Όλος αυτός ο αχταρμάς που περιγράφεις, συνήθως έχει μία και μόνη αιτία και δεν υπάρχει γενικώς και αορίστως.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Όλος αυτός ο αχταρμάς που περιγράφεις, συνήθως έχει μία και μόνη αιτία και δεν υπάρχει γενικώς και αορίστως.
Όλα αυτά που αναφέρεις θέλουν πολλή εσωτερική δουλίτσα για να ξεφύγεις. Οι περισσοτεροι έχουμε περάσει απο αυτό το στάδιο που αναφέρεις και όχι μόνο μια φορά. Δεν θα κρατάς τίποτα μέσα σου. Η εξομολόγηση σου βγάζει μια καταπίεση.Τα πράγματα πρέπει να λέγονται την στιγμή που γίνονται και όχι κατόπιν εορτής, διότι διαφορετικά χάνεις το δίκιο σου και στο τέλος πνίγεσαι. Πνίγεσαι γιατί το όποιο ξέσπασμα σου είναι άκαιρο και φαίνεσαι ο περίεργος της υπόθεσης μην βρίσκοντας κατανόηση.
Οι σχέσεις είναι δύσκολες..
Έτσι είναι, η απογοήτευση, η θλίψη και το κενό δεν φεύγουν εύκολα, απλώς μαλακώνουν σε μικρότερη ένταση με το πέρασμα του χρόνου...