ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πες τα εσυ για να μην τα πω εγω...κανεις δεν είναι ιδιοκτησία κανενός…

Αχ John, εμένα πάντως το ένστικτό μου σπανίως με γελάει...

φυσικο,για κάποιον άνθρωπο πάντα θα αντέχεις πιο πολύ.

Και ξέρω γω, έχω βγάλει λάθος συμπέρασμα και δεν είναι αυτό που φαντάζομαι.

Ποιος ορίζει το λάθος? Το ορίζουμε εμείς ή οι καταστάσεις που ζούμε?άνθρωποι είμαστε και λάθη έχουμε κάνει..όλοι μας...Μα πώς να κάνω το “σωστό”,όταν το “λάθος” μου αρέσει τόσο;ενα εχω να πω,τόσο λάθος ο ένας για τον άλλον,και αυτό μας έκανε λανθασμένα τέλειους.

Ξερω οτι κανουν λαθος για σενα.Δε βλεπουν οτι βλεπω εγω.

Νομίζω πως σε μερικούς ανθρώπους μας αρέσει ιδιαίτερα το λάθος, το όποιο λάθος ή όχι το σωστό, αυτό που πρέπει. Ναι και μου αρέσει το λάθος, πολύ... Ποιός ξέρει γιατί. Δεν θέλω να ρωτήσω τι βλέπεις εσύ σε εμένα, ίσως και να φοβάμαι να ακούσω..

μα το τι βλεπω εγω,δεν γραφονται εδω σε κοινη θεα.Σεβασμος.Ξερω οτι και για μενεις βλεπεις κι εχεις μια γνωμη.Το δεχομαι.Τα λαθη ναι ισως τελικα σε οδηγουν στις καλυτερες αποφασεις,γιατι μονο μεσα απο λαθος καταλαβαινεις και το νοημα επειτα.Αν ηταν ολα σωστα παντου και σε ολους θα ειχαμε ξενερωσει.εχω να πω για Γυναίκες τόσο επικίνδυνα εύφλεκτες Αν δεν ξέρεις να τις χειρίζεσαι Σου βάζουν φωτιά ή σε καίνε Με την ίδια ευκολία.τα δικα μου λαθη,νικοτινη,καφες και γυναικες,και φυσικα οι φιλοι ,οι λαθος φιλοι που εμπιστευτηκα.

Φαίνεται η τάση σου στην αυτοκαταστροφή, έχεις την τάση και εσύ να εθίζεσαι. Τι δεν είναι εθιστικό; Ο καφές, το τσιγάρο ή η επικινδυνότητα της επισφαλούς ακολασίας; Κι όμως πολλές φορές νιώθεις πως ποτέ δεν φτάνει, θέλεις κι άλλο κι άλλο... Κι αν πυρποληθείς μια φορά, πόσες αντέχεις;

ποσες φορες αντεχεις, λες αν πυρποληθεις μια φορα,πιστευω αντεχεις μεχρι να σβησεις,μετα δεν μπορεις ουτε να καψεις ουτε να καεις...Καταστρέφω επανειλημμένως τον εαυτό μου,ναι το ξερω. Όχι σωματικά. Τον καταστρέφω όταν ακούω τραγούδια που σε θυμίζουν. Όταν κοιτάω έξω από το παράθυρο του ηλεκτρικού και κάνω στο μυαλό μου σενάρια μαζί σου. Όταν τα βράδια εύχομαι να ξυπνούσα δίπλα σου. Όταν, ενώ ξέρω πως δεν θα σε έχω ποτέ, συνεχίζω να ελπίζω.Εν τέλει,ισως να με ελκύει η καταστροφή , ίσως να αγαπάω αυτό το αδύνατο, εκείνο που δεν θα καταφέρω ποτέ να κάνω δικό μου.Και ισως αυτο να με πορωνει πιο πολυ.Δεν είμαι εύκολος άνθρωπος.Δε ξέρω αν μπορείς να με αντέξεις.Αλλά αν το κάνεις θα αλλάξω.Μείνε.