Τα θέματα ψυχικής υγείας δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Από τη μία μπράβο σου που σε δύσκολες καταστάσεις δεν τον έχεις εγκαταλείψει, από την άλλη σηκώνεις πάνω σου ένα μεγάλο βάρος που δεν θα έπρεπε να είναι δική σου δουλειά. Εφόσον ο άντρας σου δεν είναι συνεργάσιμος με γιατρούς και δεν ακολουθεί πιστά φαρμακευτική αγωγή, τα πράγματα δε θα βελτιωθούν. Δεν είναι αδιαφορία για σένα αυτό που εισπράττεις. Είναι οι διακυμάνσεις της ψυχολογίας του που έχουν να κάνουν με τον ίδιον και το θέμα που αντιμετωπίζει. Επίσης, ζεις 25 χρόνια με πάσχοντα και δεν έχεις επισκεφθεί εσύ η ίδια ψυχολόγο ή ψυχίατρο; Μέγα λάθος, αν δεν το έχεις πράξει. Χρειάζεσαι κι εσύ στήριξη και ενημέρωση για το πώς να χειρίζεσαι καταστάσεις, πώς να μη νιώθεις ανεπαρκής και πώς να μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Στην τελική, εαν κάποια στιγμή δεν αντέξεις άλλο να ξέρεις ότι έχεις κάθε δικαίωμα να προχωρήσεις παρακάτω, καλή μου. Ήδη, από αυτά που λες καταλαβαίνω ότι είσαι σε ένα τέτοιο στάδιο απεμπλοκής. Όσο και αν τον αγαπάς, έχεις κι εσύ τα όρια σου.
25.7.2020 | 18:12
Ζώντας με διπολικο _καταθλιπτικο
Λοιπον περυσι τετοια εποχή περιπου σας ειχα ξαναγράψει. Παντρεμενη απο ερωτα 25 χρόνθα ...και ξαφνικα εδω και δέκα χρόνια χτυπά την πόρτα μας η κατάθλιψη του άντρα μου, παίρνει αντικαταθλιπτικά....περνάει η κατάθλιψη αλλά σιγά σιγά ....εμφανίζονται λεκτικές ακρότητες στη δουλειά του(πλέον είναι σχεδον ανεργος, εχει κάποια ενοίκια), ανακατευει μόνος του φάρμακα, ερχονται οι πρώτες νοσηλείες, απόπειρα, νοσηλείες παντα εκούσιες, εγώ κρατάω τη δουλειά μου με φοβερό αγώνα (εχω αντιμετωπίσει καρκίνο) ευτυχώς παιδιά δεν υπάρχουυν, είμασταν παρεακι τα δυο μας, ξαφνικά αδιαφορεί τελείως για εμένα, δημιουργεί μια αφόρητη κατάσταση στο σπιτθ, δεν υπακούει στις οδηγίες ιατρών, αλλοι μιλάνε για ανθεκτική κατάθλιψη αλλοι για διπολική. Εγλω μένω καποιες φορές σε ξενοδιχεία...προσπαθώντας να κοιμηθώ .....για να μπορώ να δουλέψω. Σιγά σιγά αυτό το χρόνο προσπάθησα να αποσυνδεθώ. Νοίκιασα bnb, τον φροντίζω, μένω και κάποιες ημ στο σπιτι....μας, αλλά συνήθως μπερδευει τα φάρμακα....κάνει ότι θέλει και έτσι θεραπεία...δεν εχει υπάρξει. Είναι απελπισμένος, μου σπαραζει την καρδιά, αλλά η αδιαφορία του για την ταλαιπωρία μου είναι τρομερή. Συνεχίζω στο bnb , σχεδον το εχω πάρει απόφαση οτι δεν θα γίνει καλά, θέλω πάντα να τον φροντθζω. Ακόμη κλαιω πολύ για την ατυχία του_ μας, το πείσμα του....αλλά σιγά σιγά ξεμακραίνω. Του χρόνου μπορεί να σας πω οτι εχω νοικιασει και το δικό μου σπιτι. Δινω ακομη ευκαιριες...
4
