Γλυκιά μου, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Η γιαγιά σου πάντα θα υπάρχει στην καρδιά σου όμως όχι σαν φυσική παρουσία. Πρέπει να το καταλάβεις, 7 χρόνια είναι πολλά για να κρατήσει το στάδιο της άρνησης. Άθελά σου, περνάει η ζωή κρατώντας μια θλίψη χωρίς να χαίρεσαι τα πράγματα της ζωής. Δεν έχεις πενθήσει γιατί δε θες να έρθεις αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, με τον εαυτό σου και αυτά τα συντριπτικά συναισθήματα που προκαλεί ο θάνατος. Πρέπει να αφήσεις τη θλίψη να σε πλημμυρίσει,να κλάψεις για τον άνθρωπο που έχει χαθεί από την καθημερινότητά σου όμως όχι από την καρδιά σου. Να έχεις την προστασία της, ένας ψυχολόγος βοηθάει να ξεμπλοκαρει τη στάση που κρατάς. Θα σε βοηθήσει.
8.3.2022 | 01:42
Mου λειπεις
Κλεινω τα ματια μου και βλεπω για λιγο τη γιαγια μου , ακουω τη φωνη της, αγγιζω τα χερια της που ηταν τοσο αθωα σαν μωρου παιδιου και την κραταω αγκαλια . Την εχω χασει 7 χρονια, δεν εχω προλαβει ουτε και θελησει να πενθησω ακομα . Οταν με πιανουν τασεις φυγης, μεσα στα αγχη της καθημερινοτητας, την βλεπω μπροστα μου να μου λεει , μπορεις , θα τα καταφερεις, μην σκυβεις το κεφαλι. Νιωθω μονη στον κοσμο αλλα δεν της το λεω για να μην την πληγωσω. Πειτε στους ανθρωπους σας οτι τους αγαπατε, μην το μεταθετετε για αυριο , δειξτε το τωρα , καλεστε τους στο τηλεφωνο, αξιοποιηστε καθε δυνατοτητα . Στο τελος μενουμε μισοι και αδειοι οσοι δεν προλαβαμε
2
