ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.3.2020 | 17:34

Ένα μήνυμα προς τους γονείς

Πλησιάζει καλοκαίρι και κανονικά θα σχεδιάζαμε όλοι τις διακοπές μας, ωστόσο αυτό δε θα συμβεί λόγω κορονοιου. Θα θίξω όμως ένα άλλο ζήτημα. Απευθύνομαι προς όλους τους γονείς και μέλλοντες γονείς εκεί έξω: αφήστε τα παιδιά ν ανεξαρτητοποιήθουν και να βρουν τον εαυτό τους, μακάρι να μπορούσαμε να εξαλείψουμε τους κινδύνους, Αλλά ας μάθουν από μικρά να γίνονται δυνατά. Το λέω εξ εμπειρίας. Πέρυσι εγώ και ο συζυγος κλείσαμε διακοπές στο εξωτερικό και τα παιδιά μας (7 ετών) σήκωσαν τον κόσμο ανάποδα. Όχι επειδή θα πηγαίναμε διακοπές μόνοι μας, Αλλά επειδή θα πηγαίναμε κάπου πάρα πολύ μακριά. Ορθώς έκριναν ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κλείσει πιο κοντά, Και αφού είχαμε τη δυνατότητα για κάτι τόσο μεγάλο, να το προσφέραμε και σε εκείνα. Είπαμε λοιπόν τελευταία στιγμή, οκ σας παίρνουμε και έσας. Όμως η απάντηση ήταν απρόσμενη: 《όπως εσείς θέλετε διάλειμμα από την καθημερινότητα, θέλουμε και εμείς, όχι μαζί σας》. Κάναμε πολύ προσπάθεια να τους πείσουμε ότι εινια μικρά ακόμη για κάτι τέτοιο και αν ήθελαν να τους στέλναμε κατασκήνωση στη Χαλκιδική. Έλα όμως, που το εξωτερικό δεν ξεκολλούσε από το μυαλό τους. Έψαξαν μόνα τους και βρήκαν κατασκήνωση διεθνούς χαρακτήρα στην Αμερική, πολύ κοντά από εκεί που θα ήμασταν και εμείς. Μετά από πολύ σκέψη, 2 παιδιά μικρά στο εξωτερικό τους στείλαμε. Έκείνες τις 3 εβδομάδες κάναμε ρομαντικές διακοπές οι 2 μας και τα παιδιά στο ίδιο μέρος , είχαν μια εμπειρία ζωής. Ήταν το πιο ξεχωριστό καλοκαίρι της ζωής μας. Θα τους στέλνουμε τώρα κάθε χρόνο. Φέτος όμως όχι, λόγω κορονοιου. Να τολμάτε! Αυτό έχω να πω.
38
 
 
 
 
σχόλια
Θεωρώ ότι η γράφουσα θα μπορούσε να είναι και μαστερ τρολ, που με περισσή δεξιοτεχνία και απόλυτα ευγενικό και πολιτισμένο ύφος "Πάστας Φλώρας" κάνει παιχνίδι τόσο στην εξομολόγηση, όσο και στα σχόλια. Αν δεν ισχύει αυτό, προσωπικά διακρίνω 2 πράγματα:1) Μια διάθεση επιμελώς ατημέλητου "κομπασμού" και επίδειξης του λάιφστάιλ τους, που είναι και πλουσιοπάροχο, αλλά και "προχώ" σε νοοτροπία, αφού δίνουν τόση ελευθρία στα μικρά παιδιά τους και "τολμούν".2) Τον εγωιστή γονέα που θέλει να δικαιολογήσει με κάθε τρόπο την τάση του να βάζει πρώτο τον εαυτό του.Αυτά είναι αποψάρες μου, χωρίς καμία πρόθεση να προσβάλλω τη γράφουσα, απλώς αυτά διακρίνω εγώ.Εξομολογούμενη, αν και φυσικά είναι απόλυτο δικαίωμα σου να κερδίζεις και να ζεις ό,τι ζωή θέλεις και εσύ και όλη σου η οικογένεια, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι αναπόφευκτο για όλους μας, όταν λέμε ή γράφουμε κάτι δημόσια, να εισπράξουμε κάποιες αντιδράσεις, ακόμα και καθαρά σε πλαίσιο διαλόγου.Επίσης, όταν λέμε κάτι δημοσίως έχει τεράστια σημασία το τρέχον πλαίσιο, το context στο οποίο το εκφράζουμε. Όταν βγαίνεις εσύ τώρα που αντιμετωπίζουμε την κρίση της πανδημίας και με αφορμή αυτή τονίζονται ένα κάρο σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία τοπικά (αλλά και ως ανθρωπότητα παγκόσμια), όταν αυτά τα προβλήματα θέτουν σε κίνδυνο ζωές, δε βγαίνεις να δίνεις συμβουλές διακοπών επιπέδου διεθνούς τζετ-σετ... Κι αν είναι να δίνεις συμβουλές για διαπαιδαγώγηση παιδιών, κάνε φόκους στο πώς θα τα κάνεις πρώτα απ'όλα υπεύθυνα - ως ανεξάρτητα που είναι - απέναντι στους εαυτούς τους και τους γύρω τους.
Η συμβουλή δεν ήταν: 《 Στείλτε τα παιδιά σας διακοπές στην Αμερική》. Η συμβουλή Ήταν, μέσα από το δικό μου παράδειγμα , που οκ θα συμφωνήσω είναι κάπως πιο ακραίο - έξω από το συνηθισμένο, να καταστεί κατανοητό πως πρέπει να τολμάμε. Μπορεί εγώ να τόλμησα να στείλω τα παιδιά μου σε αυτή την κατασκήνωση, γιατί ακούγοντας τα όσο μικρά και αν ήταν, γίναμε όλοι πιο δυνατοί. Τώρα μπορεί οι υπόλοιποι γονείς να χρειαστεί να ακούσουν κάποια στιγμή τα παιδια τους, να δοκιμάσουν τους εαυτούς τους , σε κάτι άλλο που θα συμβεί αυτούς. Προφανώς εινια ανάλογα με το πλαισιο στο οποίο ζει ο καθένας. Αναφορικά με το lifestyle μου, το αν ειναι προχω εγκειται στην κρίση του καθενός. Πληροφοριακά θεωρώ ότι Ναι εινια, Αλλά δεν εινια αυτό που αυτή τη στιγμή επιθυμώ να περάσω. Αυτό που επιθυμώ να περάσω είναι να παίρνουμε ρίσκα στη ζωή μας και να τολμάμε , πόσο μάλλον στη σχέση με τα παιδιά μας. Το μήνυμα μου απλώς πλαισιώνεται από τον τρόπο ζωής μου. Εντούτοις, Δεν έχω κάνει γλωσσικές επιλογές που να παραπέμπουν σε κομπορημοσύνη.
Καταρχήν εδώ στην Ελλάδα το 50,℅ δεν έχει εργασία! Ένα, ποσοστο στην Ελλάδα δεν θυμάμαι τώρα, το νουμερο ζει κάτω από το όριο της φτώχειας... Αυτή η ανάρτηση δεν απευθυνεται στην πλειψηφια, των Ελλήνων αλλά, στην μειοψηφία... Ο Έλληνας την τελευταία δεκαετία δεν πηγαινει διακοπές.... εκτός εάν παει κάπου φιλοξενουμενος, η στον χωριό του... Η κάθε οικογένεια μεγαλώνει τα, παιδια της όπως η ίδια, το επιθυμεί...και είναι πολυ προσωπικο θέμα η οικογένεια... Επίσης όταν ο άλλος, η η άλλη δεν έχει φαγητό θεωρώ προκλητικο να, συζητάμε για, διακοπές στην Αμερική... Απορώ που βρίσκουν τα, χρήματα ενώ φωνάζουν διάφοροι ότι δεν έχουν να φάνε; Θεωρώ ότι είναι καλο να, προσεχουμε τι γράφουμε εδώ μέσα, και όπως έγραψε, και ένας άλλος η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΦΑ, ΚΑΙ ΤΟ ΩΜΕΓΑ ΟΣΟ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ!!!! Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε προσωρινοι σε αυτήν την ζωή; Ένας, ιός σκοτώνει κόσμο που ειναι η δυναμη μας; μπορουμε με το χρήμα να σωθούμε; οχι βέβαια... Είμαστε ένα τίποτα... Περάστε όχι τώρα απαραίτητα από ένα νοσοκομείο να, δείτε τι αρρώστιες κυκλοφορουν... Ποιοι είμαστε στην τελική;
Σε κανένα σημείο της εξομολόγησης μου δεν καθίσταται σαφές ότι αδιαφορώ για τον συνάνθρωπο. Δηλαδή οπόιος πάει ταξίδια αδιαφορεί για τους γύρω του; εινια δυνατόν; αντι όλοι σας να επικεντρωθείτε στο μήνυμα μου που είναι ως γονείς να ξεπερνάτε την υπερπροστασία και τους φόβους, να τολμάτε, μερικες φορές να ακούτε και τα παιδιά σας, και να κάνετε πράγματα που θα σας κάνουν πιο δυνατούς, όλοι έχετε επικεντρωθεί στον τρόπο ζωής μου. Είμαι σίγουρη πως αν έγραφα ότι πήγαν κατασκήνωση στην Ελλάδα, δε θα έβλεπα αυτά τα σχόλια. Βεβαίως, Όλα αυτά δεν αποτελούν αποκλειστικά απάντηση στο συγκεκριμένο σχόλιο σου, αλλά απευθύνονται σε όλους
Ποιος σου είπε ότι όλα αυτά που γράφεις τα αγνοώ; Σε κάθε κοινωνία, υπάρχει ο φτωχός και ο πλούσιος, Αυτό δεν αλλάζει. Δηλαδή αν κάποιοι δυσκολεύονται να ζήσουν, οι υπόλοιποι δεν μπορούν να χαίρονται τη ζωή; πληροφορίακα, βοήθαω ανθρώπους, όπως θέλω να πιστεύω κάνεις και εσύ, Και πολλοί άλλοι. Όμως, δεν εινια αυτό το οποίο εδώ θέλω να περάσω. Το μήνυμα μου είναι ότι πρέπει σε κάθε σχέση στη ζωή μας , πόσο μάλλον στη σχέση με τα παιδιά μας, να ξεπερνάμε την υπερπροστασία, να τολμάμε και να δοκιμάζουμε πράγματα. Αυτό εινια το μήνυμα μου, δεν εινια η φιλανθρωπία, ούτε η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας. Μπορεί να πέρασα το μήνυμα μου, πλαισιώνοντας το με το lifestyle μου, που μπορεί να φαίνεται κάπως "ακραίο?". Όμως, ξαναλέω είναι η πλαισίωση, δεν εινια το βαθύτερο νόημα
Που όλως τυχαίως εινια και δικός σας. Τον μοιραζόμαστε και αυτον, όπως και πολλά άλλα σε αυτή την ζωή. Τώρα το αν στον ίδιο κόσμο ζω με έναν δικό μου τρόπο...ο καθένας ζει με τον δικό του τρόπο. Το γεγονός όμως ότι κάνω ταξίδια (αν και στην εξομολόγηση το μήνυμα ήταν η σχέση γονεα και παιδιού) δεν σημαίνει πως είμαι αποστασιοποίημενη από τα εγκόσμια
Πριν λίγες μέρες είδα μία γυναίκα να βρίσκει ένα σάντουιτς μισόφαγωμενο σε ένα κάδο σκουπιδιών και να το τρώει. Το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο άστεγους, ανθρώπους που ζουν μέσα στην εξαθλίωση. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν καιρό πολύ να πάνε διακοπές εδώ δίπλα όχι μακρινά ταξίδια. Πριν κάνει κανείς εξομολογήσεις σαν τη δική σου (ποιος ο στόχος της άραγε;), καλό είναι να κοιτάζει τι συμβαίνει γύρω του. Πόσοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ένα ταξίδι σαν αυτό που περιγράφεις; Έχεις αναρωτηθεί; Πόσα παιδιά ζουν μέσα στη φτώχεια ξέρεις;Λίγη τροφή για σκέψη από μένα.
Συμφωνώ με την Ελλη... Ας προσεχουμε και τον πονο του διπλανου μας, και να δίνουμε ένα χέρι βοήθειας, η ότι έχουμε στον διπλανο μας... Πχ τροφή η ένδυση η ανακουφιση στον σωματικό η ψυχικό πονο
Σε ποιο σημείο της εξομολόγησης μου καθίσταται σαφές ότι αδιαφορώ για τους γύρω μου; αν από το ότι αξιοποιιω τα χρήματα μου για ταξίδια συνάγεται αυτόματα το συμπέρασμα ότι δεν θα αξιοποιω και για να βοηθώ ανθρώπους , υπάρχει πρόβλημα.
Ρε πάτε καλά; Να κάτσει σπίτι της επειδή κάποιοι δεν μπορούν να κάνουν διακοπές; Εφόσον μπορεί, καλά κάνει και πάει όπου θέλει. Δικά της είναι τα λεφτά και μπορεί να τα κάνει ο, τι θέλει χωρίς να δώσει αναφορά σε κανέναν. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι με προβλήματα δε σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να χαρούν τη ζωή.
Δεν ξέρω εάν είσαι άνδρας η γυναίκα... Εάν είσαι άνδρας θα, το καταλάβω διότι οι άνδρες δεν έχουν ευαισθησίες σαν τις γυναικες... Δεν είπαμε να, μην παει κάποιος η κάποια διακοπές στην Αμερική η όπου επιθυμεί... Όμως, το να, βγαίνει δημοσίως και να το γράφει είναι προκλητικο όταν οι άλλοι δεν έχουν να, φάνε και είναι στον δρόμο η ψάχνουν φαι στα σκουπίδια...Τοση επίδειξη η κόμπλεξ δεν το αντεχω! Υπάρχουν άνθρωποι με πολυ χρήμα και ουτε, που μιλάνε και νομίζεις, ότι είναι ο κλητήρας, της Τράπεζας ( δεν το γράφω υποτιμητικά) Ο άνθρωπος που έχει αξία δεν κομπαζεται αλλά, αφήνει στους άλλους την διαφήμιση του εαυτου του... Δεν εχει ανάγκη επιδείξεως.... Ας μάθουμε να βοηθαμε τον άλλον που δεν εχει... μην είμαστε πλεονέκτες,
Κατ' αρχάς και μόνο που κατηγοριοποιείς τους ανθρώπους βάσει φύλου είσαι τελείως φάουλ. Τί σημαίνει οι άντρες δεν έχουν ευαισθησίες; Κατά δεύτερον, δεν είδα πουθενά κομπασμό στην εξομολόγηση, αντιθέτως βλέπω υπέρμετρη μιζέρια στα δικά σου σχόλια.
Σου απάντησα στους προβληματισμούς που μου εξέφρασες παραπάνω, Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευγένεια σου. Παρατηρω πως αν και γενικά σου φάνηκε περίεργο το όλο concept, κατανοείς πως είναι στη βούληση μου να αξιοποιιω τα χρήματα μου. Χαίρομαι και σε ευχαριστώ
Πόση σύγκριση Σχετικά με τους άλλους ανθρώπους γύρω μου έκανα; μήπως δεν εκανα; έχεις αναρωτηθεί; πόσες φορές μπορεί είτε εγώ είτε εσύ είτε οποιοσδήποτε να έχει βοηθήσει ποικιλοτρόπως τους ανθρώπους που περιγράφεις και απλά δεν το περιλαμβάνει στην εξομολόγηση του ; και αυτό γιατί το περιεχόμενο της εξομολόγησης είναι η σχέση γονεα κι παιδιού, το θάρρος των γονιών, η τόλμη και όχι η φιλανθρωπία; το σκέφτηκες; μπορεί το δικό που παράδειγμα να ήταν κάπως πιο ακραίο - έξω από το συνηθισμένο, ωστόσο όλοι οι γονείς πρέπει να παίρνουν ρίσκα και να τολμάνε. Αυτός εινια ό στόχος. Το αναλογίστηκες; Λίγη τροφή για σκέψη από έμενα.
Ανόητη κ κατά φαντασίαν νεοπλουτίτσα μου, είσαι τελικά η απόδειξη ότι η βλακεία είναι ανίκητη... Όταν θα πάτε για "ανανέωση με το άλλο σου μισό", λυπήσου μας κ μην συνεχίσετε την αναπαραγωγή του είδους σας...
Με αυτά που γράφει προσβάλλει τους ηλίθιους... Το παραπάνω κείμενο αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης στις 12/03... Μια φορά δεν ήταν αρκετή..
Από την μια είμαι ανίκητη, από την άλλη θα σε σας λυπηθώ και θα κάνω το δικό σας. Όταν δλδ εσύ νικας κάποιον, λυπάσαι που νίκησες και του κάνεις όλα τα χατίρια; μωρέ μπράβο, υποδειγματική συμπεριφορά προς τον ηττημένο. Αυτό εινια τέλειο
Δεν γίνεται αυτό που λέτε..ένα παιδί 7 ετών πηγαίνει πρώτη δημοτικού..που σημαίνει ότι τώρα μαθαίνει να διαβάζει..Θέλετε να μας πείσετε ότι πέραν του ότι ξέρανε που είναι η Καλιφορνια και το ότι έκριναν οτι πρόκειται για ταξίδι ζωής..μετά έψαξαν μόνα τους! και βρήκαν μέρος κοντα σε αυτό με διεθνή κατασκήνωση!!Να φανταστώ ότι βγάλανε και τα εισιτήρια τους και πληρώσανε και μόνα τους!!
Ούτε εγώ το φανταζόμουν στην αρχή, είπα: 《 μικρά εινια , δεν καταλαβαίνουν ακόμη 》. Όμως, πολλές φορές τα παιδιά αντιλαμβάνονται πράγματα χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε. Τώρα πως και τι δεν ξέρω. Ούτε εγώ ήξερα ότι θα έχουν την κρίση να αξιολογήσουν πως αυτό εινια ένα μακρινό ταξίδι που πολύ πιο δύσκολα προσεγγίζεται, από ότι ένα ταξίδι στην Ελλάδα, ή έστω στην Ευρώπη. Κι όμως , για αυτά ήταν αυτονόητο. Και εγώ ( Και όλοι μας νομίζω) όταν ήμουν μικρή πολλές φορές καταλάβαινα "τα των μεγάλων" και αυτοί δεν είχαν ιδέα. Τώρα κοίτα να δεις για τη διεθνή κατασκήνωση, ο προβληματισμος σου εινια φυσικός, και εγώ τον είχα. Αλλά σκέφτομαι ότι εγώ στην ηλικία τους δεν είχα ούτε τηλεόραση. Το μεγάλο μου παιδι (29 ετών) στην ηλικία τους δεν είχε καμία επαφή με το ιντερνετ. Τα πράγματα αλλάζουν πολύ γρήγορα. Απλά έκαναν μια αναζήτηση (γινεται και προφορικά αν και δεν ήθελα να διατηρήσω τον ειρωνικό σου τόνο) και μας έδειξαν κάτι από αυτά που βρήκαν. Προφανώς, εγώ και ο συζυγος στη συνέχεια διάβασαμε τα αναλυτικά προγράμματα , επικοινωνήσαμε. Όπως λες αυτά τώρα μαθαίνουν να διαβάζουν.
Μπορεί το δικό μου παράδειγμα να ήταν κάπως ακραίο, ωστόσο είναι ενδεικτικό για το ότι πολλές φορές πρέπει ως γονείς να ξεπερνάμε τους φόβους μας, Και να κάνουμε τα παιδιά μας πιο δυνατά. Στέλνοντας τα παιδιά μου σε κατασκήνωση στο εξωτερικό με παιδιά από όλον τον κόσμο (και εμείς βέβαια ήμασταν στην ίδια πόλη) , γίναμε πιο δυνατοί και εμείς και αυτά. Σε εμάς απλά βόλεψαν οι συνθήκες, αφού ήμασταν διακοπές στο ίδιο μέρος. Προς Θεού, Δε σας προτρέπω να κάνετε αυτό. Γενικά όμως, όταν τολμάμε, διευρύνουμε τα όρια μας και γινόμαστε καλύτεροι
7 χρονών θεωρώ ότι είναι πολύ μικρά τα παιδιά για να επιβάλλουν κάτι τέτοιο στους γονείς.Επίσης είναι πολύ μικρά για να μείνουν μακριά τους για τόσο μεγάλο διάστημα χωρίς να τους αποζητησουν. Και τέλος, ήταν τόσο καλά τα αγγλικά τους ώστε να περάσουν εκεί 3 βδομάδες χωρίς προβλήματα συνεννόησης; Παρεκτος κι αν είναι διγλωσσα.
Καλά έκανες και μου είπες τη γνώμη σου, σε ευχαριστω που έκφραστηκες ανοιχτά και ευγενικά. Τα παιδιά μου εννοείται πως γκρινιαζαν, αλλά προέβαλαν πολύ λογικά πράγματα. Στην αρχή και εγώ σκεφτομουν πως μου επιβαλλονταν και πως τα είχα κάνει κακομαθημένα, αλλά εν τέλει κατάλαβα ότι δε σημαίνει πως πάντα οι μεγάλοι ξέρουμε καλύτερα, και τα μικρά εινια λάθος. Θεώρησα πολύ σωστή και ώριμη την κρίση τους στο τέλος: φυσικά και ένα τέτοιο ταξίδι ήταν εμπειρία ζωής και για αυτά, και φυσικά και δεν ισχύει πως αυτά έχουν χρόνια μπροστά τους. Το μέλλον εινια πάντα απρόοπτο και πρέπει να αδραττουμε ευκαιρίες στο τώρα. Όσον αφορά το διάστημα, Και εγώ έτσι νόμιζα , αλλά ακόμη και αν πηγαίναμε οι 2 μας και εμέναν αυτά Ελλάδα με τους παππούδες, πάλι θα ήταν μακριά μας, Αυτό δεν αλλάζει. Ίσα ίσα που η κατασκήνωση ήταν στην ίδια πόλη που πήγαμε και εμείς. Ήταν πολύ πιο κοντά από ότι αν εμέναν Ελλάδα. Συν το ότι ήταν σε ενα πρωτότυπο καινούργιο περιβάλλον. Σχετικά με τη γλώσσα, είσαι σωστή, ο συζυγος έχει τα αγγλικά ως μητρική γλώσσα.
Ολο της το κειμενο περιστρεφεται στην παρταρα της και στις διακοπες της και μιλαει σαν να βρισκεται σε αλλο μερος που ο κορονοιος απασχολει ολους τους αλλους και οχι αυτην... με τετοια μυαλα γυρευε τι μυαλα θα αποκτησουν και τα παιδια της
"Τα του πλανήτη" προφανώς με ενδιαφέρουν, Απλά δεν τα έθιξα εδώ. Τα ταξίδια μου όμως, αποτυπώνουν τη βαθύτερη σχέση με τα παιδιά μου , θέμα το οποίο προφανώς με καίει ανεξάρτητα από κάθε άλλη συνθήκη.
Scroll to top icon