Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Ο αυταρχικός τρόπος στα παιδιά τους δημιουργεί τρακ, τρόμο και φόβο. Καταλαβαίνω ότι έτσι μεγάλωσες, έτσι έμαθες κι όσα έχουν τις ρίζες τους στην παιδική ηλικία είναι τα πιο δύσκολα να ξεριζωθούν. Όμως το τράβηξες πολλά χρόνια έτσι, η ευθύνη είναι τώρα δική σου.
Καλή τύχη :)
Αρχικα, είναι σημαντικό οτι εχεις εντοπίσει το πρόβλημα.
Δεν έχεις αυτοπεποίθηση, άρα ξέρεις που πρέπει να επικεντρωθείς και αυτό είναι καλό.
Στη συνέχεια σκέψου πράγματα που ήθελες πιο παλιά να κάνεις και τα κατάφερες.
Τα κατάφερες χωρίς καμία βοήθεια και ενώ δεν πίστευες στον εαυτό σου. Είμαι σίγουρη πως αν σκεφτείς θα βρεις αρκετά πράγματα.
Οτι δεν έχεις φίλους δεν έχει να κάνει με την αυτοπεποίθηση σου.
Συχνά στις φιλίες υπάρχουν πισώπλατα μαχαιρωματα, απλά γίνονται και απο τος 2 πλευρές και κατα τα αλλα ειναι μια ευτυχισμένη παρέα.
Εσύ πολύ πιθανό επειδή είσαι ευαίσθητος,οταν στη φέρνουν πληγώνεσαι, γιατί εσυ είσαι ενταξει απέναντι σου και τους ξεκόβεις.
Η κοπέλα είναι θεμα τύχης να βρεις.
Τέλος για τους γονείς σου κατανοώ τι λες, αλλά ποιος ξέρει πως τους φερόταν οι δικοι τους γονείς.Μεγαλωσαν σε δύσκολα χρόνια. Μη δίνεις αλλη σημασία,δεν αλλάζει πως σου φέρθηκαν.
Πίστεψε στον εαυτό σου μονος σου,μην περιμένεις την επιβεβαίωση απο τους άλλους.Θα τα καταφέρεις!!
Ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις αυτά που θέλεις!
Καλή δύναμη!!!
Δυστυχώς η συμπεριφορά του πατέρα σου διαμόρφωσε και τον χαρακτήρα που περιγράφεις.
Θα σου πρότεινα να βρεις κάποια απασχόληση, χόμπι που θα σε κάνει χαρούμενο και να αφοσιωθεις στο να γίνεις σε κάποιο τομέα πολύ καλός, ώστε να βελτιωθεί και η αυτοπεποίθηση σου.
Δυστυχως ειναι μια αληθεια αυτο,οι πατεραδες πρεπει να ειναι προτυπα για τα αγορια και οχι ο μπαμπουλας και το φοβητρο απεναντι σε αυτα.
Δυστυχώς ορισμένοι γονείς κάνουν εγκλήματα.
Όχι δε θα σου πούμε να κάνεις το ένα και το άλλο. Εγώ αυτό που θα σου πω είναι ότι εφόσον γνωρίζεις τι είσαι και θες να αλλάξεις άλλαξε το. Με προσωπική προσπάθεια θα καταφέρεις πολλά. Να αγαπάς τον εαυτό σου και να μην τον κατσαδιαζεις. Προσπάθησε σιγά σιγά να αλλάξεις όσα θες και να κάνεις πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο. Αξίζεις. Αυτό να θυμάσαι!αξίζεις!
Πόσο πολύ θέλεις να αλλάξουν τα πράγματα ; Υπάρχει ενδεχόμενο με κάποιον τρόπο να επωφελείσαι από το ρόλο του αδύναμου που έχεις πάρει στη ζωή σου ή κάτι να αποφεύγεις ; Μήπως πιστεύεις ότι από τους άλλους ανθρώπους θα λάβεις ότι και από τους γονείς σου οπότε καταβαθος δεν θες να έχεις πάρε δώσε μαζί τους ; Βρες το πατρικό πρότυπο σε άλλες φιγούρες , κάποιον καθοδηγητή, κάποιον στο youtube ή δεν ξέρω τι ,ίσως σε συνδιασμό με γυμναστική ... Βρες το μητρικό πρότυπο στην αγάπη και κατανόηση που θα δώσεις στον εαυτό σου. Δεν χρειάζεσαι κάποια τρελή αλλαγή , χρειάζεσαι με μικρά βήματα να ανοιχτείς στην αγάπη ,τις ανθρώπινες σχέσεις βλέποντας σε αυτές κάτι διαφορετικό αποτι πηρες από τους γονείς σου. Οι γονείς σου έκανα ότι μπόρεσαν από κει κ πέρα εσύ έχεις δική σου ταυτότητα.Αναρωτησου : τι συμβουλή περιμένω να ακούσω ; Τι είναι αυτό που θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα ; Μονάχα εσύ ξέρεις . Ασυνείδητα μπορεί να υποφέρεις για να πας κόντρα στους γονείς σου είτε γιατί νομίζεις πως έτσι θα έρθει κάποιος να σε σώσει. Άπειρα τα ενδεχόμενα. Το να γίνεις "επιτυχημένος" δεν είναι απαραίτητο επίσης...μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου με ότι επιλέξεις...
Σήκω πήγαινε στο καθρέφτη , κοίτα τον εαυτό σου και πες του .
Σε αγαπω ,μόνο εσύ μπορείς να ζήσεις για μένα κανείς άλλος .
Σταματάς να μεμψιμοιρεις και τρέχεις να προλάβεις .
Βρες έναν καλό θεραπευτή και ξεκίνα από κει.
Αλλιώς προσπάθησε να κοινωνικοποιηθείς και βλέπεις πως πάει.
Κάτι άλλο δεν μπορώ να σε συμβουλέψω.
Θα συμφωνήσω. Τόσο παγιωμένες καταστάσεις χρειάζονται θεραπευτή και μεγάλη προσπάθεια και από σένα, πραγματική διάθεση για αλλαγή. Αν θες να αλλάξει αυτη η κατάσταση δεν έχεις άλλη επιλογή.
Εχω προσπαθησει να ασχοληθω με διαφορα χομπι,γυμναστηριο,μποξ,ποδηλατο,αλλα δεν με βοηθανε καπου,απλα τα παραταω μετα απο 2-3 μηνες.Επισης επι 3 χρονια πνιγομουν απο την κακη δουλεια που ειχα,χωρις προσωπικο χρονο,με ουτε εναν βασικο, μισθο,πολυ gossip πισω απο την πλατη μου και τετοια.
Ξεκινησα ψυχοθεραπεια και θεραπευτικη αγωγη για καταθλιψη,διεγνωσθη με ΓΑΔ(Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή) και Αποφευκτικη Διαταραχη Προσωπικοτητας,δυστυχως το δευτερο ειναι και το δυσκολοτερο γιατι εχει να κανει με μια προσωπικοτητα που εχει διαμορφωσει συγκεκριμενα patterns προ 20 ετων,απαιτει μακροχρονια θεραπεια με υψηλο κοστος.
Δυστυχως με τοσο χαμηλη αυτοεκτιμηση και αυτοπεποιθηση δεν ξερω πως μπορω να καταφερω να αντιστρεψω την κατασταση,με πληγωνει παρα πολυ η αρνητικη κρητικη των αλλων και τι πιστευουν για μενα,σχεδον με κανει να θελω την απομονωση και να εξαφανιστω.
Επισης μηδεν υποστηριξη απο το σπιτι,μονο οτι φταιω εγω που ειμαι ετσι και συγκρισεις με αλλους απο τους γονεις μου.
Φίλε η κοινωνικοποιηση ΔΕΝ είναι μονοπλευρη κατάσταση.
Δηλαδη μπορει ο αλλος να θελει να κάνει παρέες αλλα για τον χ - ψ λόγο να μην θέλουν οι άλλοι να βγουν μαζί του .
Aκριβως ετσι,απο τα 15 μου θυμαμαι οτι ηθελα να ανηκω σε παρεες και να εχω φιλους,αλλα αυτο απο την αλλη πλευρα δεν υπηρχε,ουτε η αναλογη αποδοχη,ουτε το ιδιο ενδιαφερον.Ε μετα κλειστηκα υπερβολικα στον εαυτο μου και εμεινα για πολλα χρονια μονος μου χωρις διεξοδο,γιατι πιστευα οτι δεν με γουσταρουν οι αλλοι για καποιο λογο που δεν μπορουσα να βρω,
@5.3.2022 | 12:03
Τότε καλό θα είναι να βρει τα άτομα που θέλουν να βγουν μαζί του.
Kαι αν δεν μπορει να βρει ουτε αυτα,τοτε τις πταιει? Μπορει να ειναι απο επιλογη μονος γιατι φοβαται την κριτικη των αλλων,ειναι υπερβολικα ντροπαλος κλπ?
