ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε μαζί 10 χρόνια και σε γενικές γραμμές έχουμε ζήσει πολύ ευτυχισμένα μαζί. Εγώ ήμουν πάντα πολύ ερωτευμένη μαζί του και δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο παρά να είμαστε μαζί έτσι όπως είμαστε. Εκείνος ήταν πάντα αγχώδης τύπος και γενικά ο τρόπος του να αντιμετωπίζει τις αναποδιές είναι πολύ απαισιόδοξος.Εγώ είμαι τελείως αντίθετος χαρακτήρας, αποδέχομαι τις καταστάσεις και προσπαθώ να τις αντιμετωπίσω με αισιοδοξία. Κατά καιρούς έχουμε περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις σαν σπιτικό οικονομικής φύσεως... υπήρχε εποχή που δεν είχαμε ούτε 200 ευρώ για να περάσουμε τον μήνα όμως πάντα βρίσκαμε τον τρόπο και προχωρούσαμε. Αυτό που δεν αντέχω με τίποτα όμως είναι τα ξεσπάσματά του όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια θέματα...γίνεται ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος, εκτός του ότι γκρινιάζει συνέχεια μου κάνει απίστευτο ψυχολογικό πόλεμο με φωνές και απίστευτη μιζέρια. Παλαιότερα απλά το άντεχα και προσπαθούσα να βρω τρόπο να τον βοηθήσω να ξεφύγει από όλο αυτό όμως πλέον έχω κουραστεί και δεν μπορώ άλλο. Είμαι κι εγώ άνθρωπος και έχω τις δικές μου σκέψεις και συναισθήματα δεν μπορώ να αντιμετωπίζω κι όλον αυτόν τον αρνητισμό... πριν 3 χρόνια για να τον βοηθήσω να φύγει από τη δουλειά και να ζήσει ελεύθερος όπως ήθελε, παράτησα όλα τα δικά μου και ανοίξαμε μια επιχείρηση την οποία δουλεύω εξολοκλήρου εγώ ιντερνετικά και πάει πολύ καλά...επιτέλους απελευθερώθηκε και άρχισε να κάνει αυτά που ήθελε, να ασχοληθεί με τη μουσική του κτλ. Ήμασταν πραγματικά πολύ καλά,πολύ ευτυχισμένοι και περνάγαμε τέλεια μαζί αλλά τώρα με τον κορονοιό που οι δουλειές έχουν πάει πίσω και δεν ξέρουμε τι θα μας φέρει το αύριο έχει ξεκινήσει πάλι τη μιζέρια του και τη γκρίνια του και πραγματικά δεν μπορώ άλλο...Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι η τόση αγάπη που του είχα θα άρχιζε να φθίνει... Νιώθω ότι έχω πάρει τον ρόλο του άντρα στο σπίτι κι αυτό με έχει κουράσει... Κι εμένα με αγχώνει το μέλλον και το τι θα γίνει με την επιχείρησή μας τώρα που επιτέλους είχε στρώσει η ζωή μας, κι εγώ έχω χίλια δυο στο μυαλό μου όμως δεν ξεσπάω πάνω του, προσπαθώ να το αντιμετωπίσω όλο αυτό ψύχραιμα και να δω τι μπορώ να κάνω στο να το φτιάξω όταν έρθει η ώρα. Σήμερα άρχιζε να μου φωνάζει επειδή του είπα καλύτερα να μην μπει στο σούπερ μάρκετ μαζί μου (με περνάει 13 χρόνια κι όσο να ναι ανησυχώ μη κολλήσει κάτι), εγώ φοράω μάσκα και γάντια και γενικά λόγω σπουδών (έχω τελειώσει ιατρική) ξέρω να προσέχω... εκείνος δεν θέλει να φοράει τίποτα από αυτά και γενικά θεωρεί ότι δεν κινδυνεύει κι ότι όλα είναι στημένα λες και μπορεί να το διακινδυνεύσει... άρχισε να μου φωνάζει ότι είμαι παρανοϊκή κι ότι του τα πρήζω κι ότι είμαι ηλίθια που δεν καταλαβαίνω ότι από τη κοινή γρίπη πεθαίνουν πολλοί περισσότεροι κάθε χρόνο από ότι από τον κορονοιό. Του απάντησα ότι για να έχουν κλείσει όλες οι χώρες τα σύνορα και ουσιαστικά να καταστρέφεται αυτή τη στιγμή η παγκόσμια οικονομία κάτι σημαίνει...και ξεκίνησε μετά πάλι τις φωνές του για τα οικονομικά και τις θεωρίες συνωμοσίας του και ότι πρώτη φορά κι αυτός αισθάνθηκε ότι ζει και τώρα δεν μπορεί ούτε μια ''γαμημένη'' βόλτα να πάει στη θάλασσα κι όλα αυτά με φωνές και νεύρα λες και φταίω εγώ για όλα αυτά... Πραγματικά έχω κουραστεί κι έχω βαρεθεί και δεν αντέχω άλλο... δεν του λέω πια τίποτα ούτε καν να πλένει τα χέρια του όπως του έλεγα τις προηγούμενες μέρες όταν γυρνάγαμε σπίτι γιατί τσαντίζεται και τσακωνόμαστε πάλι... ότι και να του πω απλά θα κάνει το αντίθετο λες κι εγώ είμαι ο εχθρός του. Με έχει πάρει πολύ από κάτω, η αισιοδοξία που είχα πάντοτε σαν άνθρωπος δεν με βοηθάει καθόλου τώρα που είμαι όλη μέρα κλεισμένη στο σπίτι μαζί του, προσπαθώ να ασχοληθώ με τη δουλειά όσο μπορώ τουλάχιστον να διατηρήσω όσο μπορώ τον έλεγχο αλλά γενικά η αγορά έχει νεκρώσει και δεν έχουμε έσοδα αυτή την εποχή...το απίστευτο είναι ότι έχουμε περάσει και χειρότερα παλαιότερα από οικονομικής πλευράς και πάντα έβρισκα τη δύναμη να προχωρήσω... Τώρα νιώθω τόσο κουρασμένη που σκέφτομαι ακόμα και να χωρίσω... κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ στο παρελθόν! :(