Αν σου πω πως σε νιώθω, θα σε παρηγορήσω; Παρόμοια ένιωθα λίγο καιρό πριν και δεν πήγα σε κανένα γιατρό και τώρα σχεδόν εξαφανίστηκαν. Πιστεύω πως είναι ψυχολογικά θέματα που παρουσιάζονται και έχουν αντίκτυπο στο σώμα. Ένα βράδυ πριν χάσω το μπαμπά μου είχα δύσπνοια το βράδυ, πνιγόμουν στην αναπνοή μου και η καρδιά μου ''φτερούγιζε'' κάπως, σαν να ''πέθαινα'' και πεταγόμουν από το κρεβάτι μου. Δεν το είπα σε κανέναν. Ήταν σαν προαίσθηση. Εσύ να πας σε κάποιον ειδικό να σε κατευθύνει.
17.5.2020 | 19:29
Αυτό ήταν, πεθαίνω
Φοβάμαι να μένω μόνη μου. Όχι μήπως κάποιος κάνει διάρρηξη κλπ αλλά μην πάθω κάποιο ατύχημα. Την φοβία αυτή την είχα πάντα από μικρή (12 ετών) όταν έτυχε να λιποθυμήσω και τότε μου δημιουργήθηκαν φοβίες. Δεν μπορούσα να πάω πουθενά, με έπιανε πανικός όταν έπρεπε να μείνω μόνη μου. Ακόμα και μπάνιο φοβόμουν να κάνω. Φοβάμαι να οδηγήσω. Φοβάμαι την θάλασσα. Τις φοβίες άρχισα να τις ξεπερνάω μετά το λύκειο. Τώρα πια στα 31 είμαι καλά αλλά πάντα κάποιος καινούριος φόβος θα εμφανιστεί. Έχω ακόμα κάποιες παλιές φοβίες όπως οι παραπάνω. Πλέον μένω μόνη μου. Δεν κρύβω ότι μερικές φορές φοβάμαι μην μου συμβεί κάτι. Πριν ένα χρόνο, κάτι με έπαθα αλλά δεν ξέρω τι ήταν. Λίγο πριν αποκοιμηθώ (ειλικρινά δεν θυμάμαι αν έγινε όσο ήμουν ξύπνια ή στον ύπνο μου) ξαφνικά ξυπνάω και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Έβγαζα τον ήχο που όταν κάποιος προσπαθεί να πάρει αέρα (δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε ποιον ήχο εννοώ), ένιωθα ότι πνιγόμουν, ένιωθα ένα σφίξιμο/πίεση μπροστά στο στήθος και ακριβώς πίσω στην πλάτη. Όσο πάλευα να πάρω αέρα οι σκέψεις που έκανα ήταν "Εντάξει, αυτό ήταν! Πεθαίνω!" ή "Δεν το πιστεύω, ήρθε το τέλος μου, θα πεθάνω, έτσι στο άκυρο". Δεν κάνω καθόλου πλάκα. Ήταν τόσο τρομακτικό, ήταν πραγματικός εφιάλτης χωρίς υπερβολές. Το ότι σώθηκα από αυτό το θεωρώ θαύμα. Ειλικρινά δεν ξέρω τι συνέβει, δεν ξέρω αν είναι κάτι παθολογικό, αν όντως υπήρχε πνιγμός ή κάποια είδους κρίση πανικού. Αν αυτό είναι κρίση πανικού, τότε όσοι παθαίνουν κρίσεις, πραγματικά υποφέρουν, είναι εφιάλτης. Θα ήθελα όμως την συμβουλή σας: Τι μπορεί να κάνει κάποιος όταν είναι μόνος και αβοήθητος και εκείνη την ώρα ζαλίζεται και πέφτει στο πάτωμα αλλά παρόλα αυτα έχει αισθήσεις; Μου είχε τύχει κάτι παρόμοιο. Είναι επικίνδυνο αν κάποιος λιποθυμήσει; θα μπορέσει να ξυπνήσει μόνος του ή χρειάζεται ιατρική φροντίδα; Πείτε μου παιδιά γιατί πάντα κάνω αυτές τις σκέψεις και θέλω να είμαι προετοιμασμένη. Όταν δε, μου είχε συμβεί αυτό με τον πνιγμό, χτυπούσα το στήθος μου για μαλάξεις, κυρίως όταν συνήλθα γιατί ένιωθα ότι ξανά πνιγόμουν. Από τότε που και που χάνω τον ύπνο μου, τόσο πολύ που όταν κλείνουν τα μάτια μου τα ανοίγω απότομα και με πιάνει η καρδιά μου. Αν συνεχίσω έτσι, θα πάω από αυτό.
2
