ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω την εξομολόγηση με τόσα που θέλω να πω…Έγινα 27,εχω να κάνω σχέση και γενικά το οτιδήποτε με κοπέλα από τα 16,είχα κάποιες εύκαιρες αλλά βλεπεις ήμουν και πολύ επιλεκτικός τρομάρα μου ή δεν θα ήξερα τι θέλω πραγματικά να κάνω…Με έχει ρημάξει η μοναξιά γενικά σε αυτό το θέμα.Πάμε στο επόμενο θέμα τωρα,οι παιδικοί μου φίλοι αποδείχτηκαν σκαρτοι και ότι με έχουν γραμμένο,αν δεν ενδιαφερθω εγώ να πάρω τηλέφωνο ή να ρωτήσω τι θα κάνουμε μπορεί να περάσει ένας μήνας και να μην με πάρουν ούτε ένα τηλέφωνο.Γενικά νιώθω τέρμα βλάκας όταν στέλνω πρωτος για να κάνουμε κάτι ενώ ξέρω ότι δεν θα μου έλεγαν αλλιώς αλλά δεν αντέχω να κλείνομαι σπίτι για μέρες.Πλέον δεν τους νιώθω φίλους μου,έχουν γίνει πολύ νάρκισσοι και εγωιστές σε σημείο να με αηδιάζουν δεν ξέρω αν πάντα ηταν έτσι και δεν το έβλεπα και πλέον βλέπω πιο καθαρά ή αν ήταν σε μικρό βαθμό και στην πορεία έγιναν χειρότεροι…Ξέρω ότι το υγειές πάνω από για εμένα θα ήταν να τους βγάλω από την ζωή μου,ξέρω όμως πως αν το κάνω αυτό μετά δεν θα εχω επιλογές να βγω ούτε για ένα ποτό το Σάββατο ούτε τίποτα γενικά και φοβάμαι πως θα πέσω σε κατάθλιψη.Με έχει στεναχωρήσει πολύ αυτό το θέμα γενικά γιατί τωρα νιώθω μόνος και στο θέμα φιλίας όχι μόνο ερωτικά. Πρέπει να βρω μια κοπέλα να προχωρήσω στη ζωή μου με έχει φάει αυτή η στασιμότητα όμως δεν βρίσκω την δύναμη να το κάνω,φοβάμαι πολύ πλέον την έκθεση και στο τι θα πουν οι άλλοι εχω γίνει πολύ εσωστρεφής με πολλές ανασφάλειες,αναγνωρίζω πως χρειάζομαι άμεσα μια αλλαγή αλλά δεν ξέρω πως θα τα καταφέρω….Θα με βοηθούσαν τα σχόλια σας να ακούσω την γνώμη σας.Ευχαριστώ πολύ όσοι το διαβάσατε μέχρι εδώ,τουλάχιστον ξέρω οτι κάποιοι άγνωστοι είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που ξέρουν πως πραγματικά νιώθω χωρίς να το εχω μοιραστεί ποτε με κανέναν.