Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το μεμπτό ή το προβληματικό στο να είσαι επιλεκτική και να μην κολακεύεσαι από την προσέγγιση του οποιουδήποτε. Αλλωστε, γιατί θα έπρεπε να κολακεύεσαι από το τι βλέμμα ή την προσέγγιση του οποιουδήποτε; Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες που κολακευονται από κάτι τέτοια είναι είτε ανασφαλείς είτε μικρές. Αν κρίνω δηλαδή από τον εαυτό μου, μέχρι το λύκειο, βαριά βαριά τα πρώτα έτη του πανεπιστημίου έδινα σημασία σε κάτι τέτοια.
Αν ορισμένοι σε θεωρούν σνομπ, ψηλομύτα ή ό,τι άλλο, σε αυτούς ταιριάζει το "όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια". Οι μεν άνδρες που θα πουν κάτι τέτοιο εκνευρίζονται, γιατί θα προτιμούσαν να είσαι πιο εύκολος στόχος, οι δε γυναίκες πιθανότατα ζηλεύουν που δεν έχουν την αντίστοιχη "πέραση", για αυτό και θα βρουν κάτι κακό να σου προσάψουν, προκειμένου να ανακουφίσουν λίγο την ανασφάλεια τους. Αγνόησέ τους όλους!
Αν κάτι θα έπρεπε να σε προβληματισει και να το κοιτάξεις, είναι αυτό για την έλλειψη εμπιστοσύνης που περιγράφεις. Δεν ξέρω βέβαια πως ακριβώς το εννοείς. Πόση εμπιστοσύνη θεωρείς ότι χρειάζεται να σου εμπνεύσει ο άλλος; Γιατί είναι τόσο σημαντική η εμπιστοσύνη. Ίσως, λέω ίσως, σε βοηθούσε να αντιληφθείς ότι δεν είσαι το αντικείμενο της όλης αυτής διαδικασίας αλλά υποκείμενο της. Θέλω να πω ότι έχεις και εσύ τον έλεγχο σε μεγάλο βαθμό, δεν υπάρχει κανένας λόγος να "αφεθείς" στον άλλο κατευθείαν με την γνωριμία σας.