Ο συγκεκριμένος τουλάχιστον είχε νοητική υστέρηση, επομένως έχει μια κάποια δικαιολογία, αν και δεν διαφωνώ ότι είναι σίγουρα τραυματικο ως εμπειρία.
Εγώ σκέφτομαι πόσες φορές φορές ενώ επέστρεφα το βράδυ στο σπίτι μου, περνώντας μάλιστα από δρόμο με κίνηση, όχι από κάποιον απομονωμένο, πήγε η καρδιά μου στη κουλουρη, επειδή μαλακισμενοι τύποι (δυστυχώς συνήθως νέοι σε ηλικία) σταμάτησαν για να μου πουν κάτι χυδαίο ή και κάτι μη χυδαίο, που όμως γινόταν χυδαίο λόγω του τρόπου και των περιστάσεων υπό τις οποίες λεγόταν.
Για να μην αναφερθώ στις εμπειρίες μου στα αστικά του οασθ, γιατί τα σκέφτομαι και χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο που δεν έχω καταγγείλει κάποια πράγματα αλλά τέλος πάντων.
Πάντως θέλω να θίξω και ένα ακόμη ζήτημα, άσχετο και ταυτόχρονα σχετικό με την εξομολόγηση σου. Πρέπει κάποια στιγμή να υπάρξει καλύτερη ενημέρωση, θες από το σχολείο, θες από τα ΜΜΕ, από κάπου τέλος πάντων, και ταυτόχρονα εξοικείωση με τα άτομα με αναπηρία. Και δεν αναφέρομαι στους ανθρώπους με κινητικό πρόβλημα αλλά κυρίως στα παιδιά με νοητική υστέρηση, αυτισμό ή σύνδρομο down. Έτσι θα μάθουμε να αντιλαμβανομαστε καλύτερα κάποιες συμπεριφορές τους, να τις γνωρίζουμε, να τις προβλέπουμε, με αποτέλεσμα και σε εκείνους να φερομαστε με την συμπόνια και την κατανόηση που αξίζουν αλλά και εμείς να φοβόμαστε λιγότερο. Γιατί ο φόβος σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο ότι αυτές οι συμπεριφορές μας είναι άγνωστες.
Αυτό το τελευταίο δεν το λέω με πρόθεση να σου αποδώσω ευθύνες ή να σε κατηγορήσω, προς Θεού. Είναι απλώς μια γενικότερη παρατήρηση.
7.5.2021 | 21:56
Κορίτσια μια ζωή υπό
Με αφορμή το τραγικό συμβάν του επιδειξια στην Αθήνα, θυμήθηκα που ήμουν μικρή δε θυμάμαι ηλικία, δημοτικό-γυμνάσιο και είχα πάει στο χωριό μας. Φορούσα ένα μπλουζάκι με μια στάμπα μωρού..επαιζα εξω και ενα αγόρι (γνωστο μου) πάνω κάτω ίδια ηλικία, έπιασε το μόριο του, κοροϊδεψε τη στάμπα κι αν θυμάμαι καλά ακούμπησε η πήγε να ακουμπήσει τη μπλούζα μου κ γελούσε. Εγώ έπαθα σοκ. Θυμάμαι να τρέχω. Ούτε ξέρω αν το έχω πει στους γονείς μου τότε η ποτέ. Δε θυμάμαι. Ήταν τραυματικο... Βέβαια αυτό το παιδί έχει κάποιο πρόβλημα νοητικό δε ξέρω ακριβως. Εχω να τον συναντήσω πολλά χρόνια κ όταν το έκανα ούτε γειά δεν έλεγα. Απλά ήθελα να το μοιραστώ.
15
