ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.3.2021 | 21:16

11ΧΡΟΝΙΑ ΣΧΕΣΗ

Φτάνουμε αισίως τα 12χρονια με μια κοπέλα χωρίς συζήτηση για να πάμε για το πιο κατώ βημα του γάμου ασχέτως ότι ήδη είμαστε κοντά στα 30. Η καραντίνα μας έφερε όλοι μερά κάθε μέρα μαζί δουλειά απ το σπίτι, αναστολές από την δουλειά, άδειες, όλο μαζί. Είναι η φύση τις δουλειας βλέπετε, όλοι μερά μαζί οπότε και λογικό να υπάρχουν τσακωμοι. Ο καθενας με το κινητό του. Ούτε να περπατήσουμε ούτε να βγούμε, τίποτα, σαν να μαστε 2 ξένοι εντελώς. Απλά τρώμε μαζί. Αυτό όλο. Εδώ και καιρό(μιλάμε για μήνες) έχει βρει μια ομάδα στο ινσταγκραμ και κοροϊδεύουν άτομα που έχουν πρόβλημα γενικότερα στην ζωή τους, πιάνουν κουβέντα διθεν για να δουν τι κάνουν κ μπαίνουν κ άλλοι κ άλλοι και κάνουν χαβαλέ....δε το παραδεχετε φυσικά ότι τους κοροϊδεύουν όλοι τους .... Οκ δικαίωμα της αλλά όλοι μερά? Σαν να μην υπάρχω στο σπίτι. Ολη μερα από το πρωί που θα ξυπνήσει έως το βράδυ πριν τον ύπνο στα lives και στις κλήσεις, και που μίλησα με έγραψε κανονικά. Απομακρυνθηκε, το ίδιο και εγώ φαινεται άλλωστε. Απλά Μένουμε μαζί. Είμαι εγκλωβισμενος. Χρειαζομαι βοήθεια. Φτάνω τα 30 και δε ξέρω αν θα μπορέσω να πω το τέλος σε αυτή την σχέση, δεν έχει μέλλον και το ξέρουμε και οι δύο. Απορω που θα φτάσει. Θα καταστραφουμε και οι 2. Είμαι πνιγμένος και δε ξέρω που μπορώ να μιλήσω. Σορρυ για το σεντόνι. Έπρεπε να το γράψω κάπου. Δεν έχω αλλού και κανέναν άλλον. Συγνώμη
7
 
 
 
 
σχόλια

σε καταλαβαίνω απόλυτα και εγώ ήμουν σε μια τέτοια σχέση που στο τέλος είχαμε καταντήσει απλά να συνυπάρχουμε στο ίδιο σπίτι ο καθένας κλεισμένος στο δωμάτιο του χωρίς να μιλάμε καν ήταν πολύ δύσκολο να βγω απο αυτή τη σχέση αλλά τα κατάφερα. Κάνε και εσύ το ίδιο αν νιώθεις να πνίγεσαι κάποιες φορές το να προσπαθούμε να κρατήσουμε κάτι που έχει τελειώσει μας πονάει περισσότερο από το να το αφήσουμε να φύγει

Μην διστάσεις να μιλήσεις μαζί της.
Μεγαλύτερη ανακούφιση θα φέρει η συζήτηση όποιο και να είναι το αποτέλεσμα. Αν δεν υπάρχει διάθεση για επικοινωνία δεν χρειάζεται να μένεις σε μια σχέση που δεν σας προσφέρει τίποτα.

Καλημέρα φίλε μου.Δεν ειμαι κανενας ψυχολογος αλλα απο ορισμενες εμπειριες π ειχα στις σχεσεις μου θα σου πω οτι η αδιαφορια ειναι ενα αρκετα σημαντικο θεματακι για να το αγνοησεις. Καταλαβαινω πως κυβερναει η δυναμη της συνηθειας αλλα καλο θα ηταν να κατσεις να κανεις μια σοβαρη συζητηση με την συντροφο σου να βρειτε λυσεις.Το οτι κοροιδευει αλλους σιγουρα δεν ειναι σωστο και εγω δεν θα συμφωνουσα με κατι τετοιο αλλα δυστυχως ειναι δικαιωμα του καθενος να κανει οτι θελει σε αυτο το κοσμο.Πρεπει να κατσεις και να ζυγισετε τα καλα και τα ασχημα της σχεσης σας.Ισως και εκεινη να νιωθει κατι αναλογο και να μην το ξερεις η να φοβαται να κανει το πρωτο βημα.Αν βλέπεις ότι πλέον δεν έχετε κάτι κοινό που να σας ενώνει και είστε απλά δυο άνθρωποι που περνάνε τον χρόνο τους χωρίς να έχετε κάτι κοινό, χωρίς να έχετε κάτι ουσιώδες να συζητήσετε ή να κάνετε μαζί, χωρίς κανένα ενδιαφέρον τοτε καλο θα ηταν να κανετε αυτη την συζητηση. Ποιο το νοημα να καθεσαι σε μια τετοια σχεση? Φευγει ανουσια ο χρονος. Και παλι ειναι δικη σου η αποφαση εγω απλα μοιραζω την δικη μου οπτικη γωνια...

Scroll to top icon