ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ θα σου δώσω μια άλλη οπτική κατά πώς το συνηθίζω. Το πρόβλημά σας δεν είναι ουσιαστικό πρόβλημα σε σχέση με κείνον, αλλά σε σχέση με σένα. Διαβάζοντας βλέπω ότι έχεις ένα χρονοδιάγραμμα για το πώς θα ήθελες να προχωρήσει η σχέση σας, ειδικά μιας κι είναι μετά από 6 χρόνια μαζί, 6 μάλιστα σημαδιακά χρόνια που διαμορφώνουν την προσωπικότητα του ανθρώπου. Το εντοπίζω στο συγκεκριμένο σημείο: "Νιώθω ότι εγώ μεγαλώνω και έχω σιγά σιγά άλλα σχέδια και όνειρα για εμας και νιώθω ότι εκείνος μένει στάσιμος στα ίδια. Στη δουλειά του, να γυρίσει να παίξει με το ps, με το πισι του και απλά ΔΕΝ."Θέλεις να κάνει το στρατιωτικό, να βρείτε δουλειά, να συγκατοικήσετε, να παντρευτείτε. Έτσι πάει το χρονοδιάγραμμα.Πανέμορφα και μικροαστικά και με τις ευλογίες της κοινωνίας καμωμένα όλα τους! ΩΣΤΟΣΟ πρέπει κάποιος ακόμα να βάλει το χεράκι του για να βγει το πλάνο. Και δεν είναι μόνο στο χέρι σου κι αυτό σου στην σπάει και ξεσπάς πάνω του. Λες "μου στάθηκε σε θέματα υγείας, ΟΚ, ήταν στην πρώτη συνέντευξη δουλειάς ΟΚ". Ξέρεις, δεν είναι απλώς ΟΚ, δεν είναι πράγματα αυτονόητα που τα κάνουν όλοι για τις κοπέλες τους, αντιθέτως δείχνουν έμπρακτο νοιάξιμο. Αυτά, όχι το να σου στέλνει λουλούδια ή να σε κυνηγάει. Ο άνθρωπος πιθανώς θεωρεί το στρατιωτικό χαμένο χρόνο (είναι στις περισσότερες περιπτώσεις) και προσπαθεί να το αναβάλλει όσο μπορεί, είναι αναμενόμενο, ιδιαίτερα αν ακούει και ιστορίες διάφορες (που δεν ισχύουν πάντα). Δεν γίνεται να του το επιβάλλεις να πάει, εκτός αν ο ίδιος θέλει να διακόψει την αναβολή του. Ένα καλό κίνητρο για τον ίδιο είναι ότι αν δεν πάει δύσκολα θα βρίσκει πιο μόνιμες θέσεις εργασίας, μιας και ένας εργοδότης που σε εκπαιδεύει δεν θέλει να του φύγεις για τόσους μήνες και να μείνει ρέστος, προτιμάει κάποιον που έχει ολοκληρώσει το στρατιωτικό του. Το να του λες "πρέπει να πας" είναι σπαστικό και μαμαδίστικο και τον απομακρύνει επειδή δεν δείχνεις κατανόηση πώς αισθάνεται. Κι έπειτα, θα σου έρθει λίγο κατραπακιά αυτό που θα πω, αλλά ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ άντρες την συμπεριφορά αυτή δεν την επιδεικνύουν επειδή κάτι "τρέχει" με τη σχέση σας και δεν πάει καλά, αλλά αντίθετα επειδή θεωρούν το θέμα σχέση λυμένο και νιώθουν ασφάλεια να κάνουν πράγματα που θεωρούν χαλαρωτικά (το gaming, το πισί). Όταν το δεις αυτό σημαίνει ο άντρας "κάθισε", άραξε. Δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι ο προσωπικός τους χρόνος που εσύ πχ. χρησιμοποιείς για τις φίλες σου, ή τα τηλέφωνα, ή ένα βιβλίο, ή τα χόμπυ σου, ή οτιδήποτε τέλος πάντων είναι χαλαρωτικό για σένα.Το έχω πει εδώ πολλάκις σε πρότερο χρόνο. Οι περισσότερες γυναίκες (ελληνίδες σίγουρα, λόγω της διαπαιδαγώγησής μας) περιμένουν από τον άντρα να τις ξεσηκώσει, να τις ωθήσει να ζήσουν πράγματα που θέλουν, ταξίδια, συγκατοικήσεις, εκδρομές, εμπειρίες δυνατές κλπ. Δεν παίρνουν πρωτοβουλίες οι ίδιες. Εντελώς ειρωνικά οι άντρες συχνότατα παραπανιούνται ότι οι γυναίκες δεν παίρνουν πρωτοβουλίες!Βλέπεις κάποια διαφαινόμενη κατεύθυνση σε αυτό που λέω ως τώρα; Μόνη σου λες ότι τον βάζεις πάνω απ'όλα, ότι έχεις διαμορφώσει τον χαρακτήρα σου ζυμωνόμενη μαζί του, ότι τον αγαπάς. Η αγάπη είναι άριστη αλλά δεν φτάνει. Πρέπει και να καταλαβαινόσαστε και να επικοινωνείτε καλά. Προσπάθησε να τον καταλάβεις, χωρίς να δίνεις τελεσίγραφα για να σε κυνηγήσει και να νιώσεις ότι περνάει το δικό σου κι είσαι σπουδαία (θα έπρεπε ήδη να είσαι σίγουρη ότι είσαι σπουδαία) και σιγά σιγά όλα θα βρουν τον δρόμο τους με μικρά βήματα. Με το ζόρι στις σχέσεις τίποτα δεν γίνεται.

Καλησπέρα και από εμένα !Αν και δεν αναφέρεις στοιχεία ηλικίας τους και background μορφωτικό - οικονομικό του για να δούμε προοπτικές εξέλιξης. Αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον κάνει κάποια πρακτική δουλειά χωρίς κάποια γνωστική - επιστημονική απαίτηση και δεν έχει κάποιο πιο διευρυμένο πλαίσιο ενδιαφερόντων ή αναπτυξιακών χαρακτηριστικών για να σου κινήσει και το ενδιαφέρον για να συμβιώσετε και να υποστηριχθεί σχέση.Αν η ηλικία του (αν έχετε διαφορά) είναι μέχρι 27-28 θεωρώ εν πολλοίς αναμενόμενο να είναι πιο χαλαρός. Ο άντρας δύσκολα δεσμεύεται και σκέφτεται σοβαρά πριν τα 30 - 32 κάτι που σε καμία περίπτωση αν συντρέχουν κατάλληλες προυποθέσεις δε συμβαίνει "τόσο αργά" στις γυναίκες.Ίσως του ταιριάζει και να μπορεί να διαχειριστεί και να υποστηρίξει ουσιαστικά κάτι λιγότερο υπεύθυνο σε διαπροσωπικό επίπεδο σε αυτή τη φάση της ζωής του και να μην είναι για πολλά. Εσύ από την άλλη σκέφτεσαι αλλιώς. Κανείς δε φταίει. Απλά είναι διαφορετικές οι φυσικές σας προτεραιότητες θεωρώ. Άρα νομίζω είναι μονόδρομος αν και θα είναι σοκ και για τους δύο.Προσπάθησε να βρεις εσύ έναν άνθρωπο που θα σε εμπνέει για το παρακάτω βήμα που θες, ε και εκείνος για ένα διάστημα χαλαρότητας του ακόμα θα μπορεί (αν τον παίρνει) να κάνει σχεσούλα με καμιά μικρούλα (ή τέλος πάντων κάποια που δεν θέλει και πολλά).

Νομιζω οτι η σχέση σας βρίσκεται σε ενα κομβικο σημειο οπου η θα πατε παρακατω η θα χωρισετε.Απο οσα μας γραφεις,αντιλαμβανομαι την κουραση κ την απογοήτευση σου.Ομως εφοσον δεν εισαι ευτυχισμενη με το συντροφο σου κ παρολα τα καμπανακια που του χτύπησες εκεινος δε φαίνεται διατέθημενος να αλλαξει,να αφουγκραστει κ να ικανοποιήσει τα θελω κ τις αναγκες σου οπως αυτες διαμορφωθηκαν συν τω χρονω,ο χωρισμός ειναι μονοδρομος.Καταλαβαινω το δεσιμο που εχεις μαζι του(ειναι πολλα τα χρονια),ομως για να εχει πιθανότητες μακροημέρευσης μια σχεση πρεπει να μελη της να εξελισσονται ταυτοχρονα,περα απο τη συμβιωση που ειναι το επομενο βημα.Οτι δεν εξελλισεται πεθαινει.Οι αντρες συνηθως επαναπαυονται,εμεις ειμαστε που "ψάχνουμε" συνεχως την ποιοτητα της σχεσης.Θεωρω λοιπον οτι χρειαζεται ενα ταρακουνημα,να μη σε θεωρει δεδομενη κ να καταλαβει οτι σε χανει.Ανακοινωσε του το χωρισμο με αποφασιστικότητα κ αφησε τον να δεις πως θα πραξει.Και μετα πρατεις κι εσυ αναλογα.Εγω στη θεση σου αυτο θα εκανα.Ξερω στην αρχη θα σου λειπει-η δύναμη της συνήθειας βλεπεις-ομως επειδη παντα πιστευα οτι ο ερωτας με ερωτα περναει,σου το ευχομαι απο καρδιας.

Ας βγαλει ι5

Πού είναι το πρόβλημα; Όλα είναι οκέι.