ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε 5 χρόνια παντρεμένοι, τον άντρα μου τον ερωτεύτηκα παράφορα, από την ημέρα του γάμου μας προσπαθούμε για παιδί αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε. Τα τελευταία χρόνια είχαμε αρχίσει τεχνικές υπογονιμότητας αλλά ούτε έτσι είδαμε αποτέλεσμα. Οι γιατροί είχαν αρχίσει να μιλάνε για προσπάθεια με σπέρμα δότη. Τελευταία με τον άντρα μου δεν τα πηγαίναμε καλά, εκείνος δηλαδή όλο ήταν ανόρεχτος, αμίλητος, μέχρι που ανέφερε και το χωρισμό. Όλα αυτά τον είχαν επηρεάσει. Εγώ επειδή τον αγαπάω, για να του δώσω λίγο χώρο και χρόνο να σκεφτεί χωρίς πίεση, άρχισα να απομακρύνομαι λίγο, να δουλεύω περισσότερες ώρες, να πηγαίνω καμιά βόλτα μόνη μου. Στο πάρτυ του γυμναστηρίου μου γνώρισα ένα παιδί γύρω στα 25, πάρα πολύ όμορφο, γυμνασμένο και εξαιρετικά έξυπνο. Μέχρι και γαλάζια μάτια έχει. Και καταπληκτικές σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό, έχει ήδη προσληφθεί σε κορυφαία εταιρία μετά πό διεθνή διαγωνισμό. Το παιδί δεν παίζεται! Και καλό παιδί, με ήθος όχι κανένα μαλακισμένο.Για να μην πολυλογώ. Πέρα από θαυμασμό και εκτίμηση δεν νιώθω τίποτα άλλο γι αυτόν. Ενώ με τον άντρα μου με συνδέει πάθος αγιάτρευτο! Μαζί του θέλω να μείνω όλη μου τη ζωή, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας μαζί.Συνεχίζω. Πριν λίγο καιρό, ήταν οι γόνιμες μέρες μου και το ήξερα. Ο γιατρός μου είχε πει πως αυτή τη φορά έχω πιθανότητα για δίδυμα. Ένα βράδυ, γυρνώντας από το γυμναστήριο έπρεπε να περάσω από το σπίτι που ζούσε η γιαγιά μου πριν πεθάνει, να πληρώσω τα κοινόχρηστα. Ο Ν. προσφέρθηκε να με πετάξειμε το αμάξι του. Έμενε εκεί κοντά αλλά δεν είχε πολύ χρόνο, θα έπρεπε να φύγει σχεδόν αμέσως. Παρόλαυτά ανέβηκε πάνω να δει τη θέα (το σπίτι αυτό έχει τρομερή θέα σε όλη την Αθήνα). ΟΚ δεν τα πολυλογώ. Μόλις μπήκαμε μέσα στο σπίτι ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε, πήγε να με φιλήσει. Αμέσως το μυαλό μου πήγε στην εγκυμοσύνη. Να αρπάξω αυτή την ευκαιρία? Ο Θεός μου έστειλε έναν τέλειο δότη και κανείς δεν θα μάθαινε ποτέ τίποτα. Ούτε τον ξέρω ούτε με ξέρει, ούτε το τηλέφωνό μου δεν έχει ούτε καν το επίθετό μου ξέρει. ΟΚ υπάρχει ένα ρίσκο να με πετύχει κάπου αλλά...θα το πάρω! Και είναι τόσο νέος, θα κάνει άλλα παιδιά. Ανταποκρίθηκα. Χαιδευτήκαμε, προχωρήσαμε, το κάναμε. Με προφυλακτικό. Έπρεπε να φύγει σχεδόν αμέσως. Μόλις έκλεισα την πόρτα πίσω του έτρεξα να πάρω το προφυλακτικό. Το άδειασα όλο μέσα μου...βασανίστηκα όλες τις επόμενες μέρες από τις τύψεις αλλά σκεφτόμουν ότι μπορέι και να μην είχε γίνει και τίποτα..πριν λίγες μέρες όμως το τεστ εγκυμοσύνης βγήκε θετικό!!! Αυτό που περίμενα τόσα χρόνια!! Δεν το έχω πει ακόμα σε κανέναν, έχω τρελαθεί από τη χαρά και την αναστάτωση!! Από τη αγωνία μου δεν κοιμάμαι. Είναι άραγε δικό του? Πως να κρύψω τέτοιο μυστικό από όλους? Σαπουνόπερα!?! Είναι πολύ βαρύ να πω τέτοιο ψέμα στον άντρα μου και στα πεθερικά μου....έιναι καλοί άνθρωποι και έχουν άλλα 3 παιδιά και 7 εγγόνια, αν το δικό μου δεν μοιάζει με κανένα? Δεν είμαι ανήθικη υποφέρω πολύ...ήμουν απελπισμένη γιατί δεν πιάναμε παιδί με τίποτα και τον άλλο μήνα γίνομαι 39 χρονών...κι ο άντρας μου 46. Σκέφτομαι ότι θα μπορούσαμε και να είχαμε πάρει σπέρμα δότη όπως έλεγε ο γιατρός, θα ήταν το ίδιο απλά τότε ο άντρας μου θα ήξερε την αλήθεια...θα χαρεί τόσο πολύ αν μάθει ότι είμαι έγκυος...δεν ξέρω ακόμα αν είναι δίδυμα, αλλά φαντάζεστε? Κι αν δεν του μοιάζει το παιδί??? Ή τα παιδιά?Μην με κράξετε πληζ, θα ήθελα κάποιες απόψεις, πιστεύετε ότι μπορεί να είναι καταστροφικό ένα τέτοιο μυστικό ή είναι η ευκαιρία μας στην ευτυχία??? Αν το καλοσκεφτεί κανείς, ποιος παθαίνει κακό τελικά? Κανένας...