ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σας. Αρχικά θέλω να σας πω ότι είμαι κουφή εκ γενετής.Μέχρι την ηλικία των 4 δεν μιλούσα, δεν μπορούσα να άρθρωσω λέξη. Οταν οι δικοί μου βρήκαν την κατάλληλη λογοθεραπευτρια, τότε ήταν που σταδιακά άρχισα να μιλάω και να γράφω. Μου έμαθε τόσα πολλά αυτή η γυναίκα, μου έλεγε τόσες ιστορίες, τόσα παραμύθια τα οποία έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη μου. Μα αυτό που περισσότερο μου έχει μείνει, ήταν η τόση αγάπη που μου έχει δώσει. Την χάσαμε όταν ήμουν γύρω στην ηλικία των 11, είχε καρκίνο στο συκώτι.. Μου πήρε αρκετό καιρό για να το ξεπεράσω. Την είχα σαν δεύτερη μου μητέρα. Περνούσαμε πολλές ώρες μαζί. Τελος πάντων... Με όσα έχω καταφέρει μέχρι τώρα, έχω καταφέρει μάλιστα κάτι αξιοσημείωτο : να γράφω άψογα. Αυτό δεν είναι κάτι το οποίο με είχαν βοηθήσει οι δικοί μου ή η λογοθεραπευτρια μου. Είναι απλά κάτι που το κατάφερα μόνη. Μου άρεσε μικρή να διαβάζω παραμύθια. Στη τηλεόραση παρακολουθουσα αρκετά συχνά αμερικανικές ταινίες με ελληνικούς υπότιτλους. Όταν έβλεπα μια λέξη που δεν γνώριζα, κατευθείαν ρωτούσα τη μητέρα μου τι σημαίνει η τάδε λέξη. Μου εξηγούσε, μου έδινε μερικά παραδείγματα και εγώ μετά σκεφτόμουν πως θα την έκανα σε προταση. Κάπως έτσι είχα καταφέρει να εξοικειωθώ στα ελληνικά.Γενικότερα αισθάνομαι περήφανη για μένα για όσα είχα προσπαθήσει να πετύχω. Έκανα φίλους, και κουφους και ακουοντες. Είχα κάνει σχέσεις, όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον κωφο και στον ακουοντα. Η μόνη μας διαφορά είναι ότι εμείς δεν ακούμε. Τίποτα άλλο. Δεν με χαλάει το γεγονός ότι δεν λειτουργούν τα αυτάκια μου, διότι τα στολίζω με τόσα σκουλαρίκια!Υπάρχει όμως κάτι που με φέρνει σε σκέψεις όσον αφορά τη σύγχρονη εποχή..Σίγουρα πάρα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από την εποχή όπου ήμουν νεογέννητο.Δεν υπήρχαν τόσες πολλές πληροφορίες εδώ στην Ελλάδα σχετικά με τη κώφωση. Τώρα όμως, εν έτη 2020, πραγματικά δεν ξέρω τι να πρώτο νιώσω με τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι χωρίς να τους έχουμε κάνει κάτι,παρολο που υποτίθεται ότι βρισκόμαστε στη σύγχρονη εποχή, με σύγχρονα μυαλά κτλ.. Θα σας πω τον λόγο τώρα. Είμαι μέλος σε ένα γκρουπ, το οποίο έχει να κάνει με μια αγαπημένη μου σειρά και πολύ συχνά αναρτώ διαφορά ή σχολιάζω και γελάμε όλοι εμείς οι φαν της συγκεκριμένης σειράς. Πολλοί από αυτούς δεν γνωρίζουν ότι είμαι κουφή, ακριβώς επειδή δεν μου φαίνεται κιόλας, παρά μόνο αν τους πω για το πρόβλημα ακοής μου.Και όταν τους το λέω, ξέρετε τι παίρνω ως ανταπόκριση; "Μάλιστα. Νομίζω ότι με τρολλαρεις. Γειά".Και γίνεται όλο και συχνότερα τους τελευταίους μήνες. Γιατί τόση κακία και τόση καχυποψία;Τους εξηγώ ότι δεν έχω κανένα λόγο να λέω ψέμματα ή να κρύψω κάτι, αυτό είμαι.Λένε μετά "μα πως γίνεται, αφού γράφεις τόσο καλά; δεν μας τα λες καλά. Σίγουρα τρολλαρεις" και κατά κάποιο τρόπο σταματάνε να μου μιλάνε. Πριν πείτε το οτιδήποτε, θέλω απλά να σας πω ότι δεν με χαλάει, δεν δίνω σημάσια στα λεγόμενα τους. Απλα δεν καταλαβαίνω γιατί να νομίζουν ότι κάνω πλάκα; Σοβαρά τώρα;Δεν το καταλαβαίνω, ειλικρινά.Παλιότερα αν τύχαινε και μιλούσες με κάποιον μέσω ίντερνετ και του το έλεγες, δεν υπήρχε τέτοιου είδους αισχρή αντιμετώπιση. Τώρα είναι λες και χειροτέρεψαν τα πράγματα. Τι να πω. Υ.Γ. Με συγχωρείτε για το τιτανομεγιστο κείμενο. Τα φιλια μου!