Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομη γίνεται.. Εγώ είμαι 25, αυτός 30, είμαι σε μία σχέση εδώ και ένα χρόνο από καθαρή επιλογή και όχι ανάγκη, ευτυχισμένη και ερωτευμένη,φυσικά με τα προβήματά της. Αυτός πολύ πιο έμπειρος από εμένα, με περισσότερες σχέσεις, έξαλη ερωτική ζωή και πολλές σεξουαλικές εμπειρίες, κάτι που εγώ στερούμαι. Θέλω να κάνω πράγματα που στην παρούσα σχέση δεν γίνεται να κάνω, να ζήσω χαζά πράγματα και ανθρώπους, ανούσιες επαφές και εμπειρίες από μία απλή επικοινωνία έως σεξουαλικές εμπειρίες με κόσμο. Η μάχη είναι στο ότι ότι έχω τώρα, με συμπληρώνει, απλά είναι μια σκέψη που έχω ότι μέχρι πότε, θα έπρεπε να έχω μείνει ελεύθερη και να κάνω τα πράγματα που -ίσως νομίζω- ότι θέλω, καταβάθος θα ζηλεύω και θα θεωρώ άδικο το τι έχει ζήσει η σχέση μου και όχι εγώ (ενώ ξεκάθαρα δεν είναι δικό του θέμα), μπορώ να συνεχίσω ευτυχισμένη ή παντα θα φοβάμαι ότι κάποτε θα μου σκάσει;
Δεν συζητώ τον χωρισμό επειδή είναι αυτό που θέλω την δεδομένη στιγμή και δεν φαντάζομαι να το χάνω, αλλά πως μπορώ να βρω αυτό το inner peace με τον εαυτό μου και αυτές μου τις σκέψεις;
Σας ακούω και σας φιλώ!