ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν θέλω να πω ότι αισθάνομαι πολύ κακός και ζηλιάρης άνθρωπος μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω αυτό αλλά μάλλον είναι του χαρακτήρα μου. Θέλω να σας πω όμως από που πηγάζει αυτό για να μου πείτε αν έχω δίκιο που είμαι έτσι η αν μπορώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να μην με νοιάζει τόσο. Είμαι έγκυος και ζω με τον σύντροφο μου μαζί με την αδερφή του και το παιδί της στο ίδιο σπίτι αναγκαστικά μέχρι να βρούμε κάτι άλλο..συνολικα ζούμε μαζί 2μιση χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι η αδερφή του δεν είναι διακριτικός άνθρωπος και μπορεί να σου σπασει τα νεύρα στο λεπτό και δεν το λέω από κακό αυτό μου έχει πει πολλά την έχω ακούσει χωρίς λόγο να με κατηγορεί στην πεθερά μου να με λέει ρουφιάνα χωρίς να ισχύει κάτι τέτοιο. Ύστερα σε κάθε μας βόλτα σχεδόν είναι μαζί μας οπουδήποτε ακόμα και μέχρι το σούπερ μάρκετ.. Στο σπίτι όλο τον άντρα μου φωνάζουν για τα πάντα έλα εδώ να με βοηθήσεις πήγαινε να δεις που είναι το παιδί..ενταξει μια δυο και εγώ άνθρωπος είμαι με νευριάζει που συνέχεια πρέπει να ασχολείται μαζί τους διότι τώρα έρχεται ένα μωρό στον κόσμο και δεν γίνεται να ασχολείται με τους άλλους.. Πρέπει να καταλάβει ότι τώρα έχει άλλους να φροντίσει. Ακόμα και το παιδάκι της που δεν έχω τπτ μαζί του τρέχει συνέχεια από πίσω του παντού και όσο να ναι λέω πως θα το ξεκόψει όλο αυτό όταν θα φύγουμε από αυτό το σπίτι τώρα με το μωρό. Και έτσι ο άντρας μου με λέει διπρόσωπη και ζηλειαρα και ότι μισώ λέει τους γύρω μου.. Δεν είναι έτσι έχω κάνει πολύ υπομονη έχετε ξαναδεί ζευγάρι σε όλες τις βόλτες να περνούν μαζί ολη την οικογένεια? Και στο τέλος να ακούω και κατηγορίες? Πως να είμαι κακιά μετά πως να μην γίνω έτσι? Ποτέ δεν ήμουν έτσι σαν άνθρωπος όχι τόσο πολύ τουλάχιστον αλλά τώρα δεν ξέρω ίσως θέλω την απόλυτη προσοχή του άντρα μου τι να πω ίσως φταίει που ζω μακριά από τους δικούς μου και κοντά μου έχω μόνο αυτόν. Ο άντρας μου είναι πολύ καλός με αγαπάει δεν έχω παράπονο πάνω σε αυτό απλά κι εγώ πολλές φορές γίνομαι αποπνικτική..σημερα τσακωθήκαμε επειδή πήγε να περπατήσει λίγο μαζί με τον ανιψιό του και μου είπε ότι όταν γυρίσει θα πάμε να περπατήσουμε μαζί αλλα εγώ ίσως και οι ορμόνες μου φταίνε νευρίασα επειδή ξέρω ότι όταν θα γυρίσει θα μου πει δεν μπορώ τώρα...τελος πάντων τσακωθήκαμε άσχημα επειδή λέει δεν τον αφήνω να πάει από εδώ εκεί.. Μα είναι δυνατόν να μην νευριάζω εγώ μετά που στο σπίτι όλοι φωνάζουν αυτόν στα πάντα και λέει ότι εγώ δεν τον αφήνω να κουνήσει?? Και τώρα ξέρει ότι δεν είμαι καλά και μου κρατάει μούτρα ?δεν πειραζει ίσως έχει δίκιο είμαι κακιά..