ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε πόλη φαντάζει όμορφη από απόσταση και υπό το πρίσμα της νοσταλγίας. Συν το φραπέ έξω στον ηλιόλουστο καιρό με τους παιδικούς σου φίλους, που δεν μπορείς να έχεις στο Βερολίνο. Κατανοητό. Ας έχεις χρήματα και ας είσαι καλά να κατεβαίνεις όποτε θες στην Αθήνα. Είναι λογικό που σ' έπιασε η νοσταλγία συν μία κρίση (ειδικά αν είσαι γύρω στα 30), όπου μπήκες στο δίλημμα αφενός της στρωμένης ζωής στο εξωτερικό και, αφετέρου, της επιστροφής στις ρίζες. Ωστόσο, αν επέστρεφες στην Ελλάδα, πολύ πιθανώς να το μετάνιωνες γρήγορα, εκτός αν έχεις μπάρμπα (για να μην πω μπάρμπες, θα χρειαστούν κάμποσοι) στην Κορώνη, λεφτά πλουσίων γονέων και τη δυνατότητα να ζεις σε μια δική σου πολυτελή φούσκα (βίλλα, δικό σου αμάξι, δουλειά με πρεστίζ), που να μη σ' αγγίζει ό,τι χάλι μπορεί να βρεις εκεί έξω.

Αυτό που περνάς λέγεται homesickness και το παίρνουν πολλοί μετανάστες. Είναι λογικό όσο καλή και να είναι η χώρα που ζεις να σου λείπει η χώρα που μεγάλωσες και έκανες ανάμνησης. Η αλήθεια είναι ότι τρία χρόνια δεν είναι πολλά για να προσαρμοστείς τέλειος ψυχολογικά σε μια νέα χώρα όσο καλά και να είναι. Να θυμάσαι ότι πουθενά δεν είναι τέλεια και ότι απόφαση και να πάρεις για το που να μείνεις κάτι θα σε ενοχλεί σε αυτό το μέρος. Η Ελλάδα είναι ωραία χώρα αλλά για διακοπές. Όχι για να μείνεις και να κανείς οικογένεια. Αν μπορείς οικονομικά προσπάθησε να πηγαίνεις κάθε καλοκαίρι για μερικούς μήνες και να γεμίζεις τς μπαταρίες σου.