ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απόψε έκανα μία από τις τελευταίες μου βόλτες στη Θεσσαλονίκη(ακολουθεί παραίτηση ,μετακόμιση ,αντίο)...Την πόλη αυτή την αγάπησα και τη σιχάθηκα μαζί .Την αγάπησα στις όμορφες μέρες και τη σιχάθηκα στις μοναχικές .Κάποτε έλεγα δεν θα μπορούσα να φύγω ποτέ μα ..Δεν αντέχω πια σε αυτή την πόλη σε αυτό το σπίτι.Όλα θυμίζουν μια παραλίγο ευτυχία .Μια ευτυχία που αφήσαμε στη μέση .Ο δρόμος που πρωτοσυναντηθήκαμε ,η παραλία που κάποτε κάναμε βόλτες παρέα ,τα καλοκαιρινά βράδια στις ομπρέλες,τα ποτά στη βαλαωρίτου,η γειτονιά μας ,λίγο μετά ο δρόμος που ειπες αντίο και έφυγες ,τόσο απλά έκλεισες την πόρτα λες και κράτησαν όλα μια μέρα .Ίσως δεν με πείραξε τόσο το ότι έφυγες όσο το ότι δεν γύρισες να κοιτάξεις πίσω. Έτσι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος τελικά . Γι αυτό τώρα θα φύγω μακρυά ,κάπου που δεν υπάρχουν αναμνήσεις ,γεννιούνται ξανά όνειρα .