ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το είχα πάθει αυτό , σου παίζει παιχνίδια το νευρικό σου σύστημα ,είναι μια μίξη άγχους υγείας,θανάτου διαταραχής πανικού &θλιψης που προκαλεί τέτοιες σκέψεις . Μην πιστεύεις και πολύ το μυαλό σου όταν σου λέει αυτά. Όπως ήρθαν οι σκέψεις αυτές έτσι μπορεί να εξαφανιστούν. Συμβιβάσου με την ιδέα του θανάτου , ακόμα και αν δεν έχει βάση και ζήσε ό,τι όμορφο έχει να σου προσφέρει μια μέρα. Το να μπορείς να χαρείς τον ήλιο, ,την ικανότητα του σώματος σου να κινείται , όμορφες μυρωδιές ,τίποτα δεν είναι δεδομένο (πραγματικά), οπότε να είσαι ευγνώμων. Άλλη επιλογή επίσης είναι να πας κόντρα σε αυτές τις σκέψεις ,να πεις θέλω να ζήσω και θα ζήσω και είμαι δυνατός και υγιής .

Απ' τη μια σε καταλαβαίνω γι' αυτό δεν θα σου πω να σταματήσεις να κλαις. Κλάψε, στεναχωρήσου, κάντο όμως γρήγορα. Μετά γίνε δυνατός, πρέπει κι επιβάλλεται πλέον. Είναι για όλους κι είμαστε όλοι μαζί. Πρέπει οι άνθρωποι να ζήσουν και πρέπει να μην τρελαθούν.

Καλημέρα

Γεια σου! Αυτές τις μέρες με όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα και με αποκορύφωμα τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας έχω νιώσει κι εγώ αυτόν τον φόβο που περιγράφεις, αυτήν τη ματαιότητα, την κατάθλιψη και τη διάψευση των ελπίδων για ένα καλύτερο μέλλον και σε καταλαβαίνω απόλυτα σε αυτό το κομμάτι. Γενικά από το 2020 με το ξέσπασμα του κορωνοϊού έχω αρχίσει να αποκτώ ένα υποδόριο άγχος και φόβο πως κάτι κακό θα συμβεί στον κόσμο. Με τις ειδήσεις που ακούω όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια, με τον κορωνοϊό, με τις κακοποιήσεις, με τις φωτιές, με τους σεισμούς, με τις δολοφονίες κ.λπ., νιώθω μια απέραντη κατάθλιψη για την ανθρωπότητα και για το ανθρώπινο γένος, το οποίο δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω πια. Αποκορύφωμα είναι όλης αυτής της δυστοπίας είναι ο πόλεμος που ξέσπασε μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας. Σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι, μεγαλύτερης ή μικρότερης ηλικίας, αλλά κυρίως νεαροί ενήλικες, θα χάσουν τόσο άδικα τη ζωή τους μπροστά στον βωμό εξυπηρέτησης συμφερόντων αδίστακτων και ψυχικά άρρωστων ηγετών. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι που δε φταίνε σε τίποτα θα πεθάνουν χωρίς να έχουν χαρεί τη ζωή τους, χωρίς να έχουν εκπληρώσει τους στόχους και τα όνειρά τους, όνειρα όχι τρέλα και άπιαστα, αλλά όνειρα απλά που κάνουμε όλοι μας, π.χ. αναζήτηση φίλων, ερωτικών συντρόφων, εύρεση αξιοπρεπούς εργασίας, δημιουργία οικογένειας, απόκτηση παιδιών κ.ά. Και όλους αυτούς τους απλούς και βασανισμένους ανθρώπους που θα χαθούν τελείως άδικα, όταν ο πόλεμος τελειώσει, κάποιοι "ηγέτες" θα τους δώσουν τον χαρακτηρισμό του ήρωα, για να απαλύνουν κάπως τον πόνο των συγγενών των αδικοχαμένων και για να δικαιολογήσουν οι "ηγέτες" έτσι τα ανοσιουργήματά τους. Εγώ, λοιπόν, δε θέλω άλλους νεκρούς ήρωες! Παρακαλώ και εύχομαι να γίνει κάποια διαπραγμάτευση άμεσα και οι άνθρωποι αυτοί να ζήσουν και να χαρούν τις ομορφιές της ζωής!

Αν είναι ρε εσύ να σκεφτούμε όλοι έτσι την βαψαμε !! Μην διαβαζεις τετοια αν είναι να σκέφτεσαι τόσο αρνητικά σενάρια ...εξάλλου αν γίνει κατι τέτοιο θα επηρεάσει ολους οχι μονο εσενα....