχω μπει στο τριπακι τύπου τι μου λείπει κτλ. Του άρεσα και το ξέρω. Όμως ως εκεί προφανώς. Ηταν ήδη σε σχέση, με μια επίσης των τεχνών, συνομιλικη. Είχαν ήδη προφανώς δεθεί. Συνεργάζονται κιόλας.. Έφαγα που λέτε τη χυλόπιτα μου και ακόμη πονάω. Έχω φλερτ και γενικά αν ήθελα θα μπορούσα να προχωρήσω με κάποιον άλλον (δε λέω πως έχω και λαοθαλασσα, αλλά δεν παιρνω απαρατήρητη), κι όμως εγώ εκεί... Να κοιτώ κρυφά τα έργα του στον απόρρητο φάκελο του κινητού μου πριν κοιμηθώ, να χαζεύω τα μάτια του, να ακούω τη φωνή του μέσω μιας συνέντευξης που είχε δώσει και υπάρχει στο γιουτιουμπ. Ο δικός του τρόπος, το βλέμμα του όταν με κοιτούσε, είχε κάτι που εγώ δεν έχω ξαναδεί. Κάτι που με άγγιξε από την πρώτη στιγμή που με κοίταξε. Κσι ξέρω πως και αυτός το ένιωσε. Έχω γράψει για αυτόν (τώρα βγάζω το πρώτο μου μυθιστόρημα και το δεύτερο το έχω εμπνευστεί από αυτόν). Κρίμα... Όχι για αυτόν, αλλά για μένα. Ήμουν τυχερή να νιώσω κάτι που ως τότε δεν πίστευα πως υπάρχει, δυστυχώς όμως έμεινε εκεί. Ας ελπίσουμε να μου περάσει σύντομα...