ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρε παιδιά πείτε μου κι εσείς. Στα 32 μου βγήκα το πιο ουάου ραντεβού που έχω βγει ποτέ. Ήμασταν 6 ώρες και μιλούσαμε..μιλούσαμε..απίστευτη χημεία..είχα μπει στο μυαλό του..ειχε μπει στο δικό μου..Πραγματικά, ήταν εξαιρετικά. Είπαμε τόσα πράγματα για τη ζωή μας, για τους εαυτούς μας. Μιλήσαμε για μουσική, για πολιτική, για ένα σωρό πράγματα. Όλα φανταστικά. Ναι με φίλησε κι ήταν μαγευτικά γενικώς. (Δεν έγινε κάτι παραπάνω) Επόμενη μέρα είχαμε επικοινωνία επίσης πολύ όμορφη. Ε..αυτό ήταν...επόμενη εβδομάδα..η φάση του ήταν θέλω να αυτοκτονήσω και δεν έχω διάθεση και θα σε κάνω δυστυχισμένη και παράτα με εμένα μην ασχολείσαι μαζί μου και διάφορα τέτοια καταθλιπτικά πραγματάκια. Τώρα δε μου μιλάει κάν. Προσπάθησα να καταλάβω, ήμουν γλυκιά μαζί του, αλλά πλέον με αγνοεί. Έχουν περάσει 2 εβδομάδες. Τι παίζει ;