ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.4.2020 | 20:36

Ο άντας μου ξεσπάει πάνω μου στα δύσκολα

Είμαστε μαζί 10 χρόνια και σε γενικές γραμμές έχουμε ζήσει πολύ ευτυχισμένα μαζί. Εγώ ήμουν πάντα πολύ ερωτευμένη μαζί του και δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο παρά να είμαστε μαζί έτσι όπως είμαστε. Εκείνος ήταν πάντα αγχώδης τύπος και γενικά ο τρόπος του να αντιμετωπίζει τις αναποδιές είναι πολύ απαισιόδοξος.Εγώ είμαι τελείως αντίθετος χαρακτήρας, αποδέχομαι τις καταστάσεις και προσπαθώ να τις αντιμετωπίσω με αισιοδοξία. Κατά καιρούς έχουμε περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις σαν σπιτικό οικονομικής φύσεως... υπήρχε εποχή που δεν είχαμε ούτε 200 ευρώ για να περάσουμε τον μήνα όμως πάντα βρίσκαμε τον τρόπο και προχωρούσαμε. Αυτό που δεν αντέχω με τίποτα όμως είναι τα ξεσπάσματά του όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια θέματα...γίνεται ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος, εκτός του ότι γκρινιάζει συνέχεια μου κάνει απίστευτο ψυχολογικό πόλεμο με φωνές και απίστευτη μιζέρια. Παλαιότερα απλά το άντεχα και προσπαθούσα να βρω τρόπο να τον βοηθήσω να ξεφύγει από όλο αυτό όμως πλέον έχω κουραστεί και δεν μπορώ άλλο. Είμαι κι εγώ άνθρωπος και έχω τις δικές μου σκέψεις και συναισθήματα δεν μπορώ να αντιμετωπίζω κι όλον αυτόν τον αρνητισμό... πριν 3 χρόνια για να τον βοηθήσω να φύγει από τη δουλειά και να ζήσει ελεύθερος όπως ήθελε, παράτησα όλα τα δικά μου και ανοίξαμε μια επιχείρηση την οποία δουλεύω εξολοκλήρου εγώ ιντερνετικά και πάει πολύ καλά...επιτέλους απελευθερώθηκε και άρχισε να κάνει αυτά που ήθελε, να ασχοληθεί με τη μουσική του κτλ. Ήμασταν πραγματικά πολύ καλά,πολύ ευτυχισμένοι και περνάγαμε τέλεια μαζί αλλά τώρα με τον κορονοιό που οι δουλειές έχουν πάει πίσω και δεν ξέρουμε τι θα μας φέρει το αύριο έχει ξεκινήσει πάλι τη μιζέρια του και τη γκρίνια του και πραγματικά δεν μπορώ άλλο...Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι η τόση αγάπη που του είχα θα άρχιζε να φθίνει... Νιώθω ότι έχω πάρει τον ρόλο του άντρα στο σπίτι κι αυτό με έχει κουράσει... Κι εμένα με αγχώνει το μέλλον και το τι θα γίνει με την επιχείρησή μας τώρα που επιτέλους είχε στρώσει η ζωή μας, κι εγώ έχω χίλια δυο στο μυαλό μου όμως δεν ξεσπάω πάνω του, προσπαθώ να το αντιμετωπίσω όλο αυτό ψύχραιμα και να δω τι μπορώ να κάνω στο να το φτιάξω όταν έρθει η ώρα. Σήμερα άρχιζε να μου φωνάζει επειδή του είπα καλύτερα να μην μπει στο σούπερ μάρκετ μαζί μου (με περνάει 13 χρόνια κι όσο να ναι ανησυχώ μη κολλήσει κάτι), εγώ φοράω μάσκα και γάντια και γενικά λόγω σπουδών (έχω τελειώσει ιατρική) ξέρω να προσέχω... εκείνος δεν θέλει να φοράει τίποτα από αυτά και γενικά θεωρεί ότι δεν κινδυνεύει κι ότι όλα είναι στημένα λες και μπορεί να το διακινδυνεύσει... άρχισε να μου φωνάζει ότι είμαι παρανοϊκή κι ότι του τα πρήζω κι ότι είμαι ηλίθια που δεν καταλαβαίνω ότι από τη κοινή γρίπη πεθαίνουν πολλοί περισσότεροι κάθε χρόνο από ότι από τον κορονοιό. Του απάντησα ότι για να έχουν κλείσει όλες οι χώρες τα σύνορα και ουσιαστικά να καταστρέφεται αυτή τη στιγμή η παγκόσμια οικονομία κάτι σημαίνει...και ξεκίνησε μετά πάλι τις φωνές του για τα οικονομικά και τις θεωρίες συνωμοσίας του και ότι πρώτη φορά κι αυτός αισθάνθηκε ότι ζει και τώρα δεν μπορεί ούτε μια ''γαμημένη'' βόλτα να πάει στη θάλασσα κι όλα αυτά με φωνές και νεύρα λες και φταίω εγώ για όλα αυτά... Πραγματικά έχω κουραστεί κι έχω βαρεθεί και δεν αντέχω άλλο... δεν του λέω πια τίποτα ούτε καν να πλένει τα χέρια του όπως του έλεγα τις προηγούμενες μέρες όταν γυρνάγαμε σπίτι γιατί τσαντίζεται και τσακωνόμαστε πάλι... ότι και να του πω απλά θα κάνει το αντίθετο λες κι εγώ είμαι ο εχθρός του. Με έχει πάρει πολύ από κάτω, η αισιοδοξία που είχα πάντοτε σαν άνθρωπος δεν με βοηθάει καθόλου τώρα που είμαι όλη μέρα κλεισμένη στο σπίτι μαζί του, προσπαθώ να ασχοληθώ με τη δουλειά όσο μπορώ τουλάχιστον να διατηρήσω όσο μπορώ τον έλεγχο αλλά γενικά η αγορά έχει νεκρώσει και δεν έχουμε έσοδα αυτή την εποχή...το απίστευτο είναι ότι έχουμε περάσει και χειρότερα παλαιότερα από οικονομικής πλευράς και πάντα έβρισκα τη δύναμη να προχωρήσω... Τώρα νιώθω τόσο κουρασμένη που σκέφτομαι ακόμα και να χωρίσω... κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ στο παρελθόν! :(
9
 
 
 
 
9 σχόλια
Καλησπέρα ,χώρισα λόγω οικονομικού γιατί δούλευα μόνο εγώ ,αλλά και πάλι λέω ότι δ ν φταιει μόνο ο ένας..Όσο αισιοδοξία και να υπάρχει όλα κάποια στιγμή θα αλλάξουν
Βρε κοπελιά σοβαρολογείς;;Έχεις περάσει όλη αυτή την ψυχολογικά κακοποίηση από εκείνον, εσύ βρήκες τον τρόπο και δουλεύεις και για τους δύο "για να είναι ελεύθερος"(!!!???), τέλειωσες όπως λες και ιατρική... Όλα αυτά ξέρεις τι εντύπωση δίνουν σε κάποιν απ'έξω που τα διαβάζει; σε μένα τουλάχιστον; Ότι ο τύπος αυτός είναι ένας τοξικός παρτάκιας τεμπέλης, που πάτησε πάνω στον έρωτά σου, σε εκμεταλλεύτηκε για να είναι αραχτός και σε χαντάκωσε κανονικά (την ιατρική φαντάζομαι αρχικά τη σπούδασες για να την ακολουθήσεις, δεν είναι καμιά εύκολη και άντε-άντε σχολή που την περνάς με λίγο διάβασμα).Σιγουρέψου ότι όλα τα της επιχείρησης είναι στο όνομά σου και παράτα τον, σήκω φύγε. Έχεις δει πολύ καλά τον πραγματικό του εαυτό και τη σχέση σας, οπότε ξέρεις πολύ καλά τι σε περιμένει αν μείνεις μαζί του - θα χαντακωθείς παντελώς και θα σε απομυζεί επ'αόριστον.
Είσαι μια γυναικα αισιοδοξη, δυνατή, υποστηρικτή, δοτική!! Καποιες φορές τετοιες γυναίκες εκλυουν κοντα τους αντρες πιο αδυναμους, απαισιοδοξους, με πολλα απωθημενα όνειρα και ελλειψη ουσιαστικης δυναμικοτητας που θα τον καταστησει εναν χαρουμενο άνθρωπο και ΑΝΤΡΑ. Ο χαρακτήρας του φαινεται αποτομος, ευκολα προσβάλλεται κ προσβάλει και απο σενα εξαρταται το να βαλεις όρια!!! Τα ορια μπορει να σημαινει να κανεις μια συζητηση μαζι του και να του πεις τι ΔΕΝ ανέχεσαι, μπορεί να ειναι ο χωρισμός, μπορεί να είναι το να πάψεις πια να ασχολεισαι με τον δικο του ψυχικό κόσμο. Ειναι αδυνατο να τον κανεις ευτυχισμένο αν αυτος θελει να βρίσκει πανρου προβληματα. Το σημαντικο ειναι να κοιταξεις τον ΕΑΥΤΟ σου και να διαφυλαξεις το δικο σου ΦΩΣ. Εισαι ο αντρας του σπιτιου και αξιζεις εναν αντρα ειναι η γνώμη μου. Αξιζεις σεβασμο και αγάπη!! Τα λαμβάνεις; Διαφυλαξε την ΕΝΕΡΓΕΙΑ σου και μην την σκορπας!! Η δουλεια του ως συζυγος θα ηταν να ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ σε αυτην κ οχι να στην ρουφαει αν θες την γνωμη μου. Βεβαια ολοι περναμε φασεις. Μην προσπαθείς να τον αλλαξεις, να τον να ειναιο εαυτος του ως αντρας ακομα και με τον τροπο που μπορει!! Εσύ ανανεωσου ακομα κ με πραγματα που φανταζουν επιφανειακα: φροντιδα σωματος, δέρματος, οτιδήποτε θα σε κανει να νιωσεις ομορφη!!!Οσα λαθη και αν κανει αυτος μην πεσεις στην παγίδα να γινεις η μαμα του!! Ασχολεισου με εσενα!!! Το αξιζεις!!
Είστε μαζί δέκα χρόνια ολόκληρα. Η κατάσταση που περιγράφεις μοιάζει πολύ ανυπόφορη.. Σίγουρα ο συνεχής αρνητισμος δεν βοηθάει. Αντιθέτως όσο καλή ψυχολογία και να έχεις θα σε ρίξει.. Κακώς επιτρέπεις να σε μειώνει γιατί οκ και στημένα να είναι δεν μπορείς να το ρισκάρεις. Οπότε προσέχεις όσο γίνεται παραπάνω. Και μιας και έχεις σπουδάσει και ιατρική θα έπρεπε να σε σεβεται ακόμα πιο πολύ. Έχετε παιδιά; Έχεις ποτέ σκεφθεί να μιλήσεις με κάποιον ειδικό για τη συμπεριφορά του; Τι να έκανες; Πραγματικά μοιάζει ανυπόφορη. Σίγουρα έχεις κουραστει. Υπομονή εύχομαι.
Δεν εισαι ουτε η μαμα ουτε η ψυχολογος του αντρα σου.. Το οτι δεν ειχες σκεφτεις να χωρισεις πιο πριν με ολα αυτα τα δειγματα ειναι λιγο ανησυχητικο.. Θα παθεις τιποτα στο τελος, ακουγεται πολυ τοξικος... Τουλαχιστον το σκεφτηκες τωρα, εχει φτασει ο κομπος στο χτένι όμως... Πότε περιμενεις... ;
Είναι δυνατόν να έχεις τελειώσει ιατρική κι ο άλλος να αγνοεί τι του λες και μάλιστα να σου απαντάι ότι είσαι παρανοϊκή κι ότι όλα είναι στημένα; Δεν πάει καλά ο κόσμος.Απ' την άλλη δέκα χρόνια μ' ευτυχισμένες στιγμές δεν πετιούνται εύκολα. Πες του να συνέλθει ειδεμή σε χάνει, να ταρακουνηθεί. Είναι κι αντρικός εγωισμός βέβαια στη μέση, αν του τα πεις χύμα. Ουφ, δεν ξέρω. Τις ευχές μου για το καλύτερο πάντως.
Οικονομικές δυσχέρειες θα αντιμετωπίσει πολύ μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, ακόμη είμαστε στην αρχή, και το λέω με πόνο ψυχής. Από εκεί και πέρα, 10 χρόνια είστε μαζί, δεν μπορώ να σου πω να τα πετάξετε έτσι τόσο παλά εάν υπάρχουν συναισθήματα... Αν πάλι έχεις πάρει ''στροφή'' και όλα σε ενοχλούν, ίσως το τέλος να είναι απλά νομοτελειακό και απλά στην παρούσα φάση να είσαι στο στάδιο του ότι προσπαθείς να το χωνέψεις...
Scroll to top icon