ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
28.4.2022 | 00:08

Καμία στήριξη ..

Είμαι 27 ετών , μένω μόνος , ανεξάρτητος , με ένα μεγάλο πάθος.. την μουσική ! Για πρώτη φορά μπήκα σε μπαντα , ολοκληρώσαμε τα τραγούδια μας .. Γνωρίζοντας πως οι δικοί μου δεν τους αρέσει η μουσική που ακούω και παίζω.. έστειλα στον πατέρα μου ένα δείγμα από την δουλειά μας .. λόγω του ενθουσιασμού μου , ύστερα από αρκετή προσωπική και συλλογική προσπάθεια .. Αυτός αντί να πει ένα μπράβο αγόρι μου .. Με πήρε τηλέφωνο με υφάκι απογοήτευσης , λέγοντας με , να αφήσω της βλακίες και να σοβαρευθώ .. Ποτέ μα ποτέ δεν με στήριξαν έστω λεκτικά για κάτι .. πόσο μάλλον για κάτι που αγαπάω και το κάνω με πάθος .. Πραγματικά , όλος ο ενθουσιασμός που είχα από την όλη φάση , εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά.. Κρίμα με αυτή τη νοοτροπία ΥΓ Η όλη αυτή διαδικασία με τη μουσική με βοήθησε ψυχολογικά από προχωρημένη κατάθλιψη
7
 
 
 
 
σχόλια

Αυτό που έκανε ο δικός μου είναι χειρότερο αλλά έχει πολύ πλάκα. Τώρα, τότε δεν είχε καθόλου. Κάπου όταν ήμουν εγώ στα 18-19, ο αδερφός μου που είναι μερικά χρόνια μεγαλύτερος είχε συμμετάσχει σαν μουσικός σε κάποιο άλμπουμ αλλά ότι πιο ακραίο υπήρχε τότε στην Ελλάδα. Και τώρα δηλαδή, 20 χρόνια μετά το ίδιο ακραίο θεωρείται. Τέλος πάντων είχε φέρει στο σπίτι ένα πάκο CDs όπου τα παράτησε σε κάποια γωνιά κι είχε μείνει εκεί για μέρες. Μια μέρα όμως πρόσεξα πως έλειπαν αλλά αμέσως κατάλαβα πως δεν έπαιζε να τα είχε πάρει εκείνος γιατί έλειπε τότε. Πάω λοιπόν και ρωτάω τη μάνα μου…Είχε μια στοίβα από CDs εκεί τα πήρε το μάτι σου;; Όχι δεν τα πήρε το μάτι μου, ο πατέρας σου τα πήρε να τα μοιράσει λέει στη δουλειά του. :o πότε το έκανε αυτό;; Σήμερα πριν λίγο. Καβαλάω το μοτόρι και φεύγω ιπτάμενος!!! Αφού δεν σκοτώθηκα στο δρόμο πάλι καλά. Φτάνω τον βρίσκω…είσαι τρελός;; Θες να μας καταστρέψεις όλους;;; Γιατί λέει, τι έκανα; Θα σε απολύσουν! Αν τα μοιράσεις αυτά εδώ δεν θα πιάσεις ξανά δουλειά πουθενά στην Ελλάδα!! Χαχαχα
Τα είχε ήδη μοιράσει χωρίς να το έχει ακούσει ούτε ο ίδιος και προσπαθούσα να τα πάρω πίσω από τους συνάδελφους του με τεχνάσματα του τύπου… “θα σου δώσω μια σοκολάτα να μου δώσεις εκείνο το CD, τι λες;;” χαχαχα Τους γλίτωσα από βέβαιο τριπλό εγκεφαλικό. Όμως τον διευθυντή δυστυχώς δεν μπόρεσα να τον βρω. Είχε φύγει πιο νωρίς αλλά αφού συνέχισε να ζει και δεν τον απέλυσε σημαίνει πως σίγουρα δεν το άκουσε ποτέ. Ευτυχώς.
Μη μασάς μια, παίζε ό,τι γουστάρεις γιατί αν δεν το κάνεις θα το μετανιώσεις μετά. Απλά μην αφήνεις CDs δεξιά – αριστερά χαχα

Φίλε μου, το γνωρίζεις πως ο πατέρας σου, βάσει των λεγόμενων σου, είναι ελεγκτικός και ίσως πεισματάρης. Το πρώτο που πρέπει να κάνεις, είναι να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου, έχεις δικαίωμα να διαφωνείς με τους γονείς σου, με τον πατέρα σου, έχεις δικαίωμα να κάνεις πράγματα που δεν εγκρίνουν οι γονείς σου και έχεις δικαίωμα να ΜΗΝ τους ενημερώνεις για θέματα που δεν τους αφορούν. Έχεις δικαίωμα στην ιδιωτική σου ζωή και στον ιδιωτικό σου χώρο και έχεις δικαίωμα να είσαι διαφορετικός από τους γονείς σου. Αν είσαι διαφορετικός από τους γονείς σου ούτε θα καταστραφείς, ούτε θα τους καταστρέψεις. Έχεις δικαίωμα να ελευθερωθείς από το νοητικό τους έλεγχο, ακόμη και αν σε κάποια πρακτικά πράγματα τους χρειάζεσαι ακόμη. Σκέψου ότι οι γονείς σου δεν είναι αλάνθαστοι, όχι περισσότερο από εσένα, άρα δεν έχουν μεγαλύτερη δικαιοδοσία να κρίνουν τι είναι σωστό και τι λάθος στη δική σου ζωή. Δεν σημαίνει πως ό,τι λένε είναι λάθος, αλλά εσύ θα έχεις την τελική κρίση για το τι είναι σωστό – όχι εκείνοι. Προσπάθησε να κρατάς αποστάσεις λοιπόν σε θέματα που ξέρεις ότι θα υπάρξει αντίλογος και ότι συνεπάγεται σε αυτό , και κράτα την τυπική στάση μαζί τους.

Nα συνεχίσεις να κάνεις αυτό που αγαπάς, αυτό που σε γεμίζει πάθος και αποζητά η ψυχή σου, χωρίς να περιμένεις την αποδοχή του πατέρα σου. Ναι δεν είναι εύκολο, αλλά κάποια στιγμή πρέπει και εμείς ν' αποδεχτούμε αντίστοιχα ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που είναι και αν δεν θέλουν οι ίδιοι, δεν θ' αλλάξουν.
Προχώρα.

Μπράβο, μεγάλε! Και εις ανώτερα! Συνέχισε να ζεις τη μουσική :D
Και τον πατέρα σου μην τον παρεξηγείς, αν παίζετε τίποτα black και death metal, ειδικά σε κάτι τέτοιο δεν μπορεί να καταλάβει, μην σε επηρεάζει. Για πράγματα όμως που είναι κατανοητά, εκεί είναι το θέμα, αν συμπεριφέρεται έτσι. Μη νομίζεις, είμαστε πολλοί έτσι.

Υ.γ. Στείλε μας το demo ν' ακούσουμε :D

Scroll to top icon