ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παντα με θυμαμαι να ξεχωριζω απο τα αλλα παιδια. Παντα ημουν ο πιο ψηλος στην ταξη και ο πιο ομορφος, δε το λεω για να παινευτω, ετσι ειναι, εγω τοτε δε το καταλαβαινα. Λογω της εμφανισης μου, με φλερταραν τα κοριτσακια. Απο τα αγορια δεχομουν φοβερο μπουλινγκ. Για να το παιξουν αντρες με μειωναν συνεχεια μπροστα στα κοριτσια. Μεχρι και το παντελονι μου ειχαν κατεβασει για να με κανουν ρεζιλι. Εγω σε μια προσπαθεια να αντισταθω, εμπλεξα με μια ακαταλληλη παρεα. Πιναμε και καπνιζαμε, μεχρι που εγινα 18. Ειχα κοπελα τοτε, στα 17-18, και νομιζα οτι ειχα τα παντα. Ημουν δηλαδη το παιδακι που ολοι κοροιδευανε και που καταφερε να γινει το πιο δημοφιλες στο σχολειο. Μετα σπασαμε με εκεινη την παρεα γιατι μου φερθηκαν πολυ ασχημα και υπουλα. Στο πανεπιστημιο, εγινε μια επαναληψη ολων αυτων που εγιναν στο σχολειο αλλα πιο light, γιατι ειμαστε και ενηλικες. Δηλαδη, το πρωτο ετος, με φλερταραν παρα πολλα κοριτσια και τα αγορια με κοιτουσαν με μισο ματι. Σταματησα να πολυπηγαινω πανεπιστημιο επειδη δεν ειχα κανεναν να μιλησω. Δε με καλουσαν για καφε η για ποτο και ημουν ολομοναχος. Μονο 2-3 ατομα μου μιλουσαν στη σχολη και βγαιναμε που και που αλλα απ οτι φανηκε με ειχαν για να βγαινουμε οποτε δε μπορουσαν οι φιλοι τους. Ξεκοψα με ολους. Και κατι κοπελες που μου μιλουσαν γιατι προφανως ηθελαν κατι παραπανω απο μενα, σταματησαν να μου μιλανε γιατι καταλαβαν οτι δεν ενδιαφερομαι ερωτικα αλλα φιλικα. Ειμαι μονος τα τελευταια 6 χρονια, με μικρα διαλειμματα. Φετος τελειωνω τη σχολη και συνειδητοποιησα οτι δεν εχω ζησει τιποτα μεχρι τωρα. Ενας απο τη σχολη που καναμε την περισσοτερη παρεα, ειπε ξεκαθαρα οτι σταματησε να με κανει παρεα γιατι φοβαται μη του φαω τη γκομενα. Ελεγε οτι η κοπελα του ρωταει συνεχεια για μενα. Πραγματικα δεν ειμαι τετοιος ανθρωπος, ισα ισα το αντιθετο. Εχω κανει πολλες φορες τον χαζο για να μη δωσω δικαιωματα να με φλερταρουν. Νιωθω οτι χανω τα καλυτερα χρονια της ζωης μου χωρις να φταιω. Παντα ειμαι φιλικος και κοινωνικος με τους ανθρωπους. Μιλανε ολοι για διαφορετικοτητα κλπ αλλα πιο ευκολα αποδεχονται τον κοντο η τον ασχημο παρα εμενα. Ολοι νομιζουν οτι εαν εχεις μια καλη εμφανιση, ελυσες το προβλημα της ζωης σου. Ωρες ωρες σκεφτομαι οτι ειμαι ενα τιποτα, οτι ποτε δε θα βρω παρεα. Παρεα μονο και μονο για να βγω βρισκω, αλλα ξερω οτι απο πισω μου θα με κραξουν. Τι να τις κανω τετοιες παρεες; Νιωθω οτι ποτε δε θα κολλησω καπου. Δεν αντεχω αλλο αυτη τη μοναξια...