Αυτό που έκανε ο δικός μου είναι χειρότερο αλλά έχει πολύ πλάκα. Τώρα, τότε δεν είχε καθόλου. Κάπου όταν ήμουν εγώ στα 18-19, ο αδερφός μου που είναι μερικά χρόνια μεγαλύτερος είχε συμμετάσχει σαν μουσικός σε κάποιο άλμπουμ αλλά ότι πιο ακραίο υπήρχε τότε στην Ελλάδα. Και τώρα δηλαδή, 20 χρόνια μετά το ίδιο ακραίο θεωρείται. Τέλος πάντων είχε φέρει στο σπίτι ένα πάκο CDs όπου τα παράτησε σε κάποια γωνιά κι είχε μείνει εκεί για μέρες. Μια μέρα όμως πρόσεξα πως έλειπαν αλλά αμέσως κατάλαβα πως δεν έπαιζε να τα είχε πάρει εκείνος γιατί έλειπε τότε. Πάω λοιπόν και ρωτάω τη μάνα μου…Είχε μια στοίβα από CDs εκεί τα πήρε το μάτι σου;; Όχι δεν τα πήρε το μάτι μου, ο πατέρας σου τα πήρε να τα μοιράσει λέει στη δουλειά του. :o πότε το έκανε αυτό;; Σήμερα πριν λίγο. Καβαλάω το μοτόρι και φεύγω ιπτάμενος!!! Αφού δεν σκοτώθηκα στο δρόμο πάλι καλά. Φτάνω τον βρίσκω…είσαι τρελός;; Θες να μας καταστρέψεις όλους;;; Γιατί λέει, τι έκανα; Θα σε απολύσουν! Αν τα μοιράσεις αυτά εδώ δεν θα πιάσεις ξανά δουλειά πουθενά στην Ελλάδα!! Χαχαχα
Τα είχε ήδη μοιράσει χωρίς να το έχει ακούσει ούτε ο ίδιος και προσπαθούσα να τα πάρω πίσω από τους συνάδελφους του με τεχνάσματα του τύπου… “θα σου δώσω μια σοκολάτα να μου δώσεις εκείνο το CD, τι λες;;” χαχαχα Τους γλίτωσα από βέβαιο τριπλό εγκεφαλικό. Όμως τον διευθυντή δυστυχώς δεν μπόρεσα να τον βρω. Είχε φύγει πιο νωρίς αλλά αφού συνέχισε να ζει και δεν τον απέλυσε σημαίνει πως σίγουρα δεν το άκουσε ποτέ. Ευτυχώς.
Μη μασάς μια, παίζε ό,τι γουστάρεις γιατί αν δεν το κάνεις θα το μετανιώσεις μετά. Απλά μην αφήνεις CDs δεξιά – αριστερά χαχα