ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικά η αυτογνωσία είναι το παν. Έχω καταλάβει όχι μόνος μου απαραίτητα αλλά απο τα σημάδια ότι είμαι καταθλιπτικός και αγοραφοβικος. Έπρεπε να φτάσω 34 για να το καταλάβω, βέβαια όλο αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι γεννήθηκα γκει, είναι όλη αυτή η εσωτερικευμενη καταπίεση όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώντας να κρύψω την σεξουαλικη μου ταυτότητα, ο φόβος και ο τρόμος να μην το μάθει κανείς, έπειτα όλοι οι συνομήλικοι μου έχουν προχωρήσει με γάμους κ παιδιά, στρωμενες δουλειές και όλοι γύρω μου μου λεν ξανά κ ξανά τα ίδια, να παντρευτείς να κάνεις παιδιά κτλπ κτλπ. Όλο αυτό με ρίχνει συνεχώς ψυχολογικά, όχι από τώρα αλλά απο όταν κατάλαβα ότι είμαι γκέι στα 12, πάντα το ήξερα αλλά στα 12 ήρθε η συνειδητοποίηση. Από μικρός όταν ηταν να βγω στον κόσμο υδρωνα απο το άγχος μου, το ίδιο κ τώρα, απλά πιέζω, σπρώχνω τον εαυτό μου να έρθει σε επαφή με κόσμο γιατί απλά δεν προχωράς αν δεν το κάνεις. Επίσης στις δουλειές μου τύχαινε κ έβαζα μουσική απο το κινητό μου, όλοι μου έλεγαν ότι τα τραγούδια που βάζω είναι ξενερωτα και βαρετά, κ όπως μου είπε κάποιος είσαι καταθλιπτικός που ακούς τέτοια τραγούδια, είχε δίκιο είμαι καταθλιπτικός, περνάω ισχυρές φάσεις κατάθλιψης, και γιατί να μην είμαι άλλωστε; Όταν είσαι παρία της κοινωνίας και όλοι είναι έτοιμοι να σε κατασπαράξουν ανα πάσα στιγμή! Το θέμα είναι πως πορεύεται κανείς μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, έχω βαρεθεί τους πάντες κ τα πάντα, σκέφτομαι να πάω σε ένα βουνό κ να μείνω μονάχος μου, δεν κοροϊδεύω, μιλάω σοβαρά, δεν υπάρχει τπτ για μένα