Θυμάμαι μικρός, μια φορά χτύπησα τον αδερφό μου εγώ 7 αυτός πιο μικρός, μπροστά στον πατέρα μου και με ξεχεσε κανονικά, ότι δεν έχω δικαίωμα να μαλώνω τον αδερφό μου. Και γενικά δεν έχω ακούσει στον περίγυρο μου ,γιατί κάνω και παρέα με αρκετές κοπέλες να έχουν βιώσει τέτοια περιστατικά. Είναι πολύ κρίμα όταν ακούω τέτοια. Και όπως είπε κ ο Διογένης από πάνω, μιλά ανοιχτά και συ. Οι εποχές αλλάζουν.
6.2.2021 | 05:51
Δε συμβαίνει απλά..
Σε μία χώρα του 2021, ως άνθρωπος γένους θηλυκού, 21 ετών, μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν δέχτηκα οικογενειακή βία. Από το μικρότερο σε ηλικία αδελφό μου. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου οι οποίοι βρισκόντουσαν μπροστά στο συμβάν δεν αντέδρασαν. Χρειάστηκε να πάω νοσοκομείο και να περάσω όλο τη διαδικασία μόνη καθώς οι γονείς μου δεν θέλαν να αναγνωρίσουν τη πράξη και τις συνέπειες που θα είχε το άτομο που τις προκάλεσε. Τις επόμενες μέρες, ακόμα και τώρα, βρίσκομαι σε σόκ. Είναι κάτι εφιαλτικό να ζεις κάτι τέτοιο. Μόνο και μόνο επειδή ένας άνθρωπος, ένας άντρας, ένα αγόρι θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να τα "χάνει" και να σου επιτίθεται. Ακόμα χειρότερα είναι ότι οι άνθρωποι που συνηγορούν σε τέτοιες πράξεις ζούν και θα συνεχίσουν να πράττουν έτσι και να το κρύβουν. Ότι έγινε και σε αυτή τη περίπτωση, πράττουν σαν να μην έγινε κάτι φοβερό και φέρονται στον άνθρωπο που είναι ικανός για τέτοιες πράξεις ως κάτι που είναι φυσιολογικό να περνάει εύκολα μετά από λίγες ώρες. Πολλοί άνθρωποι μπορεί να κρίνουν σε τέτοια περιστατικά ή να λυπούνται. Όποια γυναίκα, νεαρής η μεγαλύτερης ηλικίας ζεί ή έχει ζήσει κάτι τέτοιο να το επικοινωνεί και οι άνθρωποι που θα τη στηρίξουν θα εμφανιστούν. Πρέπει να σταματήσει να κρύβεται η ενδοοικογενειακή βία σε οποιοδήποτε σπίτι και συμβαίνει. Και οι γυναίκες που περνάνε κάτι τέτοιο χρειάζεται να βρίσκουν το σθένος να το συζητάνε και να ζητάνε βοήθεια.
3
