ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.6.2020 | 02:42

Υπαρξιακές Αναζητήσεις

Ήθελα να σας πω κάτι να ακούσω απόψεις. Σαν άτομο έχω πολλές υπαρξιακά ερωτήματα και μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με το θρησκευτικό κομμάτι, αλλά έχω πολλές απορίες σχετικά με αυτό. Παρόλα αυτά νιώθω μία ιδιαίτερη σύνδεση με τον Θεό (προσεύχομαι αρκετά συχνά και αισθάνομαι ηρεμία). Αισθάνεται κάποιος άλλος το ίδιο; Την ανάγκη να προσευχηθεί ή να μάθει περισσότερα τελικά για το αν υπάρχει Θεός και γενικότερα τον απασχολούν φιλοσοφικά ερωτήματα;•Παρακαλω πολύ απαντήστε σοβαρά, δεν χρειάζονται άσχημα λόγια επειδή το θέμα είναι αρκετά λεπτό και ο καθένας έχει διαφορετικές απόψεις.•Με ενδιαφέρει να ακούσω κάθε γνώμη, φτάνει να μην περιέχει ειρωνία ή κοροϊδία.
19
 
 
 
 
σχόλια
Λοιπον πιστευω στην εννοια του Θειου μιας συμπαντικης δυναμης αν θες,γιατι αν μελετησεις ολες τις θρησκειες θα καταληξεις σε εναν κοινο πυρηνα,μια ανωτερη δυναμη,και μια ενεργεια.Ολοι μας ειμαστε ενεργεια,σωμα και ψυχη που φυσικα ζουμε απο τη στιγμη που γεννιομαστε στον εδω τον κοσμο,και φυσικα οταν πεθαινουμε υπαρχει ενα μετα,που παλι σε ενεργεια ξαναγυρναμε.Θα βαλω δυο αποσπασματα ετσι για σκεψη και διαβασμα οποιος θελει ριχνει μια ματια,ειναι ομορφα το ενα λεει για το τωρα το εδω και το αλλο για τον πριν το τελος.Η φιλοσοφικη θεωρηση η δικη μου ειναι οτι εδω ο κοσμος ειναι αυτος που μας δινετε να τον ζησουμε,να γεμισουμε αναμνησεις,αγαπη,οτιδηποτε,απο κει και περα ναι θα γινουμε ενεργεια,αλλα να μη χασουμε την επαφη μας με το παρον το τωρα,να απολαμβανουμε στιγμες,αυτο μετραει.1. Οδ. Ελύτης – "Αποδίδω μεγάλη σημασία σ’ αυτό το έσχατο του εαυτού μας αντίτυπο.ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.Κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμές· δυό τρεις νότες κυμάτων, την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδι, ολίγες μέντες από δυό κοντά κοντά βαλμένες ανάσες, ένα τραγούδι βαρύθυμο, σαν βράχος μαύρος, και το δάκρυ, το δάκρυ της μιας φοράς, το για πάντοτε.Όλα όσα, μ’ άλλα λόγια, κάνουν την αληθινή του φωτογραφία, την καταδικασμένη να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ.", και2."Μοιάζει τελικά να επιβεβαιώνεται η υπόθεση ότι λίγο πριν τον θάνατο, οι πιο δυνατές μας αναμνήσεις περνούν μπροστά από τα μάτια μας.Οι επιζώντες που συμμετείχαν στη μελέτη ανέφεραν λεπτομερώς πως “έβλεπαν” διάφορα γεγονότα από τη διάρκεια της ζωής τους (όχι με χρονολογική σειρά και μερικά από αυτά τα έβλεπαν και ταυτόχρονα) καθώς πλησίαζαν στον θάνατο.Μια επιστημονική ομάδα από το πανεπιστήμιο Hadassah στην Ιερουσαλήμ ανέλυσε επτά τέτοιες μαρτυρίες και υποστηρίζει ότι το φαινόμενο αυτό μπορεί να ξεκινάει από εκείνα μέρη του εγκεφάλου όπου αποθηκεύονται μνήμες του εαυτού μας, τα οποία, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι από τα τελευταία μέρη του εγκεφάλου που επηρεάζονται από μια πιθανή έλλειψη οξυγόνου και απώλεια αίματος.Η εν λόγω έρευνα δημοσιεύθηκε το 2017 στο επιστημονικό περιοδικό Consciousness and Cognition.Ένας από τους συμμετέχοντες στην μελέτη, δήλωσε: “Δεν υπάρχει γραμμική εξέλιξη, υπάρχει έλλειψη χρονικών ορίων (...) Ήταν σαν να είσαι εκεί για αιώνες. Δεν ήμουν στο χρόνο/χώρο, οπότε αυτή η ερώτηση είναι αδύνατο να απαντηθεί (...) Ήταν μια στιγμή και χίλια χρόνια... ταυτόχρονα, αλλά και όχι”.Και συνέχισε: “Όλα έγιναν με την μία, ή κάποιες εμπειρίες μέσα στην επιθανάτια εμπειρία μου ήταν σε εξέλιξη ταυτόχρονα μαζί με άλλες, αν και το ανθρώπινο μυαλό μου τις διαχωρίζει σε διαφορετικά γεγονότα”.Ένας άλλος δήλωσε: “Μπορούσα να μπω μεμονωμένα σε κάθε άτομο που έβλεπα εκείνη την στιγμή και να αισθανθώ τον πόνο που είχε στην ζωή του... Ήταν σαν να είχα την άδειά του για να δω αυτό το κομμάτι του και να νιώσω ό,τι ένιωθε”.Στην έρευνα αναφέρεται επίσης: “Το να ξαναβιώνει κανείς τη δική του ζωή, τα γεγονότα που έχει ζήσει, το λεγόμενο LRE (life-review experience, αναθεώρηση των εμπειριών της ζωής του) είναι ένα φαινόμενο με καλά καθορισμένα χαρακτηριστικά. Τα δευτερεύοντα στοιχεία αυτής της εγκεφαλικής διαδικασίας μπορεί να είναι επίσης εμφανή ακόμα και σε υγιείς ανθρώπους”.“Αυτό δείχνει ότι υπάρχει μια αναπαράσταση των σημαντικών γεγονότων της ζωής του ατόμου ως μια συνέχεια του γνωστικού συστήματος του εγκεφάλου και, ίσως, αυτό να εκφράζεται σε ακραίες συνθήκες ψυχολογικής και φυσιολογικής/βιολογικής πίεσης”.(πηγη:http://www.express.co.uk)"Αρα το διαταυτα για μενα,ειναι να νιωθεις ολοκληρωμενος,να εχεις βρει το νοημα σου και να ζεις στιγμες ευτυχιας οπως τις αντιλαμβανεσαι εσυ ο ιδιος.Να εισαι γεματος απο αναμνησεις και ναι οταν ερθει εκεινη η ωρα να πεις,εζησα ναι το απολαυσα!Να ειστε καλα,και να περνατε καλα απο μενα,πολυ ωραιο θεμα αυτο και να βαζετε και αλλα τετοια θεματα ευρυτερου διαλογου!
Ναι δεν είναι κάτι κακό. Ο φανατισμός είναι κακός. Και εγώ πιστεύω και παίρνω δύναμη από αυτό. Μου δίνει ηρεμία. Από παλιά οι άνθρωποι είχαν τέτοια αναζητήσεις.
Επειδή έχω περάσει και από αυτή τη φάση, μπορώ να σου πω τα εξής:Άποψη μου είναι ότι το "θείο" γενικότερα, (εσύ βάλε το Θεό της Ορθοδοξίας, το ίδιο κάνει) είναι μία τάση του ανθρώπου στην απόπειρα να κατανοήσει την ύπαρξη νόμων, αρμονίας και ισορροπίας στο σύμπαν. Ο,τι δεν κατανοούμε, το θεοποιούμε.Η εσωτερική γαλήνη κατά την ενασχόληση με τα θεία προέρχεται από την έλλειψη άγχους και την πεποίθηση προστασίας που σου δίνει το να αφεθείς στη βούληση του Θεού. Για μένα τα θεία είναι ουσιαστικά ένας τρόπος επικέντρωσης, εστίασης στην εσωτερική ψυχική δύναμη που διαθέτει ο άνθρωπος. Εμείς είμαστε οι Θεοί του σύμπαντός μας.Αυτό που σου λέω δεν αποκλείει την ύπαρξη του "θείου" εν γένει. Αλλά δεν πρόκειται (προς το παρόν, όπως άλλαξα άποψη νέος, μπορεί να ξανααλλάξω στα γεράματα...) να υποστηρίξω την ύπαρξη του θείου με βάση την πίστη. Αν ποτέ μάθω (με την έννοια της γνώσης μετ' αποδείξεως) δε θα μπορώ να σου πω, δυστυχώς. Μέχρι τότε (δηλ. μάλλον για όσο ζω) θα υποστηρίζω τη μη ύπαρξη Θεού. Όλα αρχίζουν με τη γέννηση μας διαμορφώνονται με τη ζωή και τις επιλογές μας και λήγουν με το θάνατό μας.Γι' αυτό τα διδάγματα της Ορθόδοξης Χριστιανικής θρησκείας είναι πολύτιμα. Επιτρέπουν την επίτευξη της εσωτερικής γαλήνης που όλοι επιθυμούμε εν γένει. Ακόμα και το κακό που πράττουμε στην επιδίωξη αυτής οφείλονται.Αλλά εσύ μπορείς να πιστέψεις, αν σε βοηθάει. Στον Χριστό, στον Βούδα, όπου νομίζεις.Ίσως κάποια στιγμή φτάσεις κι εσύ στη συνειδητοποίηση της θέσης μου. Ίσως όχι, δεν πειράζει.Θυμήσου μόνο ένα. Πίστευε στη θρησκεία. ΟΧΙ στους εκπροσώπους της. Ακολούθα τις διδαχές των ιερών κειμένων, όχι τις εντολές των ιερέων. Ο μόνος σκοπός τους είναι ο έλεγχος. Μην ξεπουλήσεις την προσωπικότητά σου. Μπορείς να είσαι καλός άνθρωπος και καλός Χριστιανός χωρίς να υποτάσσεσαι στους παπάδες.
Πολύ ωραία άποψη και αναλυτικά τεκμηριωμένη. Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. ?Και εννοείται ότι η συμβουλή σου να ακολουθώ την ουσία του Χριστιανισμού και όχι τους ιερείς είναι σωστή και έχω και εγώ την ίδια γνώμη. Απλώς πληροφοριακά μην τα ισοπεδώσουμε όλα. Πέρα από την θρησκοληψία και τον έλεγχο που θέλουν να έχουν ορισμένοι άνθρωποι υπάρχουν και άτομα στον χώρο που κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για να φανούν αντάξιοι του λειτουργήματος τους. Και στο κάτω-κατω άνθρωποι είναι και εκείνοι και κάνουν λάθη. Να 'σαι καλά που μπήκες στην διαδικασία να μου απαντήσεις!!!! ??
Και μένα με απασχολεί η ύπαρξη ή όχι κάτι πέραν του υλικού κόσμου. Κι επειδή δεν ξέρω, δεν μπορώ να το προσδιορίσω αν είναι Θεός, πνεύματα, ψυχές, συνδυασμός όλων αυτών. Θα προσέθετα και την ενέργεια που αναφέρεται σε κινήματα new age, αλλά η ενέργεια δεν είναι εκτός σύμπαντος και έχει αντίστοιο σε ύλη και μετατρέπεται, E=mc² :) Το έναυσμα για μένα είναι ο φόβος του θανάτου. Και πιστεύω ότι αυτή η μεταφυσική αγωνία είναι η γενεσιουργός αιτία των θρησκειών. Στην οικεία μας θρησκεία, τον Χριστιανισμό, αυτό είναι το θεμέλιο, ο Χριστός ήρθε θανάτω θάνατον πατήσας, μέσω της (θρυλούμενης!) αναστάσεώς του.Τι είναι αλήθεια; Που ρώτησε ο Πιλάτος και δεν απάντησε ποτέ ο Ιησούς...Ποια είναι η αλήθεια; Αναρωτιέμαι...ΥΓ: Τα μπούλετς πώς τα πέτυχες, είναι κανένας συνδυασμός πλήκτρων; :)
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Αρχικά πάνω στην ενέργεια των new age δεν ξέρω κατά πόσο πραγματικά βοηθούν κόσμο(δεν πιστεύω τόσο σε αύρες, γιόγκα κ.λ.π)✓Το λέω διευκρινιστικά για μένα, ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει άλλες ιδέες εννοείται. Δεν υπονοώ τίποτα απαξιωτικό όσον αφορά αυτά που πιστεύεις.☺️Πιο πολύ με ενδιαφέρει να μάθω για τον Θεό της Ορθοδοξίας... που υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων ότι βρήκαν την ηρεμία που έψαχναν. Σε σχέση με τις κουκίδες τις έχει το πληκτρολόγιο του κινητού μου. Αν το ψάξεις πιστεύω ότι όλα έχουν. Καλή σου συνέχεια!!!!
Έλγουντ ωραιο το σχολιο σου,συμφωνω,μια ερωτηση μονο:γιατι φοβασαι το θανατο? Ειμαστε ενεργεια οπως εγραψες και ξερουμε ολοι,απο κει και περα,αν το φιλοσοφησεις θα δεις,οτι ναι οτι εχουμε εδω,αναμνησεις κλπ οτι ζουμε μια φορα θελω να πω,απο κει και περα το οτι γινομαστε μια ενεργεια που διαχεεται αυτο δεν πρεπει σε καμια περιπτωση να σε φοβιζει.Γνωμη μου.Οι ψυχες δεν πεθαινουν το ξερεις,οποτε με καποια ενεργεια συνεχιζουμε.Δες το ετσι,ως μια μεταβαση σε μια ενεργεια.Μη φοβασαι.Εξαλλου το εδω το τωρα μετραει,οι αναμνησεις μας,η αγαπη που θα παρουμε,το πως θα γεμισουμε το χρονο μας ομορφα.Να περνας καλα! :)
Γιατί φοβάμαι τον θάνατο; Μα ίσως είναι ανυπαρξία. Υπάρχει τίποτα ζοφερότερο από την πλήρη ανυπαρξία, αν έχεις γευτεί τη ζωή;Κι εν πάση περιπτώσει να εξαφανιστεί πλήρως τέτοιο παλικάρι; :PΔεν έγραψα ότι είμαστε ενέργεια, είναι μια από τις θεωρείες που παράθεσα. Προσωπικά θεωρώ ότι αν υπάρχει μια συνέχεια θα είναι έξω-συμπαντική, άυλη, άρα δεν μπορεί να είναι ούτε ύλη, ούτε ενέργεια, γι αυτό και δεν μπορούμε να εντοπίσουμε κάτι για το επέκεινα - αν υπάρχει - στον υλικό μας κόσμο. Δεν ξέρω αν δεν πεθαίνουν οι ψυχές. Ή αν υπάρχει ψυχή και δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα του νευρωνικού δικτύου που είναι ο εγκέφαλος, άρα πεθαίνει μαζί του.Ο θάνατος είναι η μοναδική βεβαιότητα στη ζωή, πόσο παράδοξο. Κάτι που δεν μπορούμε ν' αποφύγουμε (προς το παρόν τουλάχιστον :Ρ ). Ναι, είναι μετάβαση. Το Πεσάχ των Εβραίων, πέρασμα ελληνιστί, έμεινε γνωστό ως Πάσχα στην παράδοσή μας. Δεν ξέρω όμως αν είναι πέρασμα σε κάτι άλλο, σ' έναν πνευματικό κόσμο ή στην πλήρη ανυπαρξία. Φυσικά ελπίζω το πρώτο :) Έχεις δίκιο πάντως, σημασία έχει το τώρα που είμαστε ζωντανοί, η στιγμή. Το παρελθόν πέρασε, το μέλλον δεν το ξέρουμε. θλιβόμαστε εξαιτίας του ή αναπολούμε το παρελθόν, ανησυχούμε ή ονειρευόμαστε το μέλλον, χάνουμε το παρόν.
Ελγουντ κατάλαβα. Φοβάσαι να αποχωριστεις τη ζωή και το συναίσθημα οτι καποτε ολο αυτο θα τελειώσει, οτι μάθαμε, οτι ζησαμε, οτι πέρασε μέσα στο μυαλό μας ως ανάμνηση θ χαθούν ολα. Εντάξει το παραδέχομαι κι εμένα αμα κάτσω και το σκεφτώ έτσι, δε θέλω με την καμία να γίνει. Μακάρι να γινόταν αλλιως. Πληρώνουμε ενα τίμημα όταν γεννιομαστε, να ειμαστε χρονικά περιορισμένοι και όταν πραγματικα το συνειδητοποιήσουμε εχει φύγει ο χρονος ο πολύς. Εχεις δίκιο κανεις δεν ξέρει με απόλυτη βεβαιότητα τι γινεται μετα, ερευνες έγιναν σε αυτους που επέστρεψαν ξανά μετα απο κάποια λεπτα/δευτερόλεπτα και ολα πάνω κάτω μοιάζουν με το απόσπασμα που έβαλα, μαρτυρίες που μοιάζουν και δεν ξέρουμε αν όλοι θα ζήσουμε το ιδιο φευγοντας. Άλλο τίμημα δεν ξέρουμε το μετά. Εχεις δίκιο αγωνιωδης η ύπαρξη, ανήσυχη ναι να θέλουμε να ζήσουμε να χορτασουμε ναι -έτσι πρεπει- και κάπου εκεί να μας περιμένει ενα τέρμα. Θα πω κατι. Έχουμε τη δυνατότητα να αφήσουμε ανθρωπους πίσω μας αλλος παιδιά αλλος συγγενείς, αλλος οτι αλλο θέλει, θα ελεγα έτσι υπάρχει μια "ψευδαίσθηση" συνέχειας. Πέρα απο την ενέργεια που διαχέεται όπως ειπα. Θα έχουμε αφήσει και υλικά παραδείγματα. Πως άλλωστε διαβάζουμε και βλέπουμε για κάποιον που έζησε τον ρωμαϊκό αιωνα ή τον αιωνα του Περικλή? Θα μας βλέπουν οι μελλοντικές γενιές, βέβαια δεν ξερω σε ποια μορφή αλλά σίγουρα θα είμαστε εκθέματα ανθρώπων, η ζωή τους δηλαδή, όλων των ανθρώπων που έζησαν τον 20ο αιώνα και 21ο. Θέλω να πω θα μας μελετάνε αν υπάρχει φυσικά Γη και ανθρώπινος πλανήτης μετα απο εκατοντάδες χρόνια, όπως μελετάμε εμείς τους νεάντερταλ. Αρα αμα το δεις έτσι πάλι τιποτα δεν χάνεται. Εχει μια ακολουθία αυτο θέλω να πω. Άραγε πόσοι έχουν ζησει μια ζωή χωρις να την αγαπήσουν? Ας ειμαστε ευγνώμονες που ζησαμε όσα ζησαμε και για όσα έρθουν γιατι θα μπορούσαμε να μην ειχαμε γεννηθεί καν. Δεν θα ειχαμε ζησει ολα τα καλα και τα κακά. Αρα απο μονο του αυτο λέει πολλά. Ζούμε για το τωρα ναι, για εμάς για όσους αγαπάμε για οτι αγαπάει ο καθένας στην τελική. Το αφήνω εδώ αγαπημένο απόσπασμα:"Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ’ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα. "(Οδυσσέας Ελύτης)
Βρε μπαγάσικο Some Girls Bite σε θαύμασα, τι σκοπεύεις ν' αφήσεις πίσω αντίστοιχο του Περικλέους; Προσωπικά δεν θ' αφήσω τίποτα να με θυμούνται, είμαι σκράπας στα καλλιτεχνικά και τις υψηλές επιστήμες. Και να μην ήμουν θα βαριόμουν εδώ που τα λέμε να δουλέψω τόσο που ν' αφήσω κάτι τόσο μεγαλεπίβολο για τις επόμενες γενεές :) Δεν πειράζει, τους αφήνω την αγάπη μου!
Χαχαχα Ελγουντ! Εχεις πλακα!:D Ευχαριστω για οτι εγραψες.Ακομα δεν ξερω τι θα αφησω,δεν εχω κατι να σου πω μεχρι στιγμης,οποτε το ταξιδι συνεχιζεται,ολοι κατι αφηνουμε πισω,ας ειναι αγαπη ναι το τελευταιο που θα εχουν να μας θυμουνται οσοι/ες μας αγαπησαν και αγαπησαμε.Το "να αφησουμε" το ειπα στη μεταφορικη του διασταση,αλιμονο.
Scroll to top icon