ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό που δεν μπορώ μέχρι σήμερα να εξηγήσω, είναι γιατί όλοι επιστρέφουν κάθε φορά όταν δεν τους χρειάζεσαι; Όταν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και έχεις επενδύσει σε αυτόν όσα δεν μπόρεσες τότε, που δεν ήσουν μόνος/-η; Συμβαίνει κάθε φορά που θα κάνω ένα με δύο βήματα παρακάτω, όταν προσπαθώ να κάνω ειρήνη με τον εαυτό μου και το παρελθόν μου. Με ενοχλούν άτομα από το παρελθόν, ένας μου έστειλε πρόσφατα κάποια αισχρά, πολύ χυδαία μηνύματα, μετά μου έστειλε ότι ντράπηκε για όσα είπε και για αυτό με μπλόκαρε (για να μην μπορέσω δηλαδή να απαντήσω), μετά με ξαναέβγαλε από μπλοκ και μου ζητούσε συγγνώμη, και μετά άρχιζε να με παίρνει τηλέφωνα, στα οποία δεν απάντησα γιατί αυτή η ανισορροπία με φρικάρει. Ένας άλλος μου είπε μετά από δύο χρόνια ότι θέλει να μου μιλήσει. Το θέμα είναι ότι πλέον δεν θέλω να ακούσω, δεν θέλω να χάσω άλλο χρόνο, δεν επιδιώκω εκδίκηση ούτε σκέφτομαι το χειρότερο για κανέναν, προσπαθώ απλά να κάνω ειρήνη με τον εαυτό μου, δεν πιστεύω ότι κάποια συγγνώμη ή οποιαδήποτε εξήγηση θα αλλάξει ή θα διορθώσει κάτι μετά από τόσο καιρό. Τον τελευταίο καιρό κάνω σχέδια για το μέλλον μου, θέλω να πάρω ρίσκα όσον αφορά την καριέρα μου , να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό κι ας αποτύχω, τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει. Επίσης έχω γνωρίσει ένα αξιόλογο άτομο και θέλω να κάνω μια προσπάθεια μαζί του και όπου βγάλει. Όταν όμως το παρελθόν σου χτυπά την πόρτα ξανά και ξανά και ξανά, πως μπορεί κανείς να κάνει ειρήνη με τον εαυτό του και να προχωρήσει παρακάτω; Όταν κάποιος προσπαθεί να εισβάλλει ξανά στην ζωή σου απλά και μόνο για να σου υπενθυμίσει την αποτυχία, τα λάθη και τον πόνο, όλα όσα έδωσες και δεν πήρες, τα ψέματα, την αχαριστία; Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν με τις επιλογές τους, να τις αποδεχτούν και να πάνε παρακάτω; Είναι άδικο να μην αφήνεις τον άλλο να προχωρήσει, όταν πρώτος/-η εσύ αυτό διάλεξες για σένα. Η απορία μου όμως είναι η εξής: γιατί πρέπει να συμβαίνει πάντα όταν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου;