ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσοι σχολιάζουν το σώμα σου, τα κιλά σου, πολύ απλά έχουν θέμα με τον εαυτό τους και το βγάζουν σε άλλους για να νιώσουν έστω και λίγο καλύτερα.
Εγώ ήμουν πάντα αδύνατη και από μικρή άκουγα σχόλια του τύπου "είσαι πολύ αδύνατη, πρέπει να φας", "μα καλά δεν τρως;" " φοβάσαι μην βάλεις κιλά ε;" και άλλες τέτοιες μλκς. Το ότι έχω καλό μεταβολισμό και είμαι τυχερή σε αυτό το κομμάτι δεν τους πέρασε ποτέ από το μυαλό. Πάντα έπρεπε να απολογηθώ για το σώμα μου και για τα κιλά μου. Όταν μεγάλωσα κατάλαβα πως όντως αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλο πρόβλημα με το σώμα τους και θέλουν να με κάνουν και εμένα να νιώσω άσχημα και ας είμαι αδύνατη. Μην αφήσεις κανέναν να σου πει πως θα είσαι! Τι σώμα θα έχεις! Κοίτα να τους απαντάς με τον ίδιο τρόπο, να τους δείξεις πως όσα λένε δεν σε αγγίζουν.

"Μια κουβέντα σε όσους σχολιάζουν τα κιλά των άλλων. Μην το κάνετε!”
Συμφωνώ. Αυτό που έχω προσέξει είναι πως ό,τι κοροϊδεύει κανείς στο τέλος συμβαίνει και στον ίδιο. Οπότε καλό είναι να μην σχολιάζουμε με τέτοια διάθεση. Και όχι, για να προλάβω τους εξυπνάκηδες…δεν πιάνει με πράγματα που θέλουμε όσο κι αν κοροϊδέψουμε. Το ξέρω με σιγουριά γιατί κοροϊδεύω καιρό τώρα αυτούς που κερδίζουν το Τζακ Ποτ αλλά εγώ δεν το κέρδισα ποτέ. Βέβαια δεν έπαιζα και ποτέ αλλά σκεφτόμουν…αν τους κοροϊδέψεις ΠΟΛΥ…σε σημείο να νομίζουν ότι παίζεις… μπορεί και να κερδίσεις χαχα

Για όσους δεν γνωρίζουν...Η υπερφαγία, δεν είναι μία απλή αθώα λαιμαργία. είναι μία διατροφική διαταραχή που φτάνει σε επίπεδα ψυχαναγκασμού. Είναι αδύνατον να σταματήσεις να τρως και κάθε προσπάθεια να επιβληθείς στον εαυτό σου συνήθως το κάνει ακόμα χειρότερο. Κάθε αναφορά σε κιλά είναι triggering για ένα τέτοιο άτομο γιατί κάνει overthinking την εικόνα του , αναδύονται άσχημα συναισθήματα και ξαναπέφτει στις ίδιες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Δεν είναι εύκολο να ζει κανείς έτσι και εχει κοινά με οποιοδήποτε εθισμό και αυτοτραυματισμό... το μουδιασμένο συναίσθημα είναι κυρίαρχο και δυστυχώς αναπαράγεται ξανά και ξανά από το πολύ φαγητό. Φυσικά άλλοι το βιώνουν πιο ήπια και κάποιοι ακραία έντονα. Τώρα προς την εξομολογούμενη έχω να πω ότι το ότι μπορείς επιτέλους να νιώσεις και να μην θες να αποφύγεις το συναίσθημα είναι υπέροχο και σου εύχομαι το καλύτερο. <3

Το αντίθετο από εσένα είμαι. Όταν είμαι πολύ θλιμμένη ( λόγω πένθους ), δεν μπορώ να φάω τίποτα. Όταν έχασα το μπαμπά μου, έπινα νερό και ελάχιστο φαγητό με το ζόρι. Με παρακαλούσαν να φάω και δεν μπορούσα γιατί είχα ένα κόμπο στο λαιμό από τη στεναχώρια. Τώρα είμαι καλύτερα και τρέφομαι σωστά. Μην παραλείψεις φρούτα, λαχανικά και λίγους ξηρούς καρπούς. Τα κιλά θα τα χάσεις σταδιακά.

Ένιωσα μεγάλη ζεστασιά διαβάζοντας την εξομολόγηση σου. Σε ευχαριστώ που τη μοιράστηκες. Να είσαι πάντα καλά!

Σε λένε παχουλή, παρεγηξήσε. Λένε ότι αδυνάτισες, το ίδιο.
Τι περιμένεις να ακούσεις δηλαδή?
Παίζει ρόλο και ο τρόπος που στο είπαν.
Καλώς ή κακώς η κοινωνία έτσι είναι.
Δεν υπάρχει αυτό που λες ''περίοδος συναισθηματικού φαγητού''.

Δεν είναι δικαιολογία το πένθος. Και εμείς περάσαμε άσχημες στιγμές, δεν σημαίνει ότι θα καταλήξουμε παχύσαρκοι. Προφανώς και το συναισθηματικό / ψυχολογικό κομμάτι έπαιξε τον ρόλο του, αλλά και εσύ δεν είχες αυτοσυγκράτηση. Το καλό είναι ότι θες και προσπαθείς να διορθώσεις την κατάσταση.

Καλή τύχη σου εύχομαι. Υγεία πάνω απ'όλα.