ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
28.2.2020 | 19:34

Που πήγε η ενσυναισθηση;;

Τι ρωτάω κι εγώ.. Χθες συνέβη ένα περιστατικό που πραγματικά με έκανε να αναρωτηθω..Με αυτό το άτομο δουλεύουμε μαζί εδώ κι ένα χρόνο..Είναι ένα δυναμικό άτομο, εξωστρεφες και κάπως υπέρφιαλο.Εγω πάλι προσγειωμένη, πρόσχαρη δε αλλα και κάπως πιο συνεσταλμένη.. Από την πρώτη στγμη μου έδειξε μια "αντιπαθεια", αλλα μου έβγαλε κι εμένα έναν ανταγωνισμό που δεν είχα.. Οι συγκρούσεις μας συχνές..Μου την έπεσε, τον απέφυγα, και με προσέβαλλε, μου είπε ότι δε θα με έβλεπε ποτέ σοβαρά έτσι κι αλλιώς, δημιουργήθηκε δυστυχώς ένα περίεργο κλίμα.. Προσπαθώ να κρατώ την ψυχραιμία μου και βλέπω πως κι εκείνος το ίδιο, αλλά δυσκολεύομαι αρκετά να κρατήσω μια ισορροπία καθώς είμαστε συνεργάτες..Είχα αναπτύξει αισθήματα γι αυτό το άτομο, τόσο "αρρωστη..Μια μέρα τον ειχα πλάτη κι είδα από αντανάκλαση πως έκανε κίνηση σα να με αγκαλιάζει! Ήθελα να τεστάρω τι τύπος είναι πραγματικα.. Ειμαι σε ευάλωτη ψυχοσυναισθηματικη κατάσταση, καθώς 2 χρόνια πριν, έχασα τον μεγάλο μου αδερφό σε τροχαίο.. Ηταν τεράστιο χτύπημα και για τη μητέρα μου κι εγώ έπρεπε να σταθώ βράχος, τα ανέλαβα όλα. . Το αποτέλεσμα είναι να φορώ ένα αποστασιοποιημενο προσωπείο έξω, να βγαίνω, να συνεχίζω τη ζωή, ενώ σπίτι παλεύω με τον πόνο παρέα με τα αντικαταθλιπτικα.. Η δουλειά κι η μετακόμιση με βοήθησαν αρκετά, όμως το δουλεύω ακόμη μέσα μου.. Εξαιτίας μιας συναδέλφου λοιπόν που έχασε κι εκείνη άτομο πρόσφατα, έτυχε να αναφερθώ στο γεγονός αυτό που τραυμάτισε την οικογένεια μου.. Χθες λοιπόν μέσα στη κόντρα με το άτομο αυτό του ανέφερα πως είναι καλύτερο να προσπαθείς με ηρεμία να πείσεις τον άλλο, παρά με άποτομο τρόπο.. Το πήρε πολυ προσωπικά και χωρίς δισταγμό μου πέταξε ότι όσοι μου φέρονται καλά, το κάνουν επειδή με λυπούνται για τη "θέση" που βρέθηκα..!!! Ήταν μεγάλη κακία, δε ξέρω τι κόντρα και πληγωμένος εγωισμός μπορεί να "δικαιολόγησει" τέτοια κουβέντα.. Ντράπηκα ειλικρινά που επέτρεψα στον εαυτό μου να ασχοληθεί και να ενδιαφερθεί για έναν τέτοιο χαρακτήρα.. Πίστευα πως όλη την αντιπαράθεση την εξηγούσε κάποια ανασφάλεια, έστω ότι απλά δε με χωνεύει πια, δε θέλω καν πλέον να εξηγήσω τίποτα πλέον.. Σήμερα είχε πιο ήπια συμπεριφορά, πήγε να μου πιάσει κουβέντα..Μου ζήτησε να πάμε για καφέ.. Τον έκοψα αμέσως ψυχρά κι ειρωνικά κι αποχώρησα κυρία.. Ζήτησα να αλλάξω πόστο το προσεχές διάστημα καθώς έχει ολοκληρωθεί το project και περιμένω την απάντηση..Δεν είχε ποτέ κάποιο αυθεντικό ενδιαφέρον, πείστηκα η ανόητη. Άλλο το να το παίζεις "άντρας" κι άλλο το να είσαι άνθρωπος τελικά.. Κάποια πράγματα δε συγχωρούνται ευκολα Κανείς δε ξέρει αύριο τι του ξημερώνει η ζωή.. Καλό είναι να το θυμόμαστε πριν μας βρει..
2
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon