ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι φοιτήτρια και μένω σε ενα νησι.Στις 12/7 ταξίδευα από για Ηράκλειο μέσω Σαντορίνης . Αφού κατέβηκα στο λιμάνι της Σαντορίνης, περίμενα το naxos jet για το Ηράκλειο. Στην επιβίβαση το πλήρωμα του πλοίου έκανε θερμομέτρηση και είχα 38 πυρετό. Μου απαγόρευσαν να ταξιδέψω καθώς μου ανέφεραν πως είμαι ύποπτο κρούσμα κορονοιού. Τους εξήγησα ότι ταξίδευα πολλές ώρες από το πρωί και ότι είχα επίσης περίοδο και μάλλον για αυτό τον λόγο ανέβασα πυρετό, αλλά δεν με άκουγαν και δεν είχα καμία ενημέρωση για τι θα γίνει με εμένα! Αναγκάστηκα να κατέβω από το πλοίο και στη συνέχεια ήρθε το λιμενικό, πήρε τα στοιχεία μου και ήμασταν επί μια μισή ώρα στον ήλιο καθώς ούτε εκείνοι γνώριζαν που πρέπει να με πάνε και πως πρέπει να ενεργήσουν. Στην αρχή, οι οδηγίες που τους στάλθηκαν ανέφεραν πως πρέπει να με πάνε σε ξενοδοχείο καραντίνας για 14 μέρεσ, χωρίς να κάνω το τεστ! Έπειτα από δική μου αντίδραση και πίεση από το λιμενικό, ήρθε το ΕΚΑΒ και με πήραν στο γενικό νοσοκομείο της Θήρας. Εκεί με έβαλαν σε ένα δωμάτιο καραντίνας και δεν είχε ούτε φως ούτε στρώμα και όταν βράδιασε φαινόταν σαν να ήταν δωμάτιο φυλακής! Με εξέτασε γιατρός και είχα πλέον 37 πυρετό και μου πήρε το δείγμα για το τεστ. Στην αρχή μου ανέφερε πως το δείγμα θα σταλεί στην Αθήνα και το αποτέλεσμα θα έβγαινε μετά από 24 ώρες και ότι στο νοσοκομείο τους γινόταν το τεστ μόνο σε επείγοντα περιστατικά. Έπειτα από δική μου έντονη αντίδραση και τους ανέφερα πως θα τους καταγγείλω για αυτή την ταλαιπωρία, η γιατρός έπεισε και τους άλλους γιατρούς για να γίνει το τεστ και το αποτέλεσμα βγήκε αρνητικό μετά από δυο μισή ώρες. Κατά τη διάρκεια της αναμονής ζήτησα να μου στείλουν λίγο φαγητό και νερό και δεν ήρθε ποτέ κανείς! Δεν είναι οξύμωρο να παρακαλάς για λίγο φαγητό σε ένα νοσοκομείο; Αφού βγήκε το τεστ, με άφησαν να βγω από το δωμάτιο και ρώτησα τους γιατρούς που πρέπει να πάω και τι να κάνω σε ένα μέρος που δεν γνώριζα και ήμουν ολομόναχη! Μου είπαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα… Πήρα ταξί και πήγα σε ξενοδοχείο και την επόμενη μέρα γύρισα στην Πάρο. Όλα τα παραπάνω είχαν σαν αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθώ σωματικά και ψυχολογικά και να είμαι ακόμη σε κατάσταση σοκ. Πού είναι η κρατική στήριξη και ενημέρωση σε τέτοιες περιπτώσεις; Για ταξίδι έφυγα για εξεταστική και κατέληξα σε καραντίνα! Ξόδεψα πάνω από 200 ευρώ για το τίποτα και δεν υπήρξε από πουθενά στήριξη! Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε ζώα για να έχουμε τέτοια αντιμετώπιση σε τέτοιες καταστάσεις. Το πρωτόκολλο του Υπουργείου Υγείας δεν συνάδει με τη σωστή ανθρώπινη αντιμετώπιση. Το μόνο που υπήρξε ήταν αγένεια, ειρωνεία, σκληρότητα και ωμότητα!Που θα μπορουσα να απευθυνθω για ολο αυτο; Αν μπορειτε να με βοηθησετε σας παρακαλω θελω να βρω το δικιο μου.Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.