ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν τρία χρόνια όντας 18 εγώ προετοιμαζομουν για πανελλήνιες και έκανα ένα μάθημα στο φροντιστήριο που διδάσκει ο θείος μου μαζί του .Έχοντας προσωπικά αλλά κ οικογενειακά θέματα τότε κ βλέποντας ο θείος μου την απόδοσή μου ήθελε να μάθει τι έχω κ έτσι έγω καθόμουν να συζητήσω τα θέματα μου με τους γονείς μου μαζί του .Εκείνος με βοηθούσε όλη τη χρονιά ήταν δίπλα μου με άκουγε κ σχεδόν πάντα ήταν αρνητικός απέναντι στη στάση του πατέρα μου (αδερφός του) και της μητέρας μου .Μου ανέφερε κιόλας κ εκείνος πράγματα άσχημα που έκανε ο πατέρας μου σε αυτόν η το υπόλοιπο σόι σε αυτόν .Όταν στο τέλος δεν πέρασα εκεί που ήθελα ο θείος μου μια μερα παρουσία του μπαμπά μου άρχισε να τον κατηγορεί κ να τον βρίζει ότι αυτό συνέβη εξαιτίας του κ ο μπαμπάς μου από τα νεύρα του τον έσπρωξε κ παραλίγο να πέσει από τις σκάλες ..Εγώ έχοντας παγώσει δεν μίλησα κ δνε πήρα θέση .Ξαναεδωσα εξετάσεις ζητώντας συγνώμη στο θείο μου για την κατάσταση κ κάνοντας ξανά μάθημα μαζί του χωρίς όμως να τον μπλέκω στα οικογενειακά μας.Ο Θείος στην αρχη ήταν θυμωμένος μαζί μου που εκείνη τη μερα στις σκάλες εγώ δεν τον έδωσα όπως έλεγε κ άφησα τον πατέρα μου να τον σπρώξει κ πως από τη στεναχώρια του εμφάνισε αυτοάνοσο .Αυτά τα έλεγε κ στο μάθημα καμία φορά μπροστά στα αλλα παιδιά αλλά χωρίς να πει το όνομα μου κ ότι ειναι για μενα.Μαλιστα σε ένα ακομη περιστατικό επειδή ακριβώς εκείνη την μέρα δεν τον έσωσα είχε πει ότι δεν θα καταφέρω ποτέ τίποτε κ για ένα θέμα π έλεγα την αλήθεια έβγαλε εμένα μυθομανη πιστεύοντας ένα άλλο παιδί χωρίς να το ψάξει ιδιαίτερα .Μετά από αυτα μου μιλούσε κανονικά χωρίς θυμό μεν αλλά με αφορμή άλλα θέματα έβριζε τους δικούς μου πράγματα που εγώ δεν είπα ποτέ σε αυτούς για αποφυγή καυγάδων .Στις δεύτερες πανελλήνιες έφυγα από το σπίτι με αφορμή οικογενειακά αλλά χωρίς να μπλέξω τον θείο μου κ εκείνος όπως κ όλοι έλεγαν να γυρίσω πίσω .Τελικά γύρισα τα βρήκα με τους γονείς μου εβαλα τα όρια μου κ πέρασα κ στη σχολή που ήθελα .Το θέμα τώρα πιο είναι .αρχικά ο θείος μου θεωρεί ότι γυρισα εξαιτίας του πίσω επειδή εκείνη τη μέρα μαθαίνοντας ότι έφυγα επικοινώνησε μαζί μου .Ενώ εγώ γύρισα μετά από δική μου απόφαση .Θεωρεί ότι αυτός με έσωσε με έβαλε στη σχολή .Και τις μισές φορές μου μιλάει τις άλλες όμως μισές θυμάται τα παλιά κ δεν θέλει καν να με χαιρετάει .Νιώθω ότι δεν φταίω εγώ που ο πατέρας μου πήγε να τον σπρώξει ακόμη κ αν το θέμα ήμουν εγώ.Νιωθω ότι ναι με βοήθησε αλλά και ενοχές μαζί .Εγώ δεν είπα ποτέ στους γονείς μου για τα λόγια εναντίον τους για να μην έρθει η σύγκρουση απλά αποφεύγω να μιλάω μαζί του τέτοιες φορές γιατί δεν θέλω να θυμάμαι αρνητικά πράγματα .Δεν ξέρω αν όντως φταίω εγώ για τη συμπεριφορά του πατέρα μου η που δεν πήρα μέρος τότε η αν απλά είμαι αχάριστη ..Το θέμα συνεχίζεται μέχρι σήμερα τρία χρόνια μετά με τον θείο μου όταν έχουν καυγά με τον πατέρα μου να του λέει ότι με έσωσε κ αυτός με έβαλε στη σχολή κ όσον αφορά εμένα να μην μου μιλάει τις μισες φορές κ μόνο τις άλλες μισές..οποία γνώμη χρήσιμη