ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λογικό είναι... Σκέψου θα χώρισε γυρω στα 30-31...δεν θα τα πηγαιναν καιρό καλά, γιατί απο μια σχέση 13 χρόνια,δεν τον παίρνεις και εύκολα απόφαση να φύγεις.
Επομένως και δεν ειχε ξυπνήσει το μητρικό ένστικτο ακόμα και προβλήματα υπήρχαν , άρα δεν ένιωθε ασφάλεια.
Τώρα ειναι στα 33 , προφανώς ερωτευμένη (ο έρωτας κραταει λεει μεσο όρο 2 χρόνια, αρα με τον αλλον ηταν στα 20-22 οταν ελιωνε για πάρτυ του) και επειδή είναι και μεγαλύτερος της βγάζει και ενα αίσθημα ασφάλειας,οτι ξέρει πλέον τι θέλει απο τη ζωή του.
Ελπίζω να σου έλυσα τις απορίες :)

@Ladybug

Σεβαστή γνώμη σου αλλά έχω αλλά να σημειώσω τα εξής.
Η λογική λέει ότι παιδιά θες να κάνεις με κάποιον-α που έχεις μακροχρόνια σχέση. Τώρα περί έρωτα και διάρκεια αυτό είναι σχετικό. θεωρώ ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο μοτίβο/textbook. Σε γενικές γραμμές χάνεται ο έρωτας/ενθουσιασμός. Εξελίσσεται σε αγάπη.
Δεν ξέρω λεπτομέρειες για την προηγούμενη σχέση της αλλά θα σταθώ στην τωρινή.

Το ότι θέλει να κάνει παιδιά με κάποιον αρκετά μεγαλύτερο της για μένα είναι red flag και υποβόσκουν άλλοι λόγοι βαθύτεροι.

Μπορεί να είναι και 55-60 ο φίλτατος, μιλάμε για μεγάλη διαφορά. Σε 10-20 χρόνια τι θα κάνει, θα του αλλάζει πάνες? Daddy issues ή κάτι άλλο?
Και μάλιστα με 8 μήνες σχέση, ούτε καν μακροχρόνια. Ίσως και να πιέζεται λόγο ηλικίας.

Δικιά της απόφαση βέβαια απλά την γνώμη μου λέω.

Εντάξει, 13 χρόνια και ποτέ δεν της πέρασε απ' το μυαλό να κάνει οικογένεια, τότε μάλλον ούτε κι ο άνδρας ήθελε. Αλλιώς, θα χώριζαν νωρίτερα (γιατί θα ήταν ξεκάθαρο ότι δεν συνέπιπταν τα θέλω τους) ή θα έβαζαν μπρος το πλάνο. Πάντως, εξομολογούμενη, ελπίζω να μην θέλεις παιδί απλά και μόνο επειδή ο νυν σου σύντροφος το θέλει. Μου θύμισε μια περίπτωση που η γυναίακ καθόταν σε σχέσεις και συμβιώσεις με άλλους που έλεγαν ότι δεν θέλουν παιδί (οπότε δεν ήθελε ούτε αυτή, τουλάχιστον έτσι έλεγε) ώσπου στα 40 της γνώρισε έναν που ήθελε οικογένεια, οπότε εκεί έφαγε αναλαμπή και ξαφνικά θέλησε κι εκείνη παιδί και "δεν είμαι τόσο μεγάλη για να τεκνοποιήσω" και έτρεχε και δεν έφτανε με τις εξωσωματικές. Τέλος καλό, όλα καλά, απ' ότι ξέρω, απλώς το ερώτημα είναι γιατί τόσα χρόνια σπαταλούσε σε σχέσεις όπου έκανε τόσο μεγάλο συμβιβασμό (αν όντως ήθελε οικογένεια) ή το γιατί ξαφνικά θυμήθηκε πόσο θέλει να γίνει μάνα μόνο αφότου γνώρισε κάποιον που ήθελε παιδί. Επίσης, σκέψου το καλά. Το να κάνεις παιδί δεν είναι απλώς "δωράκι" που κάνεις στον άλλον επειδή είναι καλός σύντροφος, μα είναι μια μεγάλη ευθύνη που θα επωμιστείς. Πέρα από σωματικές αλλαγές και αναπροσαρμογές του οργανισμού, θα έχεις και ψυχολογικό φόρτο ως ένα βαθμό, εφόσον εσύ είσαι νεότερη απ' το σύντροφό σου, οπότε θ' αναμένεται από σένα να τρέχεις πιο πολύ για τις ανάγκες του παιδιού (εκτός αν ο άνδρας σου είναι σε φάση να γίνει χαζομπαμπάς, οπότε πάλι καλά). Υπολόγισε, λοιπόν, τις δυνάμεις σου, ακούγοντας και τις ανάγκες σου, φυσικά. Και πράγματι, σαν ύστατη λύση υπάρχει και η παρένθετη μητρότητα ή η υιοθεσία.

@Chase Meridian

Συμφωνώ mademoiselle.