ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω τα τελευταία χρόνια μια καθημερινή σχέση με το συναισθηματικά φαγητό. Τους τελευταίους μήνες μετά από έναν χωρισμό σταμάτησα να προσέχω το βάρος μου και τρώω όσο και όποτε θέλω. Έχω βάλει κάποια κιλά, όχι πολλά. Με προβληματίζουν όμως κάποιες σκέψεις που κάνω γύρω από αυτό. Σκέφτομαι πως όλη μου τη ζωή μέχρι τώρα με ένοιαζε πως θα με κοιτάνε, να είμαι ωραία για τους άλλους ή γιατί έτσι πρέπει. Για να νιώθω ερωτική, για να χωράω στα small, να ξεχωρίζω και όλα αυτά που με τα χρόνια σταμάτησαν να με αγγίζουν. Νιώθω πως δεν είμαι εγώ αυτός ο άνθρωπος. Δε θέλω να με δει κανείς χωρίς ρούχα σε αυτή τη φαση, ούτε να με θεωρούν ωραία γκόμενά. Κουράστηκα πια να μαι η ωραία κοπέλα, η ψηλή, η μουναρα και όλα αυτά τα τόσο κολακευτικά επίθετα που τρώω τόσα χρόνια. Δε με νοιάζει η γνώμη αυτη ή αν τους αρέσω. Βαρέθηκα να παίζω αυτό το ρόλο ότι με αφορά μαι αυτή. Αλλα νιώθω παράλληλα ότι ίσως είναι λιγάκι αυτό καταστροφικό αυτό που μου συμβαίνει.