ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το τυρί ή το ψωμί;Το ψωμί ή το τυρί;Θα το φας το κεφάλι σου.

Ενώ "έχεις σχέση και είσαι ερωτευμένη" βγαίνεις με άλλον, πιο κατάλληλο; Πού να μην ήσουν και ερωτευμένη τι θα έκανες! Τον "μεγάλο σου έρωτα/σχέση " θυμήθηκες να τον ενημερώσεις για την "έξοδό σου; Αγκινάρα η καρδούλα σου, ε; Οι σχέσεις, είτε με έντονο πάθος είτε όχι, θέλουν και σοβαρούς, ώριμους ανθρώπους. Αυτοί που μιλάνε για μεγάλους έρωτες, πάθος ακατάβλητο κτλ κτλ κτλ είναι πολλές φορές και αυτοί που με τις πράξεις τους αναιρούν τα λεγόμενά τους. Λένε μεγάλα λόγια, κατ'επίφαση, έχουν έντονα πάθη, όχι πάθος και συγχρόνως είναι κουφιοι μέσα τους. Άλλωστε για αυτό και εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε χίμαιρες, προσδοκώντας ότι κάποια στιγμή θα τους δικαιώσουν. Στην πραγματικότητα κανένα "μεγάλο συναίσθημά τους" δεν το νιώθουν πραγματικά γιατί δεν έχουν την "ικανότητα" να το υποστηρίξουν. Οι προσγειωμένοι άνθρωποι είναι συχνά και πιο σταθεροί και τελικώς πιότερο ηθικοί ως προς τα λεγόμενα, τα συναισθήματα και τις πράξεις τους. Επειδή έχουν όρια και ουσία.Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές!

Μολονότι λειτουργώ ορθολογικά, θα σου πω καρδιά. Κόντρα στην έλξη σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορείς να πας, κυρίως γιατί αν κάνεις σχέση με καπιτονέ δείχνει τέλειος αλλά δεν σε ελκύει, ωη σχέση αυτή θα είναι καταδικασμενη σε αποτυχία. Θέλεις τον ακατάλληλο, γιατί προφανώς κάτι ελκυστικό του βρίσκεις. Τι είναι αυτό; Μπορεί και η ίδια η ακαταλληλοτητά του. Ακόμη και αν δεν είναι αυτή, σκέψου τι είναι αυτό που έχει ως αποτέλεσμα να μην σε ξενερώνει το γεγονός ότι είναι ακατάλληλος;

Θα το φέρω λίγο διαφορετικά από τους υπόλοιπους.Οι περισσότεροι στην ζωή μας , μεγαλώνοντας , έχουμε τον παλιό μας έρωτα , αυτόν που αγαπήσαμε και αγαπηθηκαμε , έρωτας και αγάπη που θα μείνει για πάντα σε κάποιους.Όλα αυτά γιατί? Γιατί ήμασταν πιο νέοι , μίλαγε το συναίσθημα, η καρδιά.. Μεγαλώνοντας μπαίνουμε στο τρυπάκι της λογικής..Όλα είναι είναι γύρω από την λογική , που σαφώς είναι καλό να την χρησιμοποιούμε , αλλά που είναι οι εποχές όπου δουλεύαμε το συναίσθημα και δεν μας ένοιαζε τίποτα και κανένας? Δεν μας ένοιαζε το αύριο (ίσως και λόγο του νεαρού της ηλικίας). Πολλοί αναπολούμε αυτές τις στιγμές στην ζωή μας.Άρα αν θες να απαντήσω στο ερώτημα σου , θα σου πω χεσε την λογική και ζήσε αυτό που πραγματικά θέλει η καρδιά σου.Δημιουργούνται οικογένειες και σχέσεις βάση της λογικής και όχι τόσο του συναισθήματος (π.χ είναι ο/η κατάλληλος για να κάνω παιδιά) και ξεχνάμε ένα βασικό , την καρδιά. Να μην συμβιβάζεσαι στον έρωτα , να χρησιμοποιείς την λογική σου σαφώς αλλά ακόλουθα την καρδιά σου.Πάνω στον θυμό , στο μεθύσι και σε άλλες καταστάσεις της ζωής σου , θα βγεί στην επιφάνεια, το συναίσθημα σου και όχι η λογική σου..

Τα διπλό ταμπλό τα γνωρίζουν εκείνοι; Μάλλον όχι. Κάποιοι δεν βρίσκουν ούτε μισό σύντροφο και κάποιοι όχι μόνο έχουν, αλλά ψάχνονται και τους κάθεται και ο δεύτερος. Αυτό θα πει ''δικαιοσύνη''. χαχα Αν ανακάλυπτα μία τέτοια συμπεριφορά, απλώς θα έτρωγε σουτάρισμα αυτός που θα με δούλευε.

Μυαλό. Όλα τα κάνουμε με το μυαλό, όλα είναι στο μυαλό μας.Η καρδιά είναι ένα όργανο του σώματός μας.

Αν βάλετε το μυαλό πάνω από την καρδιά, θα σας καίει το γεγονός ότι δεν είστε αρκετά ερωτευμένη ώστε να ευτυχήσετε. Βλέπετε έναν άνθρωπο, ο οποίος θεωρητικά θα ήταν κατάλληλος για εσάς, μα δεν σας εγείρει τον ενθουσιασμό και το πάθος. Για κάποιον λόγο, πάντως, πιστεύω ότι, εάν δεν είχατε το παρόν δίλημμα να σας αποσπά και εάν ξεκινούσατε σχέση μαζί του, ίσως να καταλήγατε να έχετε μια καλή συντροφικότητα και, αργότερα, αγάπη.Αν βάλετε την καρδιά πάνω από το μυαλό, κατά βάθος φοβάστε ότι θα καταλήξετε να χτυπάτε το κεφάλι σας αργότερα. Μάλλον τώρα σας ιντριγκάρει η προοπτική ότι τον άνθρωπο αυτόν δεν μπορείτε να τον έχετε, επειδή είστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ σας (ή, όπως είπατε, δεν είναι ο κατάλληλος για εσάς). Εάν καταλήξετε μαζί, όμως, τότε μακροπρόθεσμα, τα στοιχεία που τώρα βλέπετε πάνω του και δεν σας κάνουν, αργότερα θα σας τη δίνουν στα νεύρα! Ο έρωτας και τα καρδιοχτύπια περνούν και στο τέλος μένει ο άνθρωπός σας, με τον οποίον πρέπει να "συνεργάζεστε" σ' αυτή τη ζωή για να βγάζετε πέρα την καθημερινότητα μαζί και να πετυχαίνετε και τους στόχους σας. Δεν θα σας δώσω κάποια συμβουλή, ωστόσο, επειδή ίσως να μην είστε στη φάση για κάτι μακροχρόνιο και σοβαρότερο, αλλά αντ' αυτού να έχετε την ανάγκη να νιώσετε δυνατά συναισθήματα και δράματα. Κι έπειτα, καμία επιλογή δεν προκαθορίζει κάτι. Αυτός που δεν είναι κατάλληλος σήμερα για εσάς, ίσως σας φανεί κατάλληλος αργότερα, ποτέ δεν ξέρετε. Γι' αυτό δεν βλέπω το λόγο να σας προτρέψουμε σε κάποια "σοφή" επιλογή.

Το έχω δει πολλάκις, να είναι κάποιος σε μία ''ακατάλληλη'' (κατά δήλωσή του) σχέση, να γνωρίζει κάποιον ''κατάλληλο'' (συγκρίνοντας πιθανότατα βάσει του ακατάλληλου που έχει), και να νιώθει ότι έχει ένα δίλημμα να αντιμετωπίσει. Πιστεύω πως το δίλημμα είναι ψεύτικο: σου ταιριάζει ο ακατάλληλος, γιατί αυτόν θέλεις κατά βάθος.

Τα ακατάλληλα είναι ωραία να τα ζεις αν ξέρεις πότε να τα σταματήσεις. Αν φοβάσαι ότι δε θα μπορείς, άστο, τέλειωσέ το έγκαιρα.

Κακώς βγαίνεις με άλλον εφ' όσον έχεις σχέση. Δε θα σου άρεσε να σου κάνει το ίδιο ο δικός σου....!!!Αν δεν αισθάνεσαι κάτι για το νέο "παιχνίδι" για ποιο λόγο να τον γνωρίσεις; και όπως λες το δικό σου θέλεις...

Η αποφαση με βαση την καρδια συνηθως οδηγει σε λαθη αλλα και δυνατα παθη. Με τη λογικη ομως δυσκολα χανεις. Χμ, δυσκολο διλλημα. Προσωπικα, εχοντας φαει τα μουτρα μου ουκ ολιγες φορες (βλ. γκαρσονα) ψηφιζω λογικη δαγκωτο!