ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τη στιγμή που σας γράφω αυτό το μήνυμα νιώθω το σώμα μου όλο πιασμένο και σφιγμενο από τον θυμό και το άγχος.Έχω έναν αδερφό 28 χρόνων που επιμένει να φέρεται σαν 18. Το πρόβλημα ίσως να μην είναι τόσο αυτός όσο οι γονείς μου που δέχονται την κατάσταση και δεν κάνουν τίποτα για να την αλλάξουν.Γιατί θα μου πείτε; Γιατί τον φοβούνται.Τον φοβούνται επειδή νευριάζει πολύ εύκολα, βρίζει συνεχώς ακόμα και τους ίδιους, σπάει πράγματα μέσα στο σπίτι και τα θέλει όλα έτοιμα στην ώρα που θέλει αυτός. Όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να κάνουμε ησυχία στο σπίτι μέχρι τις 2 το μεσημέρι που ξυπνάει ενω όταν εμείς πάμε για ύπνο στη 1 το βράδυ αυτός κάνει ο, τι γουστάρει.Σας έδωσα μια εικόνα για να καταλάβετε τη φάση. Έχω σπαταλησει άπειρο χρόνο να βοηθήσω τον ίδιο αλλά και τους γονείς μου, του έφτιαξα το βιογραφικό κ τον βοήθησα να βρει δουλειά στο εξωτερικό, του έδωσα συμβουλές όταν έδινε πτυχίο Αγγλικων και άλλα πολλά επειδή ήθελα να είναι μακριά από το σπίτι και επειδή οι γονείς μου έριχναν την ευθύνη σε εμένα. Τι θα απογίνει αυτό το παιδί, μια ζωή ανεπροκος, βοήθησε κ εσύ λίγο την κατάσταση κλπ μου έλεγαν συνεχώς. Βοήθησα. Αρκετά. Αλλά δεν αντέχω άλλο. Νιώθω ότι όλη αυτή η κατάσταση μου κάνει κακό. Με πιέζει, με αγχώνει, δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια, μιλάω και δε με καταλαβαίνουν. Τους λέω τα λάθη που κάνουν όταν ζητάνε τη γνώμη μου αλλά δεν είναι δική μου ευθύνη να τον αλλάξω, είναι δική τους. Τι να κάνω;Δε ξέρω σε ποιον να απευθυνθώ. Η κατάσταση είναι σοβαρή και δεχόμαστε καθημερινά λεκτική βία και ακραία ξεσπάσματα θυμού και εγώ και οι γονείς μου.Να σημειώσω πως όταν ήμουν μικρότερη με χτυπούσε και έτρεχα να κρυφτώ στο δωμάτιο ή κλείδωνα την πόρτα. Υπάρχει κάποια υπηρεσία να απευθυνθώ; Κάποιος άνθρωπος ειδικός να μιλήσω; Και ειδικά αυτή την εποχή που δε μπορώ να βγω και από το σπίτι.Οποιαδήποτε συμβουλή και ιδέα θα εκτιμηθεί. Ευχαριστώ :(