ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν είμαστε μια παρέα 3 κορίτσιων εκτός εμου, που τα λέμε όλα μεταξύ μας και είμαστε χρόνια φίλες. Βγήκα πριν λίγο καιρό με ένα παιδί πολύ όμορφο εμφανισιακά,δηλαδή πληρεί πλήρως τις προϋποθέσεις για τον αντικειμενικά ωραίο, κάτι στο οποίο συμφωνήσαμε και οι 4 με το που τον είδαμε. Και βγήκα που λέτε και το παιδί από χαρακτήρα δεν έλεγε τίποτα σε φάση ότι δεν ταιριαζαμε ούτε 1 στα 10. Εγώ έχω σκεφτεί ηδη την απόρριψη μέσα μου όσο ωραίος και να είναι γιατί νταξει σημασία έχει να είμαστε ωραίοι και σαν ανθρώποι. Είπα λοιπόν την εξέλιξη του ραντεβού στις φίλες μου και η μία έκανα σαν λυσασμενη δηλαδή μου είπεοτι αν ξαναβγουμε παίζει να μη μου ξαναμιλήσει, το παιδί δεν σου ταιριάζει, είναι βλακας και άλλα τέτοια ωραία. Οι άλλες 2 είχαν πιο οκαυ αντίδραση δηλαδή αν θες εσύ ξανά βγες για να δούμε πως θα παει . Και εχω συγχυστεί πάρα πολύ γιατί πως μπορεί η ίδια να μιλάει έτσι ενώ έχει συνεχίσει να βγαίνει με τελείως πιο άκυρους σε προσωπικότητα, και να ασκεί τώρα τέτοια κριτική; όταν αυτή έβγαινε με τύπους ότι να ναι εγώ έλεγα απλά δεν σου κάνουν αλλά άμα σαρεσει εσένα εμένα μου περισσεύει, και πάλι δεν με άκουγε καν και συνέχιζε και εννοείται δεν συνέχιζα άλλη κριτική. Και να πω ότι έρχεται από ένα άτομο που απορρίπτει τον άλλον επειδή δεν της κάνει να πω πάει στο καλό. Τώρα προέρχεται από ένα άτομο όπου με όποιον βγει ραντεβού έστω και αν δεν της αρέσει θα ξαναβγεί ένα δεύτερο σίγουρα . Είναι δείγμα ζήλιας αυτό που έκανε;(γιατι της άρεσε εμφανισιακά πολύ)Και τώρα ξέρετε ε με έχει πιάσει να ξανά βγω μαζί με αυτόν μόνο και μόνο από αντίδραση. Πως το εξηγείτε εσείς; μήπως είμαι υπερβολική; μήπως εγώ είμαι η λάθος; πείτε μου παιδιά να σκασω είμαι.