ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σου κυρά Δασκάλα, χαίρομαι που μαθαίνω νέα σου . Θα μπω κατεθείαν στο ψητό: δεν πιστεύει "ότι έτσι είναι οι γονείς". ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΊ.. Παίρνω σαν δεδομένο ότι έχει δει γονείς να συμπαραστέκονται, παίρνω σαν δεδομένο ότι έχει αποκτήσει μεγαλώνοντας (όπως όλοι μας) μέτρο σύγκρισης. Αμέτρητοι άνθρωποι υποφέρουν λόγω των αρρωστημένων σχέσων που έχουν οι σύντροφοί τους με τους γονείς τους. Ειδικά για σένα αυτός ο άνθρωπος δεν είναι καλός αλλά ξεκάθαρα επιζήμιος. Προσωπικά δεν κρίνω τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά στον κάθε ρόλο του. "Α ναι, ο Γιώργος είναι πολύ καλό παιδί. Βέβαια δεν είναι καλός για τη γυναίκα του αλλά είδες πόσο προσέχει τη μάνα του;". ΟΧΙ. Ή είσαι καλοπροαίρετος άνθρωπος σε όλα τα επίπεδα ή δεν είσαι. Ένας καλός άνθρωπος δεν είναι χαζός ούτε αδύναμος, βλέπει καταλαβαίνει κρίνει σωστά και φέρεται αναλόγως. Δεν είναι καλοσύνη να σε απαξιώνουν και εσύ να συγχωρείς, ακόμη περισσότερο να φέρονται απάνθρωπα στον/στη σύντροφό σου και εσύ να μοιράζεις γενναιόδωρα συγχωροχάρτια υποτιμώντας τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Δεν βλέπω καμία καλοσύνη σε αυτό. Η καλοσύνη δεν είναι κάτι που το θυμόμαστε ανάλογα με ποιόν έχουμε να κάνουμε. Αν αυτός ο άνθρωπος είναι γνήσια καλός, που την αφήνει την καλοσύνη του όταν μιλάμε για σένα; Γιατί δεν επαναστατεί η καλή του καρδιά με το άδικο που έχεις υποστεί, γιατί δεν κρίνει δίκαια την συμπεριφορά των δικών του; Με κάθε σεβασμό σε ό,τι έχει περάσει, αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Ίσα ίσα, Περάσατε από ένα πολύ σκληρό τεστ και αποτύχατε σαν ζευγάρι. Επειδή ό,τι έγινε δεν μπορείς να το αλλάξεις, κράτησε μόνο τα συμπεράσματα που έλαβες και που σου δίνουν την δυνατότητα να αλλάξεις πορεία και να βοηθήσεις τον εαυτό σου για μια καινούργια αρχή στη ζωή σου. Καλώς τον υποστήριξες με όλες σου τις δυνάμεις, το ίδιο ακριβώς θα έκανα κι εγώ στη θέση σου. Μέχρι εδώ όμως. Κάνεις πολύ καλά που επικεντρώνεσαι στον εαυτό σου και προσωπικά εύχομαι να μην μπαίνεις στον πειρασμό να γυρίσεις πίσω. Θέλει δουλειά αλλά είμαι σίγουρη ότι θα καταφέρεις να βρεις τον δρόμο σου. Αυτή η οικογένεια είναι άκρως προβληματική και αφού ο άνθρωπος δεν συνήρθε με όλα αυτά που ζήσατε, δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να συμπεριφερθεί σωστά λογικά και με ενσυναίσθηση στη γυναίκα που έχει δίπλα του. Δεν ιδρώνει το αυτί μου όταν ακούω για καλά παιδιά γιατί έχει αποδειχτεί ότι πολλές φορές πρόκειται για ανθρώπους χωρίς χαρακτήρα και ίχνος φιλότιμου. Συγγνώμη που στα λέω χύμα αλλά αν ήταν να γράψω μπούρδες που δεν πιστεύω δεν θα σχολίαζα καθόλου.

Έκανες αυτό που έπρεπε μη μετανιώσεις ποτέ σου για αυτό. Αν ρωτάς εμένα, ήσουν σωστή από την αρχή μέχρι το τέλος. Τώρα είναι καιρός να κοιτάξεις εσένα και σου εύχομαι τα καλύτερα όσο και αν θα είναι δύσκολα στην αρχή. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και δείξε του ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ την ίδια καλοσύνη και την ίδια ανθρωπιά που έδειξες στον σύντροφό σου. Τώρα είσαι εσύ εκείνη που έχει την απόλυτη προτεραιότητα και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μάθεις να το ζεις διατηρώντας ταυτόχρονα τις καλές σου προθέσεις για τους άλλους όταν αυτοί το αξίζουν.

Ευχομαι την επομενη φορα να επιλεξεις καποιον που θα μπορει να δωσει και ο ιδιος στη σχεση και σε εσενα...

Την θυμάμαι την ιστορία σου και σου βγάζω το καπέλο για την στάση σου. Είσαι ένα διαμάντι. Ήρθε ομως η στιγμή όντως ν' αποτραβηχθεις για να βρεις εσένα. Ίσως και ο σύντροφός σου χρειάζεται να κάνει το ίδιο για να δει ξεκάθαρα. Ήταν μεγάλο το σοκ αυτό που περάσατε. Ωστόσο από εδώ και πέρα να θυμάσαι ότι ο εαυτός μας είναι σημαντικός και ότι δεν θα πρέπει να τον παραμελούμε. Ναι να δίνουμε..αλλά ως ένα σημείο. Όταν αισθανόμαστε ότι τα όρια μας ξεπερνιουνται κατά πολύ, τότε θα πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι ήρθε η στιγμη για να σταματησουμε, καθώς για τον εαυτό μας είμαστε Υπεύθυνοι μονο εμεις. Τα όρια είναι υγεία και η ψυχική μας ισορροπία αδιαπραγματευτη.
Καλή δύναμη και αναμένω την επόμενη εξομολόγηση σου.

Kαλησπέρα και από εμένα! Καταρχάς χαίρομαι που το παιδί είναι καλά, ήταν πολύ τυχερός που σε είχε δίπλα του σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, κι ας μην μπορεί να το καταλάβει, ήταν χρήσιμο. Δεν ξέρω αν στο βάθος δεν τους ήθελε δίπλα τους ή γενικώς ακόμη κι αν τον ματαιώνουν τους δικαιολογεί, αλλά αυτοί είναι δικοί του δαίμονες, όχι δικοί σου. Ούτε γνωρίζω, αν τους ήθελε δίπλα του, ένας ηθοποιός που γύρω στα 30 είχε δηλώσει ότι δεν είχε πει σε κανέναν για παράδειγμα ότι είχε καρκίνο μέχρι να το ξεπεράσει, ούτε στους δικούς του. Οπότε καμιά φορά μας αποκρύπτονται σημαντικές πληροφορίες.

Τα φώτα σε εσένα, είναι καιρός να γίνεις κέντρο του εαυτού σου. Η αγάπη είναι υπέροχη, το να είσαι δοτικός είναι εξαίσιο, είναι υπέροχο όταν αυτό εκφράζει το μέσα σου, την ουσία σου σαν άτομο. Αλλά-πάντα υπάρχει ένα αλλά-όσο μεγαλώνεις βλέπεις ότι δεν έπρεπε να εξωθήσεις τον εαυτό σου στα άκρα. Ότι κι εσύ έχεις ανάγκη, ότι χρειάζεται πάντα να έχεις φυλάξει λίγο χρόνο και χώρο για σένα. Μπορεί να έχεις μάθει στην προσφορά στα όρια της αυτοθυσίας, αλλά αυτό δεν είναι δείγμα αγάπης, δεν θα έπρεπε να είναι. Ακόμη και η έντονη αυτοθυσία μπορεί να δημιουργεί αποστάσεις, γιατί όταν εσύ τα δίνεις όλα, ποιος να σε φτάνει; :)
Εύχομαι, να είσαι καλύτερα. Οι εσωτερικές πληγές δεν είναι εύκολο να καταλάβεις το πως επουλώνονται, πρέπει να παραδεχτείς ότι είσαι τρωτή.

Υ.Γ. Δε θα ήθελα με τίποτα να σε πληγώσω με αυτό που θα πω και μπορεί εννοείται η εκτίμησή μου να είναι εκτός τόπου και χρόνου, και για το λόγο αυτό, θα ήθελα να με συγχωρέσεις εκ των προτέρων. Νιώθω ότι έχεις την ανάγκη να σε αγαπήσουν τόσο απόλυτα, τόσο δοτικά όσο εσύ το έκανες, ίσως ακριβώς επειδή νιώθεις ενοχή να το προσφέρεις εσύ η ίδια στον εαυτό σου. Απλά, αυτό ως ένα βαθμό είναι άδικο και για το άλλο άτομο, για τη σχέση σας, για εσένα. Όταν υπάρχει μια ανισοκατανομή στο δυναμικό μιας σχέσης, μοιραία, όποιος προσφέρει τα πιο πολλά, σε περίπτωση που πέσει, χάνεται και όλο το δυναμικό της σχέσης και κυρίως, νιώθει μια απίστευτη φθορά. Θέλει προσοχή, αν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο. Όπως και να 'χει, ελπίζω να μην ξεπέρασα τα όρια και να έγινα προσβλητική.

Καλή συνέχεια. :)

Μου θυμίζεις εμένα που πάντα έβαζα τους άλλους μπροστά να στηρίξω και μετά εμένα. Το αποτέλεσμα ήταν να απογοητεύομαι και να πληγώνομαι.

Εγώ θα σου πω πως όποια απόφαση και αν πάρεις, είτε τα ξαναβρείτε είτε προχωρήσεις μόνη σου να ξαναβρείς τον εαυτό σου όπως λες αλλά από εδώ και πέρα να τον αγαπάς και να τον προσέχεις.
Ακούγεται σκληρό αυτό που λένε όλοι αλλά δυστυχώς ισχύει. Αν δεν αγαπήσεις και δεν προσέξεις εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό κανένας δεν θα το κάνει!
Σου εύχομαι να σου πάνε όλα καλά...

Μια συμβουλή μονο να σου δώσω κορίτσι μου: να φροντίζεις πρώτα τον εαυτό σου, μην αναλώνεσαι ως στήριγμα στα προβλήματα των άλλων.
Κι αυτό που έχεις το χαρακτηριστικό είναι προβληματικό ως συμπεριφορά και χρειάζεται να το ψάξεις μέσα σου.
Καλά έκανες και τον άφησες δεν υπάρχει λύση σε όλο αυτό.
Προχωράς απλώς παρακάτω.

Ξεπεράσατε ολόκληρο καρκίνο και προς χάρη έστω του συντρόφου σου δεν μπορείς να υποστείς ενίοτε τους γονείς του; Ειλικρινά, λυπάμαι και παρόλο που έχεις δίκιο, θα πρέπει να καταλάβεις ταυτόχρονα ότι είναι δύσκολο κάποιος να ξεγράψει εντελώς τους γονείς του. Αν αγαπιέστε πραγματικά, θα πρέπει να βρείτε μια μέση λύση.