ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φροντίζεις της επόμενη φορά να έχεις έτοιμη την καβάτζα σου.

Εξαφανιση για παντα...δεν ειχε τα κοτσια αλλα το γεγονος οτι εμαθες οτι απλα βρηκε αλλον να σε κανει χαρουμενο...στην πορεια χαρουμενο γιατι γλιτωσες απο μια ψευτρα

Μην ασχοληθείς ούτε να την φτύσεις.

Και τη διαγράφεις εννοείται σα να μην υπήρξε ποτέ

Σιγά μην κοπανηθεις κιόλας επειδή και σε χώρισε και βρήκε αλλον (αυτον τον είχε ηδη να ξέρεις). Εγω θα της ελεγα ενα σαν αυτό https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn%3AANd9GcThOpVcFwglEMTHMmTyPdW6hhQUK-0oBaAj3g&usqp=CAUΚαι θα έφευγα παρακατω. Ποσο να ασχοληθείς παραπανω με τέτοια ατομα. Άντε γεια μωρή θα της ελεγα και θα συνεχιζα τη ζωή μου. Πονάει ναι γιατι ζουσες σε ενα ψέμα αλλα καλα που έφυγες γιατι γλιτωσες απο μια που φερόταν όπως φερόταν. Ξαναβρες τον εαυτό σου και προχωρησε παρακατω. Αξιζεις καλύτερη συμπεριφορά.

Τίποτα να μην κανεις φιλε μου.Η µόνη «τιµωρία» που αρµόζει σε µία γυναίκα, ότι και να σου έχει κάνει.Είναι: το ήρεµο κλείσιµο µιας πόρτας...και η εξαφάνισή σου για πάντα. Τίποτα άλλο.

Πολύ απλό. Κοιτάς την πραγματικότητα κατάματα και αποδέχεσαι ότι ο τοίχος σου, έχει μεγαλύτερη αξία από ένα κακόγουστο, γκροτέσκο "έπιπλο". Και δεν κοπανάς ούτε το κεφάλι σου, ούτε τίποτε άλλο, επάνω σε αμφότερο "οικοδομικό υλικό";Αυτοκαταστροφή και αυτολύπηση, είναι το πιο εύκολο πράγμα. Η αποδοχή των διδαχών κάθε κατάστασης όμως, είναι εκεί που πρέπει να επικεντρώσουμε, να πέσει σκέψη και να δαπανηθεί "ενέργεια", προκειμένου εκείνες να εναγκαλιστούν από εμάς και στην πορεία, να καταστούν χρήσιμες σε μια μελλοντική, παρόμοια ή μή κατάσταση.Έπειτα, δεν μπορείς να έχεις πολλές απαιτήσεις από την κατάσταση του "οικοδομήματος", όταν γνωρίζεις την ποιότητα των "υλικών". Τα δεδομένα της εποχής μας, της κοινωνιολογίας, των προτύπων, της ιδιοσυγκρασίας ενός σύγχρονου ανθρώπου γενικά, για όποιον κάθεται να τα παρατηρήσει/εξάγει/μελετήσει, έχουν να πουν πολλά. Από την άλλη όμως, καλό θα ήταν να ρίξεις μια ματιά και για δικά σου λάθη, κάτι σαν αυτοκριτική. Σημάδια πάντα υπάρχουν. Για πράγματα που δεν βλέπουμε, ή δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν καν εξαρχής, φταίμε εμείς και όχι ο άλλος, όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό. Είναι σαν να κάθισες να παίξεις πόκερ με κάποιον, χωρίς να ελέγχεις ότι σε κλέβει/εξαπατά στην πορεία, καθώς ο χρόνος περνά.

Η σχέση είχε τελειωσει μέσα της, το αν βρήκε άλλον αργά ή γρήγορα είναι αδιάφορο. Αν είχατε μια σύνδεση που να αξίζει θα το είχε χειριστεί διαφορετικά όμως, θα είχατε συζητήσει ανοιχτά , οπότε καλύτερα που τελείωσε.

Μετανιωνεις για το χρονο που χαραμισες με καποιον που δεν αξιζε,αναλυεις τα λαθη οιυ εκανες και χαραμισες τοσο χρονο χωρις να καταλαβεις οτι δεν αξιζει,χαιρεσαι που δεν θα χαραμισεις αλλο χρονο,χαμογελας και συνεχιζεις τη ζωη σου...θα παρει βεβαια λιγο χρονο αλλα ολα θα ειναι οκ μετα... been there done that ;)

Μου θύμισες μια ανάλογη περίπτωση που ξέρω τώρα. Ήμουν κοινή φίλη με το τέως ζευγάρι και έτυχε να γνωρίζω και τον νυν της κοπέλας. Ο "πρώην" αντιμετώπισε την όλη κατάσταση σαν κύριος. Δεν της ξαναμίλησε, ούτε την κατηγόρησε πουθενά, ούτε έκανε σκηνές, σε σημείο που και οι δύο μετά ντρέπονταν. Κάνε κι εσύ το ίδιο. Το πώς θα καταλήξουν η ζωή το ξέρει, μαζί ή χώρια, στη δική μου περίπτωση κατέληξαν χώρια με τον νυν και τότε η κοπέλα κατάλαβε τί έχασε, αλλά ήταν πλέον αργά. Καλή δύναμη σου εύχομαι!!!

Πας παρακάτω, αφού πρώτα δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να πονέσει.Εννοείται πως δεν τον βρήκε αυτή την εβδομάδα. Το ξέρεις και εσύ. Είναι σύνηθες φαινόμενο. Οι περισσότερες γυναίκες δε χωρίζουν αν δεν έχουν βρει ήδη τον επόμενο. Για εμένα είναι απαράδεκτο αλφαβήτα δυστυχώς συμβαίνει.Η (πρώην) δικιά σου δεν είχε καν το σθένος να σου πει ξεκάθαρα ότι θέλει να χωρίσετε. Δε χάνεις και τίποτα που χωρίζετε. Δεν αξίζει!

Να μην ασχοληθείς ξανά φίλε μου. Αυτό να κάνεις. Ξέρω ότι πονάει, νιώθεις πληγωμένος, θυμωμένος κλπ, αλλά θα σου περάσει. Να θυμάσαι ότι γλίτωσες από ένα φρόκαλο. Καλή συνέχεια με τη ζωή σου.