ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εκείνος...Ήταν εκείνος για τον οποίο άφησε σε μια νύχτα μακροχρόνια σχέση για να 'ναι μαζί του. Και ζήσανε μαζί έναν έρωτα τρελό, σαν εκείνον που εύχονται πολλοί να ζήσουν έστω μια φορά στη ζωή τους. Και οι δυο βαθιά ερωτευμένοι. Μόνο που εκείνος, νεαρός αρκετά όπως κι εκείνη, εξακολουθούσε να ρίχνει το βλέμμα σε άλλες. Και της ζήτησε να το τελειώσουνε ήρεμα ένα βράδυ προς τα τέλη του καλοκαιριού. Για να μην της κάνει κάτι για το οποίο δεν θα μπορούσε να συγχωρήσει τον εαυτό του της είπε. Και εκείνη τον είδε σε λίγες μέρες να γυροφέρνει άλλες. Δίχως όμως να πάρει εκείνο που ήθελε. Ήταν εμφανής η απόρριψη αλλά εκείνος έδειχνε να έχει ξεχάσει γρήγορα τι ζήσανε.Και όσα της είχε εκφράσει. Το καλοκαίρι που πέρασε για εκείνη ήταν δύσκολο. Αξημέρωτο πολλές φορές. Εκείνα τα βράδια μεθούσε και έκλαιγε, είτε με δυο φίλες που τους είχαν ζήσει από κοντά σε εκείνη τη σχέση, είτε μόνη. Ήξερε ότι έπρεπε να είναι δυνατή...όμως ήξερε ότι αυτό ήταν μόνο ανωριμότητα και όχι από κακή ψυχή...γιατί εκείνος δεν ήταν τέτοιος...στα μάτια του είχε δει καλοσύνη και όσο ήταν μαζί την νοιαζόταν πραγματικά, πέρα από το πάθος και τα συναισθήματα. Εξάλλου ήταν ένας άνθρωπος φοβερά κοινωνικός και ευχάριστοςΚαι οι μήνες περνούσαν. Και ήρθε ένα φθινόπωρο διαφορετικό από εκείνο που περίμενε. Στο ενδιάμεσο αποφάσισε να τα αφήσει όλα πίσω. Όσο δύσκολο κι αν της φάνταζε, ξεκίνησε σιγά σιγά να το παλεύει. Με ένα κενό μέσα της, άρχισε να βγαίνει και με άλλα άτομα. Ήταν εξάλλου κοπέλα πολύ όμορφη, μα και πνεύμα ανήσυχο και δραστήριο. Και όπως ήταν αναμενόμενο, οι κατακτήσεις έρχονταν η μία μετά την άλλη. Εκείνη όμως ένιωθε κενό. Δεν την γέμιζαν όσο εκείνος, κι ας της είχαν πει οι πάντες ότι δεν της άξιζε κι ότι είναι υπερβολικά ανώριμος, όσο καλό παιδί και να ήταν γενικά. Μετά από 3 μήνες άρχισε ξανά να την ψάχνει. Και να επιμένει να τα ξαναβρουν. Η πόρτα που βρήκε μπροστά του ήταν οριστικά κλειστή. Και από πίσω εκείνη να κλαίει, παρά το οτι ήξερε ότι για την αξιοπρέπεια της αυτό ήταν το σωστό. Και συνέχισε να του κλείνει πόρτες, την μία πίσω από την άλλη. Της ζητούσε να βρεθούνε. Μετά από πολύ πίεση, του είπε εντάξει. Μα δεν εμφανίστηκε ποτέ σε εκείνη την συνάντηση. Μέσα της ήξερε πως αν πραγματικά σεβόταν τον εαυτό της, δεν έπρεπε να πάει, ακόμη κι αν το ήθελε. Και αποφάσισε να αλλάξει αριθμό και να του κόψει κάθε πρόσβαση επαφής, για να την αφήσει επιτέλους ήσυχη. Μέχρι που το κατάφερε...και έκανε μία σχέση νέα...και μετά, αφού έληξε εκείνη, άλλη μία... η οποία έμελλε να είναι η πιο σοβαρή σχέση της ζωής της. Ήταν για εκείνη αυτό που την έκανε πραγματικά καλύτερο άνθρωπο. Τον αγάπησε και την αγάπησε πολύ. Και παραμένουν αγαπημένοι, εδώ και 8 χρόνια. Δεν ξανάκουσε για εκείνον...και ούτε ήθελε.. της πήρε πολύ καιρό να σταματήσει να τον σκέφτεται... καμιά φορά ερχόταν στα όνειρα της και ξυπνούσε τρομαγμένη και νευριασμένη που ακόμη το υποσυνείδητο της τον είχε κρατήσει μέσα του. Πριν λίγες μέρες, εκείνη τελείωσε τη δουλειά της νωρίτερα και αποφάσισε να πάει στο σπίτι με τα πόδια. Είχε και καλό καιρό, οπότε γιατί όχι;Λίγο μετά την πλατεία, στη δεξιά στροφή που οδηγούσε στον πεζόδρομο ξαφνικά μπροστά της εμφανίστηκε εκείνος. Εκείνος, που για να καταφέρει να ξεριζώσει από μέσα της ό,τι είχε αισθανθεί, πάλεψε με την ίδια της την ύπαρξη. Εκείνη τη στιγμή πάγωσε ο χρόνος: εκείνος έμεινε να την κοιτάζει κοκκαλωμένος μα και με θαυμασμό, όμοια με τον τρόπο που την κοίταζε κάποτε. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Μόνο είχε γκριζάρει λίγο και έδειχνε ακόμη πιο γοητευτικός. Εκείνη φορούσε τα μαύρα της γυαλιά ηλίου. Δεν φάνηκε αν τον είδε. Έκανε ότι δεν τον κατάλαβε και τον προσπέρασε βιαστικά δίπλα του. Εκείνος γύρισε και εξακολουθούσε να την κοιτάζει. Το ένιωσε με το που πέρασε δίπλα του. Γύρισε ακριβώς στο πέρασμα της. Άκουσε να της λέει ένα ''Περίμενε''.Κάποτε είχε περιμένει πολύ...Δεν γύρισε πίσω. Συνέχισε να περπατάει. Η καρδιά της είχε ανεβάσει σφυγμούς και ένιωθε σαν να ζαλίζεται. Τα πόδια της μετά βίας την κρατούσαν, μα δεν θα γύριζε πίσω. Δεν ήθελε να τον δει. Δεν ήθελε να τον ξαναδεί. Ποτέ. Ποτέ όμως.Γιατί ήξερε πως αν την άγγιζε έστω τυχαία θα έλιωνε. Από μέσα της δεν έφυγε ποτέ αυτό που ένιωσε για εκείνον, απλά το έθαψε και προχώρησε παρακάτω.Η κάθε του σκέψη της παρέλυε το κορμί, ακόμη και μετά από 12 χρόνια. Τόσο τον είχε ερωτευτεί. Δεν γυρισε ποτέ πίσω το κεφάλι να τον κοιτάξει. Μπήκε βιαστικά στο σπίτι της, κλείδωσε την πόρτα και μπήκε στο ντους. Κάπου ανάμεσα στο νερό και τα δάκρυα ψιθύρισε ''να προσέχεις'' και αποφάσισε να συνεχίσει τη ζωή της,σαν να μην τον γνώρισε ποτέ.