ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καταρχήν δεν μένω σταθερά κάπου.. έπειτα δεν γνώρισα εκείνο το κατοικίδιο που θα μου αρέσει να συζησουμε. Διότι είναι δέσμευση. Είναι σχέση. Θα το ταιζεις... Θα το αγαπάς...θα είστε η συντροφιά ο ένας του άλλου. Φέτος, γνώρισα έναν γάτο. Φφφ μου έσπασε τα νεύρα!!! Όλη την ώρα ήταν στο μπαλκόνι, δεν μπορούσα να απλώσω. Δεν μπορούσα να αφήσω έξω τίποτα, το κατέστρεφε, κάθονταν επάνω του κλπ. Ομολογώ τον εβρεξα να φύγει... Του έλεγα να φύγει! Πολλές φορές!!Αυτός όμως εκεί... Βράχος. Τώρα έρχεται από την κυρια είσοδο. Μπαίνει στην πολυκατοικία,ανεβαίνει τις σκάλες και κάθεται απέξω από την πόρτα μου. Δεν τον χαϊδεύω, δεν τον ταιζω, δεν του κάνω τίποτα καλό και αυτός επιμένει, εκεί. Σήμερα προσπάθησα να τον διώξω και από την πολυκατοικία. Δεν τον δέρνω μη σκέφτεστε έτσι, απλά προχωράω μπροστά και ακολουθεί. Σήμερα όμως δεν ακολούθησε. Έλιωσε κυριολεκτικά στα σκαλιά. Ξάπλωνε στο σκαλί και έλιωνε στο επόμενο. Τον αγάπησα μωρέ τον χοντρούλη μου.Αλλα ειμαι φοιτήτρια και μένω πολύ πολύ πολύ μακριά, πως θα τον υιοθετήσω; Έχει και ένα χρώμα αλλόκοτο. Είναι μαύρο πορτοκαλί και λευκό ταυτόχρονα. Και έχει και διαφορετικά μάτια. Είναι ξεχωριστός. Μαρεσει. Νάτος πάλι, ήρθε στο παράθυρο. Τι τραβάω με εσένα...