ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τέσσερα χρόνια είναι πολλά- και προφανώς έχεις πονέσει πολύ κι απ'ό,τι φαίνεται, έχεις καταλάβει τί πήγε λάθος και ξέρεις και πώς να πορευθείς από'δω και πέρα. Προσπάθησε να κάνεις τον πόνο δάσκαλο, όπως λέω, αλλά όχι και σύμβουλο. Θα ξαναπονέσεις στο μέλλον (που δε σ'το εύχομαι), όμως, μέχρι τότε, θα χειρίζεσαι τα πράγματα με άλλη προοπτική. Να προσέχεις τον εαυτό σου. Είναι ο μόνος που έχεις πρωί-βράδυ κοντά σου.

Από το να καταλαβαίνεις τον χαρακτήρα του άλλου σε σύντομο χρονικό διάστημα μέχρι τα 4 χρόνια υπάρχει μια κάποια απόσταση.

Κοιτα δεν ειναι οτι κάποιοι τα βρίσκουν γρήγορα ή αργά, κανεις μας δεν το ξέρει. Μπορεί ο άλλος να κρύβεται θέλω να πω τη μείωση να την κολλάει αναμεσα σε θυμό οτι δουλεύει πολλές ώρες και να ξεσπάει ετσι. Και εσυ να τον δικαιολογεις οτι ναι η δουλειά του ειναι δυσκολη και τι να κανει άλλο κι αυτός? Δεν συμβαίνει σε ολους η "επιφοίτηση γνωσης " αμέσως. Αυτά τα βλέπεις στην πορεία στην καθημερινη τριβή στα ενδεχομενα προβλήματα που θα προκύψουν. Εκεί κοβεις συμπεριφορες /αντιδράσεις /αναλύεις καταστασεις. Και εκεί κανεις απολογισμό. Εντάξει εσένα σου πήρε 4 χρόνια, η αλλη η κοπέλα πιο πανω γράφει για δεκα, ξέρω γυναίκες που δεν έφυγαν ποτε και είναι ακόμα μαζί με άντρες τέτοιους, σε εκείνες κρατάει μια ολοκληρη ζωή. Το οτι εφυγες αυτό κρατας και οτι τώρα δε σε πιάνει κανεις! Να σαι καλα κι εσύ κι εύχομαι να βρεις την ευτυχία και ηρεμία στη ζωή σου. Δεν τα ξέρουμε ολα, δεν τα βλέπουμε ολα, δεν φαίνονται ολα με γυμνό μάτι. Κάποια θέλουν τριβή θέλουν πειράματα προεργασία και φυσικα αποτελεσματα. Κι εκεί κρινεις πολλα. Μην το βάζεις κάτω!

Εγώ πάλι νομίζω πως απλώς εθελοτυφλουσες. Φαίνεται και από αυτά που γράφεις. "με μείωνε όλη την ώρα" κλπ. Από την αρχή έδειξε περί τίνος πρόκειται. Εσύ επελεγες να το αγνοείς. Μην αποδίδεις τις επιλογές σου στην έλλειψη κάποιας ικανότητας.