ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν δεν κουνήσεις τα οπίσθιά σου δε θα αλλάξει τίποτα. Βρες δουλειά. 20 χρονων άνετα βρίσκεις τώρα σε μια καφετέρια. Τις προάλλες σε μπιτσομπαρο είδα μια κοπέλα 15 χρόνων να δουλεύει μέσα στον ήλιο 10αωρο χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες και ξυπόλητη. Τη ρώτησα γιατί δε φοράει παπούτσια και λέει ότι το απαγορεύουν τα αφεντικά για να μη σηκώνεται πολλή άμμος. Δηλαδή τώρα με τον καύσωνα και θα σερβίρει στην παραλία και θα τσουρουφλιζεται στα πόδια. Για να το κάνει και ενώ είναι μόνο 15 προφανώς θέλει το χαρτζιλίκι της. Νομίζω ότι μετά από ένα τέτοιο παράδειγμα δε χωράει περιθώριο για κλαψα και δικαιολογία. Την αντοχή την έχεις ηλικιακά, ψάξε και στρώσου για δουλειά.

Οκ, κατανοητή η στεναχώρια σου. Επειδή όμως με την στεναχώρια και τη μιζέρια δεν βγαίνει τίποτα απολύτως, και στο τέλος το μόνο που θα καταφέρεις είναι να κάνεις ακόμη μεγαλύτερο κακό στον εαυτό σου, δες το θέμα πρακτικά και σκέψου τρόπους να το αλλάξεις.
Σπουδάζεις; Αν όχι, βρες κάποια δουλειά. Αν σπουδάζεις και είναι τέτοιο το πρόγραμμα της σχολής σου που δεν σου επιτρέπει να δουλεύεις παράλληλα, κοίτα μήπως θα μπορούσες να πηγαίνεις σεζόν το καλοκαίρι ή να δουλεύεις πχ μόνο τα σκ ώστε να έχεις ένα παραπάνω χαρτζιλίκι.

Πολλοί είναι στην ίδια θέση με εσένα. Προσπάθησε να βρεις μια δουλειά έστω part time, ώστε να ανεξαρτητοποιηθεις σιγά σιγά και να μπορείς να κάνεις αυτά που θέλεις.

Η πολύ στεναχώρια δεν σε αφήνει να ψάξεις για δουλειά;

ότι τι δηλαδή, άδικη η ζωή ν μη βγεις απο πλούσιες μπάλες ... ΕΣΥ τι κάνεις είναι τ θέμα εκτός από μπουχου σνιφ κλαψ